Mánudagsblaðið - 23.01.1967, Blaðsíða 1

Níu bankastjórar
í framboði!
19. árgangur.
Mánudagur 23. janúar 1967
3. tölublað
Erlendur skríll á Islandi
er orðinn þjóðarplága
Hleypt hingað gagnrýnislaust — Arabar á gömlum veiðislóðum — Sah-
lausu fisk-„freyjurnar“ — Fráleitt athugunarleysi — Strangara eftrlit —
Nóg af betra vinnuafli
Mannfæð, undanfarin ár, á vinnuinarkaðinum hefur valdið
þvi, að næstum örvæntingarfull leit að vinnuafli hefur skapazt
hjá ýmsum verksmiðjum og í aðalatvinmivegunum. Auk hins
venjulega vinnuafls frá Færeyjum og álíka nágrannalöndum,
hefur flykkzt hingað allskyns óþjóðalýður, sumt hvert úrhrak
úr Suður-Evrópu, Afríku og annarsstaðar af hnettinum. Þessi
lýður hefur haft spurnir af fákunnáttu og kjánalegu sakleysi
íslendinga og virðist vel kunna að meta það. Svo er komið, að
þessi lýður er orðinn, ekki aðeins til leiðinda og trafala, held-
ur ahnenn plága, sem ráða verður bráðan bug á.
Útgerðarplássin
reglan fremur en undantekning-
in.
hrak, og viðurkenna fyrirmenn
þeirra það sjálfir. Er það og
kaldhæðni örlaganna. að afkom-
endur þeirra, sem verst léku
Eyjaskeggja árið 1627 og þar
í kring, skulu nú komnir á sitt
glæpasvið og mannrána til að
þiggja atvinnu og annað góð-
gæti, sem fávísar fisk-„freyjur“
(allar eru orðnar freyjur hér á
landi) veita þeim í sakleysi sínu.
Rannsókn og eftirlit
Nógir eru staðirnir. sem leita
má til um mannafla. En að hirða
upp hvern þann skálk, sem hing-
að rekst er ekki aðeins hættu-
legt heldur beinlínis stórhættu-
legt og á eftir að draga hörm-
ungadilk í kjölfarið. Það er mik-
il yfirsjón og óafsakanleg af-
staða yfirvaldanna að gera ekki
gangskör að því að rannsaka
alla háttu og mál þessa lýðs,
vísa úrhrakinu burtu til sinna
heimahúsa en setja upp strangt
eftirlit með þeim, sem hér verða
um kyrrt og enn strangara eftir-
lit með þeim sem hingað rek-
ast í framtíðinni.
Sján varpsdraugurínn
kominn á stjá!
Leiguþý Moskvu rumskar — Vallarsjónvarpið HoH
samkeppni — íslenzka sjónvarpið heldur sínu —
Öfgar úreltar og fylgislausar
Vestmannaeyjar hafa orðið
fyrir barðinu á þessu fólki, svo
og útgerðarstöðvar víða um
land, einkum á Suðurnesjum.
Fólk þetta er ókurteist, skap-
styggt og „frekt“ eins og kallað
ér, búið öllum þeim ókostum,
sem fylgja lífinu í asfaltfrum-
skógi stórborganna, þar sem at-
vinnuleysi og önnur óáran er
Fyrirtæki að
rúlla
Boginn of hátt
spenntur
Nokkur vá virðist fyrir
dyrum hjá kaupsýslumönn-
Um, að því oss er tjáð, af
hátt settum manni í verzlun
armannastéttinni. Sagði sá
hinn sami að ca. 17 —
sautján — sæmilega þekkt
fyrirtæki, nokkur minna
þekkt, myndu „rúlla“ á
næstunni og ku lánsfjár-
skortur vera ein aðalástæð-
an.
„Það er sami sjúkdómur-
inn“ sagði heimildarmaður
okkar, „sem gengur að okk-
ar þjóðfélagi og t.d. Þýzka-
landi, að uppgangstímarnir
eru búnir en dýrtíð og kaup
hækkanir eru að drepa niður
alla viðleitni.” Árangurinn
verður sá, að allir tapa, at-
vinnuleysi hefst, og ringul-
reið verður ríkjandi. Hvorki
spúkúlantar, kaupsýslumenn,
framleiðendur, verkalýðsfé-
lög eða aðrir aðilar geta
drepið niður þá staðreynd,
að ef boginn er spenntur of
hátt, þá brestur hann.“
Vera má, að það sé öllum
'■’rir beztu.
