Skinfaxi - 01.04.1957, Blaðsíða 10

10
SKINFAXI
Einarsson, því að þar gefur
að lesa og fara eftir æfingar-
töflur varðandi sérþj álf un
hverrar greinar frjálsra i-
þrótta. — Eru æfingatöflur
þessar aftan við lýsingu
hverrar greinar. Sé dyggilega
fari, eftir þessum töflum má
ná undraverðum árangri. —
Reyndu — og reyndu aftur
— legðu eigi árar i bát, þó
þér finnist á stundum lítið
miða. Breyttu stundum til frá
æfingartöflunni eins og
Bannister og félagar hans, er
þeir æfðu undir það að ná
„draumamílunni“ — gakktu
og hlauptu til fjalla. Frjáls-
ræðið, ójöfnurnar, hindran-
irnar, loftið, landslagið og
náttúran örva þig enn til
frekari dáða.
Hittumst á Þingvöllum, vel
þjálfaðir, búnir þaulæfðum
iþróttum.
óljnmpíubókin,
Þú hefur kannske heyrt
þess getið, að „lR“ í Reykja-
vík hefur gefið út hók í sam-
bandi við 50 ára afmæli fé-
lagsins og nefnt liana Ölym-
píubókina. — Aðalliöfundur
hennar er Vilhjálmur Einars-
son. Bókin kostar 100 krónur.
Lesir þú bókina, munt ])ú
verða margs vísari og með
Vilhjálmi er gaman að ferð-
ast til og frá Ástralíu og þá
ekki sízt, er hann dvelur inn-
Vor í
Þrátt fyrir hina hröðu tækni
nútímans, flugvélar, bíla, skip,
síma útvarp o. m. fl., sem hef-
ur fært byggð íslands saman,
þótt hún sé dreifð, þá fögnum
vér, íslendingar, enn vorinu.
Það virðist oss í blóð borið
að hlakka til þíðvindanna, sem
bræða snjóinn og leysa klak-
ann, að fagna af alhug sólinni,
sem vekur stráin og fær blóm-
in til að brosa. Þannig hefur
svipmót jarðarinnar áhrif á oss
og andi umhverfisins speglast
í svip vorum og fasi. Vér finn-
um til með landinu.
Fyrir rúmlega fimmtíu árum
ruddi sér til rúms hér á landi
ungmennafélagshreyfingin.
Margir ungir og bjartsýnir
menn tóku höndum saman og
stofnuðu félög til eflingar
þroska og menningar í þágu
lands og þjóðar. í fremstu víg-
línu þessarar hreyfingar, hafa
um ára raðir staðið margir af
beztu sonum þjóðarinnar, menn
sem hafa trúað á æsku hvers
tíma og treyst á landið. Þessir
menn hafa margir verið sæmd-
ir nafninu „Vormenn íslands“.
Undir merki ungmennafél-
agannan skipuðu sér menn af
öllum stéttum og flokkum.
Undir þeirra merki börðust þeir
fyrir sjálfstæði landsins, ekki
an um hina djarfhuga æsku,
sem sótti þangað í djarfan
leik.
1 a n d i
með vopnum heldur með orð-
um og athöfnum, með það
markmið fyrir augum að rækta
manninn til þegnlegs þroska,
svo hver og einn yrði frjáls
maður í frjálsu landi. Þessi bar-
átta bar ríkulegan áxöxt því í
dag erum vér sjálfstæð þjóð,
viðurkenndur aðili á fundum
og stefnum alheimssamtaka. En
hin fyrsta stefna ungmennafél-
agshreyfingarinnar hefur verið
tekin í þágu pólitískra flokka,
svo nú eru í rauninni orðnar að
bitbeini þeirra þær hugsjónir,
sem voru efstar í huga þeirra
manns, þó golíat sé afi hans“,
lands“, er þeir börðust fyrir
ræktun lýðsins.
„Það gefur ei dvergnum gildi
manns, þó Golíat sé afi hans“,
því eins skulum vér ekki ein-
blína um of á fortíðina, heldur
reyna að gera okkur grein fyrir
hvar ungmennafélögin eru
stödd nú og hver sé þeirra
framtíð. Það virðist vera mjög
almennt álit, að ungmenna-
félögin séu ekki annað en í-
þróttafélög, sem vinni að því
einu að ala upp einstklinga til
keppni í hlaupum, stökkum og
köstum. Sé svo þá ge'ta þau
ekki með sanni borið sama nafn
og þau fengu í bernsku, þegar
íþróttirnar voru eitt það tæki,
sem félögin notuðu til styrktar
einstaklingnum svo hann, hver
og einn, yrði virkur þáttakandi