Skinfaxi - 01.04.1957, Side 7

SKINFAXI
7
1917 lét Guðbrandur af rit-
stjórastarfinu og stundaði nú
ýms störf í Reykjavík næstu 3
árin unz hann réðist sem fram-
kvæmdastjóri að kaupfélagi
Hallgeirseyjar í Rangárvalla-
sýslu. Frá því starfi hvarf Guð-
brandur árið 1928 og tók þá
við Áfengisverzlun ríkisins og
hefur verið forstjóri hennar
síðan.
Á þessu stutta yfirliti má sjá,
að Guðbrandur hefur víða kom-
ið við og eru þó ótalin fjölmörg
trúnaðarstörf, er honum hafa
verið falin.
Þegar Guðbrandur Magnús-
son varð fimmtugur, eða fyrir
tuttugu árum síðan, ritar Jónas
Jónsson frá Hriflu grein um
hann í „Tímann“. Ég hygg, að
sú mannlýsing, sem þar kemur
fram, eigi enn við Guðbrand,
þótt sjötugur sé. En Jónas seg-
ir m. a.: „Fáir, sem þekkja Guð-
brand Magnússon, munu trúa
því, að hann sé orðinn fimmtug-
ur. Þó er það svo. Hann fór
yfir þessi þýðingarmiklu landa-
mæri 15. febr. s.l.
Guðbrandur Magnússon er
um marga hluti mjög einkenni-
legur og sérstæður maður. Hann
er bjartsýnni en flestir menn
aðrir. Ár og aldur hafa engin
áhrif á hann. Eftir marghátt-
aða baráttu í hálfa öld gengur
hann í brattann í fjöllum eins
og ungur maður og gerir höfuð-
stökk í leikfimi. Slíkt gera eng-
ir nema þeir, sem eiga unga
sál.“
Þó vinn ég ei arösins vegna,
þá veldi ég aðra leið.
En óræktin hefur hrópað
svo hátt, að mér sveið.
Eg gleðst við allskonar gróður,
við gluggablóm, töðu og lyng.
Guð liefur sent mig að græða,
grundirnar hér í kring,
að bylta bernskustöðvum
og bæta fornan svörð
og rækta fyrir rikið,
því ríkið á þessa jörð.
Komandi kynslóðir njóta
þess kraftar, sem ég á einn.
— Ég er öreiginn Guðmundur Ingi.
Ég er önfirzkur bóndasveinn.
♦
Guðbrandur Magnússon á skrifstofu sinni.