Skinfaxi - 01.02.1968, Blaðsíða 3

BJÖRN MAGNÚSSON,
formaður landsmótsnefndar
Lr
|í
I
Óðum
stvtlisl til
landsmóts
Stöðugt nálgast 13. landsmót UMFl,
hægt og hægt, skref fyrir skref.
Þótt hraði tímans sé jafn, könnumst
við samt vel við þá tilfinningu, sem
því fylgir, er okkur finnst tíminn fara
á stökki á undan okkur. Slíku fylgir
svo, að hvert augnablik rennur hjá án
þess að takist að vinna það, sem vinna
átti. Þá er að vinna tapið upp á næsta
degi og svo koll af kolli.
Hlaupari, sem er svo óheppinn að
draga ystu braut, byrjar hlaupið fram-
ar en aðrir keppendur. Hann er fyrst
aleinn, sér ekki hina keppendurna. —
Dálítil freisting er þá að slaka örlítið
á, þar til fenginn er félagsskapur og
raunveruleg keppni við þá, sem á eftir
voru.
Fyrr en varir renna keppendurnir,
sem eru á innri brautunum fram úr,
vegna styttri vegalengdar á beygjun-
um og erfitt verður að vinna upp þann
tíma, sem glataðist, vegna þess að
augnablikið var ekki reiknað eins
dýrmætt og það var í raun og veru.
Að sjálfsögðu er oft hægt að vinna
upp glötuð' augnablik, en það reynist
jafnan erfitt í hlaupi, sem ekki tekur
nema fáar sekúndur. Þar má ekkert
þeirra missast.
Það fer ekkert milli mála að mörg
héraðssambönd og einstök ungmenna-
félög vinna ötullega að þáttöku síns
fólks í 13. landsmóti nú að Eiðum í
sumar.
Fréttir berast af skipulagningu æf-
inga, innanhússkeppnum og ýmsu öðru
félagsstarfi, sem hefur öðlast aukinn
SKINFAXI
3