Skinfaxi - 01.03.1919, Blaðsíða 2

18
SKINFAXI
á námsskeiðinu, heima í félaginu á eftir.
petta fyrirkomulag mætti vel gefast ef
framhald yrði á.
Sörnu mennimir þurfa að sækja
námsskeið þessi ár eftir ár og iðka vel
íþróttirnar þess i milli. Annars er ekki
að búast við, að þeir geti kent sínuin fé-
lagsmönnum. Námsskeiðin eiga að bera
þann árangur, að til verði í hverju fé-
lagi a. m. k. einn maður, sem geti kent
sæmiiega flestar þær íþróttir, sem hér
verða stundaðar.
Yerður aldrei of skýrt tekið fram
hversu mikið veltur á slíkum mönnum
um framfarirnar í íþróttunum. Með eld-
legum áhuga kristniboðans eiga þeir að
prédika fyrir félögum sínum hinn nýja
sið, og sýna þeim með leikni sinni hvað
komast má, ef íþróttirnar eru iðkaðar
af kappi og þrautseigju.
Stjórnir félaganna eiga að sjá fyrir
húsnæði og nauðsynlegum áhöldum
svo að þekking kennaranna og áhugi
komi að notum.
Sambandsstjómin ætti að sjá um útveg-
un á þeim áhöldum, sem fá verður frá
öðrum löndum, og hún ætti að geta
lagt til kennara á námsskeið f jórðungs-
-og héraðssambandanna. peir eiga að
koma frá íþróttaskólanum.
En stærsti kosturinn til þessa starfs
er þrautseigjan. Áríðandi að missa aldrei
sjónar á markinu, sem blasir við fram-
undan — að skapa hér í landi hraustan
og siðaðan lýð. Samböndin og einstakir
félagar mega ekki gefast upp, né verða
afhuga því skipulagi á iþróttakenslunni,
sem upp er tekið, þó að sýnilegu ávext-
irnir kunni að virðast minni en þeir von-
uðu. Sannfæringin um gildi íþróttanna
og sannfæringin um að þeir hafi valið
rétta leið á að halda þeim við.
Ef Ungmennafélögin reynast þarna
trú stefnu sinni, þá munu þau leggja
drjúgan skerf til þess, að gera gáfuðu
smáþjóðina á norðurhjara heims að
gæfusamri öndvegisþjóð.
Landnámshngsjón og æska.
------ (Frh.)
pað skortir að vonum ekki fólk á Is-
landi, er fýsir að nema land á Grænlandi
og auðgast með því að kasta eign sinni
á náttúrugæði þess. En það er ekki nóg.
Hjer þarf einróma þjóðarvilja og þjóð-
arskilning á landnámsmálinu, svo að
þegar landnámsmennirnir sigla, láti
hugur, menning og þjóðfélagsskipun ís-
lensku þjóðarinnar i haf með þeim, sem
óslítandi bönd og verndarvættir. — Á
sögu íslendinga á Grænlandi að vera
lokið, eða á nýtt landnám á Græn-
landi að verða upphaf að ný-íslenskri
frægðaröld? Hér er ekki um það
að velja að flytja til Grænlands eða
ekki, heldur um það, hvort íslend-
ingar eigi að verða fyrstir til að nema
óðul sín á Grænlandi og setja þeim land-
nemum kosti, er síðar kunna að koma.
Eða eiga íslendingar, eins og danskur
maður hefir lagt til, fyrst að fá að flytja
inn í landið, er önnur menningarþjóð
hefir komið sér fyrir þar og gerir voru
þjóðerni einn kost nauðugan. pað er
óhjákvæmilegt, að Grænland dragi fólk
frá íslandi, og Grænland getur tekið við
miljónum manna. Á íslenskum útflytj-
endum að auðnast að fá að vaxa og
breiðast út sem greinar á þjóðarmeið-
inum, eða eiga þeir eins og hingað til
að falla éins og áburður á engilsaxnesk-
an þjóðakur?
Á íslenskur æskulýður ekkert af þeim
lífsvilja, er einkennir æskulýð björtu
menningarþjóðanna 1 Norðurálfu: vilja
og þrá til að útbreiða þjóð sína og menn-
ingu,tryggja henni sem mest af framtíð-
armöguleikum heimsins og láta lífs-
magn hennar einnig ráða nokkru um
það, hvernig heimurinn á að líta út í