Æfintýrafólk og
flækingar
Svo er að sjá, að útlendinga-
eftirlitið hér á landi hafi engan
hemil á því, hvaða lýður flytzt
hingað, né hversu hegðan hans
er eftir að hingað kemur. Fjöldi
æfintýrafólks og rusls er nú orð-
ið búsett á landinu, þótt taka
beri fram, að vitanlega er þar
um undanlekningar að ræða. Fólk
þetta flytur hingað með sér
flesta þá ósiði, sem þróast í stór-
borgum, innan um marglitan,
menntunarlausan og hálfviltan
lýðinn þar. Hvergi má rétta því
litlafingur, nema það grípi alla
höndina, og það er óspart að
næla sér í hvern munnbita, hvert
hálmstráið á þann hátt, sem við
hvorki þekkjum né viljum kynn-
ast.
Hlálegt dæmi
Blöðin eru nú loks farin að
ranka við sér, að ekki sé allt
gott þótt frá útlöndum komi, en
ekki er enn nægilega vegið að
þeim reglum, sem nálega hleypa
dómgreindarlaust inn hverskyns
fólki og blöndungum, sem um
sækja. Frægt er dæmið um blá-
manninn, sem hér réðist inn á
fólk og meira að segja ætlaði
að éta lögregluþjónana okkar.
Sá „dýrlingur" slapp nú hing-
að inn á fölsku skeyti með sam-
þykki á vegum „heimsborgar-
anna“ í háskólanum — — —
þeim, sem mest samþykkja um
alþjóðavandamál.
Hert á eftirliti
Það er vissulega kominn tími
til, að gætt verði enn meiri var-
úðar af hálfu þess eftirlits
með erlendu fólki, sem hér
leggst á þjóðina og spillir og
eitrar frá sér. Þótt Arabar kunni
að vera góð þjóð, þá er arabískt
úrhrak öllu verra en annað úr-
Talsvert er brosað að sjón-
varpsuppvakningnum, sem
kommar eru enn búnir að koma
á stjá. Eins ag vant er, þá er
það Vallarsjónvarpið, sem verð
ur fyrir barðinu á þessum öf-
undsjúku greyjum, sem raunar
hafa ékkert fylgi, en hávaða-
samir eins og allir smá-öfga-
hópar eru.
Þeim hefur vafizt tunga um
tönn vegna þess, að íslenzka
sjónvarpið er nær 85% erlent
og ekkert við það að athuga
enda hefur gagnrýni legið niðri
um hríð. Bæði gamanmyndir,
kvikmyndir og flestar frétta-
myndir og annað er fengið frá
úilöndum, sumt ágætt, sumt
miður eins og gengur.
LÆBDÓMUR —
MENNTUN
Þrennt er þó gott við að
að hafa erlent sjónvarp. Okk-
ar fólk getur lært ýmislegt
tæknilegt af mynduin syðra,
sem aru filmaðar — ekkert af
af starfsfólkinu sjálfu þar að
ráði. Við höfum kost á að sjá
úrvalsmyndir og þætti kostnað
arlaust, hlusta á og sjá þætti,
sem við aldrei hefðum efni á,
svo og umræður milli þcirra
rnanna, sem nú ráða mestu um
örlög heimsins. Við sjáum er-
lenda listamenn, enska, franska,
rússneska, bæði í söng, ballett,
leiklist og öðru, sem við aldrei
myndum sjá, ef kaupa þyrfti
þessa þætti.
EYKUR ÁRVEKNI
1 þriðja lagi her að benda
á það, að „samkeppnin", ef
svo má kalla það, er holl
árvekni okkar manna, sem
gjarna vill hverfa þegar sam
keppni e<r ekki um að ræða.
Hún gefur sjónvarpsmönn-
um okkar tækifæri til að
vanda sig og bæta, bera sam
an og fullkomna sínar send-
ingar. Enginn er að deila
á sjónvatrpið okkar, en hitt
er víst, að flestir sannir
sjónvarpsmenn, ekki öfgafull
öfundsjúk kominagrey, eru
sammála um að Keflavíkur-
sjónvarpið, fullt af göllum,
hefur líka ómetanlega kosti,
sem vinna sitt í að gera okk
ur alþjóðlegri í hugsun,
sníða burtu einangrunarhugs
unaírháttinn og eyjamennsk-
una.
Það er stutt í alþjóðasjón
varp, og þá þarf hvorki af-
vegaleidda 60-menninga, né
atvinnurógbera rauðliðanna
til að „banna“ eitt né neitt.
Allar líkur benda til þess að a.m.k. 9 — itíu —
bankastjórar verði , framboði til Alþingis í vor. Þeir
sem telja má að örugglega fari fram og verði kosnir
eru Jóhann Hafstein, Jónas Rafnar, Jóhannes Elías-
son, Pétur Benediktsson, Einar Ágústsson, Magnús
Jónsson, Bragi Sigurjónsson, Matthías Matthiesen og
Bjarni Guðbjörnsson á lsafirði.
