Mánudagsblaðið - 03.07.1972, Blaðsíða 8

úr EINU
Veitingaskálinn við Olíustöðina í Hvalfírði —
Þrifnaður í sjoppum — Flokkun veitingastaða —
Hrossalæknar og Fákur — „Nýr Iax“ að verða háð
„PiIIu“tryggingafélag?
NÚ ER tírni fei'ðalaganna. innanlands, og má sjá Reyk-
víkinga á „spani“ um allar sveitir landsins. Þá er það ekki
ónýtt að geta skroppið inn á ske’mmtilega veitingaskála,
en þar er víða m'j'ög svo brotinn pottur. Flestir veitinga-
skálar við þjóðveginn eða í þorpunum eru ekki annað en
3.-5. flokks búlur þar sem lélegur kostur og enn lélegri
þjónusta fara saman, ásamt okurverði. Þó eru undan-
tekningar. Veitingaskálinn við Olíustöðina í Hvalf’irði er
velkomin tilbreyting frá hinum almenna sóðaskap þess-
ara okurbúla. Þar fæst bezti viðurgern’ingur í veitingum,
brauðsneiðum, pylsum, gosi, kaffi og kökum o.fl. en við
bætist hin bezta þjónusta. Það mættu margir vega-veit-
ingastaðir. eða ámngarstaðir við þjóðveginn taba sér
þennan veitingaskála til fyrirmyndar.
OG TALANDI um sjoppurnar út við þjóðveginn, þá væri
ekki úr vegi, að eigendur þeirra skipuðu starfsfólki sínu
að sinna meira þvotti, ekki aðeins persónulega heldur og
á glösu’m og öðrum drykkju- og matarílátum. Surnt af-
greiðslufólkið er svo viðbjóðslegt í klæðum og hvag allt
hreinlæti snertir, að menn fyllast viðbjóði og hafa vart
lyst á veitingum. Ekki bætir úr þegar fólkið sjálft er með
hárlubbann flaksandi yfir hamborgurunum eða pylsu-
ræflunum í skitnum klæðum
SPYRJA mættii: Ferðamálaráð segist hafa ferðamál að
áhugamáli og svo veitingamál almennt. Ekki hefur þess
orðið vart ennþá. að það hafi opinberlega hlutast til um
að veitingastaðir verði flokkaðir og verðlagið um leið.
Ráðið staðhæfir í einkasamtölum, að það hafi bent á ýms-
ar lausnir þessara mála, en það virðist ekki hafa þrek
til að vinna opinberlega. Við skiljum vel. að formaður
ráðsins stendur í hótelbyggingu og hefur þar fómað bæði
fé og vinnu,, en mönnum finnst því upphaflega hlutverki
þessa fyrirtækis, sem fær mikinn ríkisstyrk, vera nvinna
sinnt en æskilegt væri. Ráðið gæti t.d. sett fram skoðanir
sínar til endurbóta í fjölmjðlunum.
HESTAMENNSKA virðist vaxa og dafna með ári hverju,
ekki aðeins í Reykjavík, heldur um al'lt land. Það ein-
kennilega er, að ekki finnst á öllu íslandi sérmenntaður
hestalæknir, þótt við eigum fjöldan allan af menntuðum
dýralæknum. Góðir reiðhestar eru nú allt frá 30-70 þúsund-
um. dýrari en meðal mjólkurpeningur, sauðkindur fugl-
ar. hundar og kettir. en öll þessi síðarnefndu kvikindi hafa
vísa læknishiálp ef út af ber. Hestar hafa hins vegar fárra
kosta völ. Fótaveiki læknast aldrei, eftirlit með þeim er
ekkert, skoðanir óþekktar — nema upp í kjaftinn fil að
gá til aldurs — aðeins sprautur, penisilin, við helti, undan-
dráttur skeifna. við helti, tvær þrjár standard aðferðh,
ella skepnan er drepin. Það gæti verið gott hlutverk Fáks, ||
að styðja einhvern dýralækninn til sérmenntunar
„NÝR LAX, nýr lax“ mun vera eitt svikulasta auglýsinga-
bragð veitngahúsanna í dag. Það ætti að „rannsaka opin-
berlega“ hvað eiginlega orðið nýr lax þýð'ir, einkum á
Inatseðlum veitingastaðanna. Fólki þykir þessi matarteg-
und gómsæt og er tilbúið, á ferðalögum, að trakterast á
því bezta og pantar því oft, samkvæmt matseðli „nýjan
lax“. Sá óþverri, sem veitngamenn reiða fram undir þessu
nafni er næstum glæpsamlegur. Frosinn lax, þýddur upp,
eða hreinlega gamal'l lax er vondur matur, verðið himin
hátt. Fæst fólk kvartar og má um kenna lélegri hótel- og
matarmenningu alþýðu ’neð peninga. Svikin ena hnnsvegar
hin sömu og auðvitað gerir rikið engar ráðstafanir til að
eftirlit sé haft með þessu, né kærur teknar t;il greina.
