Skinfaxi - 01.03.1922, Blaðsíða 4

20
SKINFAXI
S kinfa xi
Útgefandi: Samb. Ungmennafél. Islands
12 blöð á ári. Verð 3 krónur. Gjalddagi
fyrír 1. júlí.
Ritstjórn, afgreíðsla og innheimta: Skín-
faxi Reykjavík Pósthólf 516.
systur, iðjusemi og sparsemi, að hald-
ast í hendur á hverju heimili, til þess
að vel farnaðist. Og svo mun enn reyn-
ast. Og svo ætla eg síðast, um leið og
eg kveð ykkur, að hvísla þessu að ykk-
ur: það er prentvilla í Krukkspá, þar
sem sagt er, að af langviðrum og laga-
leysi muni land vort eyðast; þar átti
að standa þessi orð: Af eyðslusemi og
iðjuleysi mun Island eyðast. Ilver vill
láta þá spá rætast?
Ólafur Ólafsson
frá Hj arðarholti.
Fiskarækt.
Oft er talað um, hve land vort sé
kalt, hrjóstrugt og gæðasnautt, í sam-
anburði við sum önnur lönd. petta á
við nokkur rök að styðjast, .en hins-
vegar er mönnum jafnan tamt að
kenna óblíðu náttúrunnar um margt af
því, sem þeir sjálfir eiga sök á.
Vér höfum lítið gert til þess að efla
og rækta náttúrugæði landsins, en ætíð
verið duglegir að spilla þeim.
Skóginn, eða annan viltan jurtagróð-
ur, eins og hann var til forna, verður
aldrei hægt að heimta aftur úr helju.
það verður aldrei hægt að breiða hann
yfir þau svæði, sem nú eru uppblásin,
þó áður hafi verið gróðri vafin.
Fiskunum, í ám og stöðuvötnum,
hefir fækkað að sínu leyti eins og skóg-
arplöntunum í fjallshlíðunum. En þrátt
fyrir það hafa vötnin ekki orðið órækt-
hæf, eins og sumir blettir á þurlend-
inu, þar sem skógurinn óx. I framtíð-
inni mun því reynast auðveldara að
fylla vötnin af fiskum, en klæða landið
gróðri. þar sem fiskarækt er komin á
góðan rekspöl, segja menn, að ekki
þurfi annað en sá hrognunum til að
uppskera fiska.
Sennilega eru fá eða engin lönd í
Evrópu betur fallin til fiskaræktar, en
einmitt Island, Kuldinn í vatni og lofti
á bezt við þá ræktun, og þau skilyrði
eru hér ætíð fyrir hendi, en þau eiga
aftur á móti illa við ræktun jurtanna.
þegar grasræktin bregst, sakir kuldans
og umhleypinganna, getur fiskaræktin
blómgast og dafnað. Öðrum þessum at-
vinnuveg getur því orðið það til við-
reisnar, sem hinum er til hnekkis.
þeir, sem láta sig nokkuð varða um
velferð lands og þjóðar í framtíðinni,
geta ógjarnan sneitt alveg hjá 'fiska-
ræktinni; hún hlýtur að verða mikils-
verður þáttur í framförum, er horfa
til menningar þessari þjóð, á komandi
tímum.
Hvert stöðuvatn, á og lækjarspræna
var hér full af fiskum í byrjun Land-
námsaldar. Náttúran naut engrar
mannlegrai' hjálpar til að framfleyta
þessum skepnum, þrátt fyrir mergð af
fuglum og selum, er á þeim lifðu. Hafi
náttúrunni tekist, af eigin ramleik,
að rækta vötnin hér á landi og fylla
þau af fiskum, mætti þá ekki ætla,
að henni gengi enn þá betur, ef menn-
irnir hjálpuðu henni í ræktunar-
starfinu.
Framfarir, í fiskarækt, hjá nágranna-
þjóðum vorum, hafa orðið miklar síð-
ustu áratugina; getum vér því fært oss
í nyt þá reynslu og þekkingu, sem þær
hafa aflað sér á því sviði.
Margur ímyndar sér, að fiskaræktun
sé svo kostnaðarsöm, að öðrum sé eigi