Það er munur að eiga þá fulltrúa á þingi, sem í raun
og sannleika skilja hag og aðstæður almennings.
Kristileg fórnfýsi
Efnissalan h.f. hleypur af stokkunum — Ung-
ir menn fram fyrir skjöldu — Harðviður nóg-
ur — Þjóðinni vöknar um augu —
Harðgerðustu mönnum vöknaði um augu, konur máttu
ekki vatni lialda, allir dáðu hið einstæða framtak, þá
fórn og þann hjálparhug, sem skein út úr auglýsingu
Lögbirtins nú nýlega. Eftir að sú frétt flaug fyrir, að
einhver smávægileg mistök hefðu orðið í messunni hjá
harðviðarinnflutningsfyrirtæki hér í nágrenninu, og að
bókhald þess og aðrar skýrslur væru nú í fórum rann-
sóknara, eftir að danskir fengu að skyggnast í það, leið
ekki nema stuttur tími þar til aðrir, ungir, frjálshuga
stefnufastir Seltirningar, fórnuðu bæði tíma, og eflaust
peningum til að stofna nýtt fyrirtæki, svo Iandsmenn
sætu ekki uppi harðviðarlausir í skrautstofum sínum
og gullþöktum eldhúsum.
Eins og bjargandi engill af hfmnum ofan tilkynnti
Lögbirtingur okkur að auralausir piltar, en einbeittir,
liefðu nýlega stofnað „Efnissöluna h.f.“ — á ekkert
skylt við blaðaefni — en tilgangurmn er innflutningur
og viðskiptl með byggingarefni o. fl.
Undr þessari tilkynningu stóðu nöfnin látlaus og hljóð
þ.e. stjórnendanöfnin: Helgl Kristjánsson, Lambastöð-
um, Seltjarnarnesi, Thor R. Thors, Hamri Seltjamarnesi
og Benedikt Sigurðsson, Löngubrekku 11, Seltjarnamesi,
en framkvæmdir heyra undir Pál Pétursson í Reykjavík.
Stofnfé er litlar kr. 600 þús.
Það er tími til kominn, að íslenzka þjóðin geri sér Ijóst,
að þótt eitthvað megi að verzlunarmönnum, heildsöl-
um, stórkaupmönnum og öðrum í viðskiptastéttinni
finna, þá eru til menn, eins og ofangreindir, sem eru
reiðubúnir að hlaupa umyrðalaust undir bagga þegar
þeir sjá fram á að Iandið, þjóðin við heimskautabaug-
inn, sé að verða harðviðarlaus. Þetta er aðeins lítið,
en fagurt dæmi um fórnfýsi einstaklinga, sem ekki að-
eins hugsa um að lifa af viðskiptum, heldur líka, og
ekki síður, að aldrei verði þröng fyrir dyrum með eitt
né neitt, eins og t.d. á einokunar- eða Eysteinstímunum.
Guð blessi og varðveiti þeirra fómfýsi og fyrirhyggju.
Urelt götuhreinsun
Það upplýstist I miðri viku, að gatnahreinsun Reykjavíkur
kostaði hálfa milljón króna á viku. Ekki skal rætt hvort hér er
um of dýra hreinsun að ræða eða ekki. Hitt má gjarna benda
á, að einhver mistök hljóta að vera gerð í sambandi við gatna-
hreinsun borgarinnar.
Það hljóla að ver9. til full-
komnari aðferðir við gatna-
greinsun en notaðar eru hér.
Hvernig myndi fara í stór-
borgum, í nágrannalöndum okk
ar eða annarsstaðar ef það mol
búa fyrirkomulag væri notað
allan veturinn meðæn snjóa
legði, að ausa snjónum upp á
gangstéttir, ryðja aðeins mjóa
braut á sjálfri götunni fyrir
bifreiðir.
Meðan snjóalögin voru
í vetur voru margar gangstétt-
ir nær ófærar, umferðartafir [
vikum saman, vegna klaufalegs
ruðnings á aðalgötum borgar-
innar og yfirleitt almenn vand
ræði vegna lélegrar og frum-
stæðrar hreinunaraðferðar.
Það hljóta að vera til ein-
hverjar haldbetri aðferðir í
þessum efnum og ætti borgar-
stjóm að láta verkstjóra sína
og aðra kunnáttumenn nema
þá líst, að hreinsa götur og
gangstéttir skammlaust, þegar
hleður niður snjó og frost og
hreinviðri haldast vikum sam-
I an. Ástandið í vetur y'r alveg
[ óviðunandi.