Íslendingaþættir Tímans

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Qupperneq 35

Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Qupperneq 35
María Agústsdóttir Þann 10 júli mættum við sem vel þekktum Mariu Agústsdóttur, þeirri stóru staðreynd, að hún var ekki leng- ur meðal okkar, i okkar daglega lifi. María Agústsdottir lézt að heimili sinu Vesturgötu 150 á Akranesi, aöfaranótt hins 10. júli aðeins 47 ára gömul. María Agústsdóttir var dóttir hjón- anna Agústs Halldórssonar trésmiða- meistara á Sólmundarhöfða við Akra- nes og eftirlifandi konu hans Ingi- bjargar Ingólfsdóttur, báðum ættuð- um úr Húnavatnssýslu. Ég ætla ekki að rekja ættir Mariu heitinnar, þvi það munu mér kunnugri menn gera, en mig langar aöeins i örfáum orðum, að gefa mynd af þessari indælu konu, sem var um margt að mínum dómi fyrir- 80 ára Karlotta Jónsdóttir Attræð varö 19. marz næstliöinn frú Karlotta Jónsdóttir fyrrum húsfreyja I Fögruhliöf Fróöárhreppi. Hún er fædd að Hrisum f sama hreppi og voru for- eldrar hennar Ingveldur Jónsdóttir frá Mávahlið og maöur hennar Jón Sigurðsson, sem ættaður var frá Höfða i Eyrarsveit, búandi hjón I Hrfsum. Systkini átti Karlotta fjögur, en þau voru: Stefán, Hjörtur, Aslaug og Hermannia, sem öll eru látin. Lotta eins og hún var jafnan kölluð af ættingjum sinum og vinum giftist 1917 Brandi Sigurðssyni mesta efnismanni, en hann fórst veturinn 1920 með fiski- skútunni Vallý ásamt mörgum efni- legum mönnum, og áttu þau þá tvo syni sem báðir eru á lifi, vel gefnir efnismenn, en þeir eru: Sigurður f 14/10 1917 og Ölafur f. 28/10 1919. Var Lotta svo heimilisföst I Hrisum til vorsins 1920, en þá fluttist hún meö foreldrum sinum og drengjunum litlu aö Fögruhlið og bjó þar I félagi við þau þar til þau létust bæði áriö 1939 og reyndist i hvivetna dugleg til allra starfa bæöi utanbæjar sem innan. Hún eignaðist þriðja soninn 12/6 1934 og hét faðir hans Hjörtur, en hann er látinn fyrir nokkrum árum. Heitir þessi son- ur hennar Guömundur og er prýöilega vel gefinn maöur. Hann lauk námi I Samvinnuskólanum i Bifröst fyrir mynd annarra kvenna. Maria eða Mæa eins og við kölluöum hana, bjó yfir sterkri réttlætiskennd, var umburðarlynd og þrautseig i öllu sina daglega lifi. Hennar takmark i líf- inu var að láta allstaðar gott af sér leiða, gera öllum til geð6, hugsa fyrst um aðra,en sjálfa sig. Þetta kom ekki aðeins fram á heimili hennar, heldur einnig i öllum samskiptum hennar við annað fólk. Einn var þó sá eiginleiki I fari Mæju, sem ég mat kvað mest en það var fórnarlund hennar, hún vildi hvers manns vanda leysa, svo fremi það væri á hennar valdi. Mæja var mjög elsk að heimili sinu og var það hennar stærsti gimsteinn. Hún var rausnarleg heim að sækja og gestrisin tæplega 20 árum og hafa þau mæðgin jafnan búiö saman. Lotta bjó meö son- um sínum I Fögruhliö þar til eldri sonurinn Sigurður kvæntist og hóf þar búskap 1947, en hann kvæntist Mar- gréti Magnúsdóttur frá Tröö, sem er næsti bær við Fögruhlið. Voriö 1968 flutti svo allt þetta fólk frá Fögruhliö og seidi jöröina. Erhún i eyöi siðan, en nytjuð frá Mávahlíð. A nú Lotta heima að Olafsbraut 22 i ölafsvík ásamt Guö- mundi syni sinum, þvi aö þau hafa jafnan búið saman eins og fyrr segir. Fyrir tæpum 20 árum kynntist ég henni fyrst og varö okkur vel til vina, sem jafnan hefur haldizt siöan. Lotta er myndarkona i sjón og ber aldurinn vel. Hún getur nú litiö yfir gott ævistarf og horft ókviöin til hinztu leita. Henni þakka ég kæriega góð kynni á liðnum árum og óska henni bjarts og fagurs ævikvölds. Bið ég henni allrar farsældar og blessunar guðs. Bragi Jónsson frá Hoftúnuin svo af bar og var þvi mjög gestkvæmt á heimili hennar. Mæja gekk ekki heil til skógar sið- ustu tiu ár æfi sinnar, hún fékk hjartaáfall 1967, sem hún náði sér aldrei aö fullu af og varð henni að lok- um að aldurtila. Siðast liöin tiu ár eru mér að mörgu minnisstæö af kynnum minum viö Mæju, því I mótlæti skal manninn reyna. Oft hlýtur hún aðhafa átterfitt, þó aldrei heyrði ég hana kvarta, þvi á þessu stdra gestkvæma heimili hlýtur hún að hafa þurft að leggja hart að sér, þreytt og sjúk, að vera glöð og umburðarlynd öllum þeim sem til hennar leituðu. Mér er minnisstætt siðasta skiptið sem ég átti tal viö Mæju. Þá var hún áhyggjufull vegna sjúkrar systur sinnar og móður sem dvelur á Sjúkrahúsi Akraness, en móöur sinni sýndi hún fádæma um- hyggju, heimsótti hana hvenær sem tækifæri var til, oft við erfiöar aöstæð- ur, en móðir hennar hefur dvalið á Sjúkrahúsi s.l. 7 ár. Þetta var um- ræöuefnið, ekki orð um hennar erfiö- leika eða sjúkdóm, heldur erfiöleika annarra, þó mátti lesa i hverjum dcætti andlits hennar vanliðan og þreytu sjúkdóms hennar. Þannig var geð þessarar konu og þannig var lif þessarar konu, hugsa fyrr um aöra en sig. Þessi fátæklegu orð eru af vanefnum sögð, þvi saga þessararkonu er stærri og meiri en hægt er að segja I stuttri minningargrein. Ég vil votta eigin- manni hennar Arnóri ólafssyni og börnum þeirra 5, barnabörnum og öðr- um þeim, sem um sárt eiga að binda við fráfall Mariu Agústsdóttur mina dýpstu samúð, en vil minna á aö þeim var mikið gefiö aö eiga þessa góðu konu og móöur aö lifsförunaut. Vinur. islendingaþættir 39

x

Íslendingaþættir Tímans

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.