Skinfaxi - 01.03.1922, Blaðsíða 7

SKINFAXI
23
máli ofurlitla liugmynd um starfsemi
þeirra, skal eg búa til dæmi.
I einliverju ungmennafélagi hér á landi
eru nokkrir unglingar, sem bindast sam-
tökum um að kynna sér söguöld íslands
sérstaklega vel. Jfeir leggja tii grundvall-
ar „Gullöld Islendinga", eftir Dr. Jón J.
Aðils, og „Iþróttir fornmanna", eftir Dr.
Björn Bjarnarson. þessar bækur verða þeir
allir að lesa, að þvi leyti, sem þær segja
frá Söguöldinni. Svo skifta þeir á milli sín
Islcndingasögum, þeim helztu, eins mörg-
um og flokksmenn eru margir, og lesa sína
söguna hver. Einn les Njálu, annar Lax-
dælu, þriðji Eyrbyggju, fjórði Grettlu o. s.
frv. Sumar bækurnar fá þeir lánaðar í
bókasafni sveitarinnar eða félagsins, sum-
ar hafa þeir lieima, sumar kaupa þoir í
samlögum og leggja safninu þær til að
loknu námi, svo að aðrir námsflokkar geti
notað þær síðar.
Síðan lieldur flokkurinn fundi með
ákveðnu millibili, t. d. einn í viku, til að
ræða um efni bókanna, að því leyti, sem
það snertir Söguöldina, og um Söguöldina
sjálfa, að því leyti, sem bækurnar gefa til-
efni til þcss. Flokksmenn hafa framsögu
sinn á hverjum fundi. Njálumaðurinn hefir
framsögu á Njálufundinum og talar eink-
um um Njálu og það, liverja fræðslu þar
mcgi fá um Söguöldina. Hinir taka til máls
á eftir. Kemur þá liver með sínar athuga-
semdir, ýmist frá oigin brjósti oða út frá
þvi, sem þcir liafa lesið. Sjálfsagt koma
fram álitamál, er liver lítur á sínum aug-
um, og geta lcitt flokksmenn út i kappræð-
ur. Veldur þar livorttveggja, að þeir trúa
eklci höfundum og bókum í blindni, og
svo hitt, að mörg eru ágreiningsatriðin,
sem ekki er feldur dómur um í bókunum.
Einn heldur því fram, að forfeður vorir á
Söguöld hafi verið gersneyddir allri ætt-
jarðarást, annar beldur því fram, að ætt-
jarðarástin skíni út úr hverju orði og at-
viki í sögunum, o. s. fv.
Rökin eru leidd fram frá báðum hliðum.
þetta verður kappemál og ágæt æfing í rök-
fimi og í því, að lesa Islendingasögur nið-
ur í kjölinn. Auk þess verður þetta sú
skemtun, sem hlutaðeigendur munu lengi
minnast. Eg trúi ekki öðru, en að flokks-
menn verði allmiklu fróðari um Islendinga-
sögur og um Söguöldina eftir slikan lest-
ur og eftir 10—20 slika fundi, heldur en
flestir yngri menn eru nú á dögum.
Einnig mætti mynda sérstakan flokk til
að kynna sér bókmentagildi íslendinga-
sagna.
])á mundi og margan fýsa að mynda
námsflokk til að nema Islendingasögu —
íslandssaga Dr. Jóns J. Aðils lögð til
grundvallar, aukarit sitt um hvert tíma-
bilið.
Einhversstaðar myndast flokkur til að
lesa bækur Einars H. Kvaran niður í ltjöl-
inn og ræða um þær á fundum, eftir ein-
hverjum reglum, sem flokksmenn koma
sér saman um.
Námsflokkar í grasafræði starfa á sumr-
in. J>á er safnað plöntum.
Atthagarannsóknarflokkar fara kynnis-
ferðir um héraðið, o. s. frv. o. s. frv.
Námsflokkar í Svíþjóð útvega sér stund-
um menn utan flokka til að flytja fyrir-
lestra á fundum flokkanna, þegar um meiri
háttar verkefni er að ræða, og jafnvel
kennara, t. d. í tungumálum. En enginn
gengur í námsflokk til að læra annað en
það, scm liann vill læra. Með því er áhug-
inn trygður og árangurinn.
Fundirnir eru lcjarninn í námsflokka-
starfseminni. jteir leiða, laða og neyða nem-
endur til að lcsa hverja bók niður í kjöl-
inn og brjóta hvcrt bein til mergjar. En
allur lærdómur er hismi og froða og liljóm-
andi málmur og hvellandi bjalla, nema
mergurinn í hverju máli eða viðfangsefni
renni nemandanum i idóðið.
Söngur er eitt liið hentugasta viðfangs-
efni námsflokka, en auk þess er bezt að
byrja og enda hvern fund með söng. Söng-
ur að uppliafi fundar samræmir geðblæinn