Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Page 32

Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Page 32
Ingólfur Jónsson F. 5. sept. 1906 D. 29. marz 1977. Miövikudaginn 6. april siöastl. var gerB á Akranesi útför Ingólfs Jónsson- ar aB viöstöddu miklu fjölmenni. Ingólfur varfæddur á Akranesi þ. 5. sept. 1906, sonur hjónanna Sigrlöar Lárusdóttur Ottesen ljósmóBur, og Jóns Sigurössonar trésmlöameistara, sem lengst af bjuggu á Vindhæli á Akranesi. Jón Sigurösson var frá Efsta-bæ I Skorradal, einn þeirra mörgu systkina, bárna Siguröar Vig- fússonar og Hildar Jónsdóttur konu hans. Eru afkomendur þeirra kunn öll- um Borgfiröingum, enda eiga margir mætustu menn héraðsins ætt slna aö rekja til þeirra. Auk Jóns voru börn Sigurðarog Hildar þessi: Asgeir bóndi á Reykjum i Lundarreykjadal Sigur- björg, kona Oddgeirs Ottesens bónda og kaupmanns á Ytra-hólmi, Herdis, g. Jakopi Jónssyni á Varmalæk, Guö- rún g. Snorra Þorsteinssyni frá Húsa- felli Ingibjörg, g. Guömundi Péturá- syni Hofdölum, Skagaf., Steinunn, g. Birni Jóhannessyni Hóli Lundareykja- dal og Oddný g. Helga Jónssyni Stóra-botni. Sonur Siguröar var einnig Siguröur bóridi á Þorvaldsstöðum I Hvltársiöu. Móöir Ingólfs var Sigrlöur LárusdóttirOttesen, bróöir Oddgeirs á Ytra-hólmi. Ingólfur Jónsson var, eins og sjá má af framangreindu, Borgfiröingur aö ætt og uppruna og bar framkoma hans og svipmót þess glögglega vitni. Hann þáöi hvorki frama né menntun utan síns héraös, en hlaut þó viröingu og vináttu allra sem honum kynntust, enda góöum gáfum gæddur, fróöur og fjölmenntaður af sjálfsnámi I skóla lifsins. Þ. 6. nóv. 1937 kvæntist Ingólfur eftirlifandi konu sinni, Svövu Finsen, dótturhinna mætu hjóna Ólafs Finsens héraöslæknis og Ingibjargar Isleifs- dóttur, Gíslasonar prests I Arnarbæli. sem lengi veröa Akurnesingum minnisstæö, sökum mannkosta og tryggöar. Þau hjón Svava og Ingólfur eignuöust 3 börn, en aöeins eitt þeirra náöi fullorðinsaldri, Inga Svava viö- skiptafræöingur g. Jóni Ólafssyni, tannlækni I Kópavogi. Svava var manni stnum ómetanlegur lffsföru- ?(, nauturaöallradómi,enda ein af ágæt- ustu dætrum Akraness. Islendingum er tamt að vitna I Hávamál, þegar minnzt er horfinna samtíöarmanna og vina. Ekki sizt vegna þess, aö þar er aö finna mikla hugsun I örfáum ljóðllnum. Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur iö sama Eg veit einn, að aldrei deyr dómur um dauöan hvern. Að leiöarlokum vil ég með nokkrum oröum freista þess aö bregöa birtu á oröstir mannsins Ingólfs Jónssonar, til undirstrikunar þeirri kenningu, að styrkur þjóöfélagsins er fólginn I framlagi og siðferðiskennd ein- staklingsins —, sem er og veröur undirstaða og fyrirmynd athafna til sköpunnar fegurra llfs. Yfirskrift yfir dyrum hins fræga safns Stephans Foster tónsnillingsins mikla er á þessa leið. „Hér má enginn falskur tónn hljóma”. Þannig mætti komast að oröi um ævi og störf Ingólfs Jónssonar. Þar hljómaöi enginn falsk- ur tónn. Heilsteyptur persónuleiki hans, samræmi milli orða og athafna, viröing og nærgætni fyrir verkefnum llöandi stundar, ásamt rikri réttlætis- kennd, er sú mynd sem greypt er I minningu Akurnesinga, sem þekktu hann frá bernsku. Ingólfur var virkur þátttakandi I starfi Rauða krossins, og gegndi þar trúnaöarstörfum um fimmtíu ára skeiö. Aöeins þaö framlag — eitt af mörgum —I þágu mannúöar, friöar og sannrar hamingju skipar honum sess meðal beztu sona hins fagra héraðs og reisir honum minnisvaröa komandi kynslóöum til eftirbreytni. Rás tímans breytist aö visu ekki viö fráfall eins góös manns I litlu bæjar- félagi ,,á yztu nöf hins byggilega heims”, — en þar er skarð fyrir skildi. Framlag Ingólfs I þágu samfélags- ins ersá dómur, sem upp er kveöinn — og er veröug gjöf til þeirra sem viö taka. Ingólfur Jónsson var ekki maöur hávaöans né sóttist eftir mannviröing- um en haföi þó fastmótaöar skoöanir, sem hann lét I ljós á sinn hógværa hátt við sérstök tækifæri, eöa ef hann var spuröur álits. Lét hann lítt undan I skoöanaskiptum — varfastur fyrir þar sem annars staöar — en fátt var hon- um fjarlægara en aö stofna til vand- ræöa af þeim sökum. Ingólfur var tryggur vinur, sem gott var að mæta viö vegamót. Handtakiö þétt, ylur I augum, stilling og festa I svip. Það er sagt aö hvar sem göfug sál nemur land sé gott aö dvelja — og aö .dauðinnséöllum llkn, sem lifa vel. Viö sem eftir lifum samfögnum honum ,,við sólrás þess lifs, sem leysir fjötur af fæti”. Kæri vinur, Guö gefi þér góöa heim- komu, og styrki ástvini þlna 1 sorg sinni. Þóra Einarsdóttir. íslendingaþættir

x

Íslendingaþættir Tímans

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.