Skinfaxi - 01.03.1919, Page 1

íþróttir.
Frá fyrstu byrjun liafa íþróttirnar
A'crið eitt höfuð-viðfangsefni ungmenna-
félaganna hér á landi. Og einsætt virð-
ist að svo hljóti einnig að verða fram-
vegis. Hreyfingar þörfin og tilhneiging-
in til fjölbreyttrar áreynslu, löngunin
til þess að reyna kraftana á ýmsu öðru
en hinum daglegu skyldustörfum eru
svo ríkar í hverjum æskumanni. Gildi
iþróttanna til góðs uppeldis er svo marg-
viðurkent, að félögunum ber brýn
skylda til þess, að glæða áhuga á þeim
meðal æskulýðsins. pau eiga að leggja
við það starf mikla alúð, kapp og festu.
Hlutverk þeirra er að vinna að alhliða
uppeldi og þroska hvers einasta æsku-
manns. Og með því að líkamlegt uppeldi
æskulýðsins hefir verið mjög vanrækt,
þá virðist fyrir það enn brýnni þörf á
að félögin bregðist ekki stefnu sinni og
því trausti, sem menn bera til þeirra
um þetta mál.
Ef borið er saman liversu
mikla rækt hinar helstu menningar-
þjóðir og skyldustu oss íslendingmn
leggja við líkamsuppeldi æskulýðsins
hver lijá sér og svo aðgerðir vorar, þó
verður munurinn geisimikill og mann-
jöfnuður sá sist oss til gleði né sóma.
Lítiuii t. d. á afrek Norðmanna á skíð-
u m og kapp þeirra við þá iþrótt. Mikið
gætum við lært af þeim. Lítum á afrek
helstu snillinga Svia og Finna í kast-
íimi og stökkum. Hve nær skyldum við
standa þeim jafnfætis? Hinar ensku
mælandi þjóðir, sem nú ráða mestu í
heiminum hafa íþróttirnar átt mikinn
þátt i að gera svona sterkar. Hvort sem
lítið er á liðna tíð eða nútið, á mestu
menningarþjóðirnar þá og nú, þá sést
þetta sama: að samfara miklu íþrótta-
lífi er allsstaðar og ávalt mikil hvers
konar andleg menning. ísland er fag-
urt land og yndislegt, þvi neitar enginn,
en það er líka erfitt land og oft ærið
torsótt gæði þess. Á næstu áratugum
bíða þjóðarinnar mörg erfið verkefni lil
úrlausria. )?jóðin er fámenn, svo að val-
inn m ann þarf í hverju rúmi. Hví skyld-
um vér þá ekki nota íþróttirnar til þess
að styrkja þegnana til baráttunnar við
náttúruöflin og til baráttunnar um
náttúrugæðin við aðrar þjóðir, er þar
kynnu að vilja seilast til valda.
En livað eiga Ungmennafélögin að
gera til eflingar íþróttunum í landinu?
Og hvað geta þau gert? J?au hafa mjög
stutt að efling íþróttanna síðasta ára-
tuginn með ýmsu móti. Ef þau halda
því starfi áfram, þá er þar með báðum
spurningunum svarað, og skal þó enn
vikið að þeim nokkrum orðum.
Framkvæmdir félaganna í íþróttamál-
unum liafa á síðari árum mest hnigið
að þvi, að lialda eitt námsskeið með
nokkru millibili i Iiverju liéraðssam-
bandi. J?angað hafa helstu íþrótta-
mannsefnin sótt úr félögunum og stund-
um með styrk frá þeim, í þvi skyni, að
þeir kendu það sem þeir hefðu numið