VISS TEGUND kynferðislegs frjálslyndis hefur gert vart
við sig með tilkomu hinnar ágætu „pil'lu“ og fagna því
bæði kynin, að sjálfsögðu. Þó eru til þær stúlkur, sem
skynd’ilega hrífast af karlmönnum, sem liggja á þvi lúa-
lagi, að „gleyma" pillunni og nauðga þannig karlmannin-
um í hjónaband. Auðvitað verða slík hjónabönd aldrei
farsæl, en margur spyr, hvort ekki væri févænlegt, að
einhverjir framtakssamir menn stofnuðu tryggingarfélag.
gegn slíku'm óreiðukindum. Samfarir eru ekki ótíðar í
Reykjayík og líklegt, að sá sem sefur víndrukkinn h'já’
einhverri ,,bar“-blómarósinni, sem fegurst var að kveldi
eða á miðnætti, þyki ekki fugl sinn svo fagur-að morgni.
Þetta. er bara hugmynd.
Tillaga á sænska þinginu vekur athygli og andstöðu:
RiKID REKIHÓRUHÚS
Einn af þingmönnum sænsku stjórnarandstöðunnar,
Sten Sjöholm úr Þjóðarflokknum hálfsextugur að aldri,
bar á síðasta þingi í Stokkhólmi fram tillögu þess
efnis að sænska ríkið setti að koma upp vændishúsum
— bæði fyrir karla og konur.
Sjöholm sem er kvænt-
ur og á tvær dætur færði
þau rök fyrir tillögu sinni
að ef hún næði fram að
ganga myndi reynast auð-
veldara að halda sívax-
andi skækjul’ifnaði í Sví-
þjóð í skefjum og jafn-
framt tryggja betri heil-
brigðishætti í því skyni að
hefta óhugnanlega öra út-
breiðslu kynsjúkdóma sem
orðið hefur í Svíþjóð und-
anfarin misseri e’ins og
reyndar víðasthvar annars
staðar á vesturlöndum
En helzta röksemd Sjö-
holms er þessi: „Vændi
hefur alltaf átt sér stað og
mun alltaf eiga sér stað!
Hvers vegna ættu’m við þá
ekki að siá um að bað færi
fram undir eftirlití ríkis-
ins?“
Þá bætir hann við að
með því móti væri hægt
að losa vændiskonur und-
an melludólgum. Það væri
hægt að fylgjast með á-
góðanum af þesari „elstu
starfsgrein í sögu mann-
kyns’ins“ eins og hún hef-
ur verið kölluð, og ríkið
gæti hirt skatta sína af
honum:
„Ríkið hirðir líka mikl-
ar fúlgur af sölunni á tó-
baki og áfengi þótt hvort
tveggja sé í hæsta máta
heilsusn’illandi! Fyrst rík-
isvaldið skammast sín ekki
fyrir að hagnast á því, ætti
það ekki að hafa neitt á
móti lögleiddu vændi sem
væri auk þess alls ekk1
Víða pottur
brotinn
Reykvíkingar kvarta oft
— og sjálfsagt stundum
með réttu — yfir slæmri
þjónus-tu pósts og sima, en
þeir geta bá kannski hugg-
að sig við það að víða er
pottur brotinn í þessum
efnum. Það mun ekki vera
óalgengt að bréf séu 4-5
daga á leiðinni frá send-
anda til móttakanda hér
innanbæjar, en símskeytí
eru nú víst sjaldan svo
lengi á leiðnni.
Einn af borgarfulltrú-
um í New York, Stephan
J. Solarz var orðinn hund-
leiður á þjónustu símafé-
lagsins Western Union, og
þar sem umkvartanir hans
báru engan árangur, fann
hann sérstætt ráð til þess
að sýna fram á að þær
hefðu við rök að styðjast.
Hann sendi símskeyti
borgarhluta á milli. en
sendi samtímis af stað boð-
bera á reiðskjóta. Hinn
ríðandi boðberi kom boð-
unum til skila mörgum
klukkustundum áður en
skevtið kom á leiðarenda.
Enn eitt dæmið um að
aukin tækni þýðir ekki
ævinlega framfarir.
heilsuspillandi nema síð-
ur sé!“
Tillaga Sjöhol’ms vakti
mikla athygli. Stærsta
morgunblað Svíþjóðar,
„Dagens Nyheter“, spurði
kunna félagsfræðinga.
lækna og sakamálafræð-
inga hvernig þe’im litst á
hugmyndina, en þeir voru
allir undantekningarlaust
andvígir henni. Og uhdir-
tektir flokksbræðra Sjö-
holms á þingi voru ekki
betri. svo að minnstu mun.
aði að þeir víttu hann op-
inberlega fyrir tillöguna.
Ein af eigendum og starfs-
stúlkum íyrirtækisins í Gauta-
borg sýnir viðskiptamönnum
hvað bað hefur upp á að
bjóða.
Formaður þingflokks
Þjóðarflokksins, Gunnar
Helén, sagði . við blaða-
menn: „Þingmaðurinn
(Sj öholm) hefði fyrst. átt
að hafa samráð við reynda
starfsbræður sína. - Það
verður að beita félagsleg-
um ráðum gegn hinu vax-
andi vændi“.
Og það eru heldur ekki
horfur á að aðrir flokkar
muni vejta tillögu Sjö-
holms fylgi sitt. Þeir telja
allan þorra aknennings í
Svíþjóð andvígan lög-
leiddu — hvað þá ríkis-
reknu — vændi. þar sem
flestir Svíar séu orðnir
þeirrar skoðunar að vændi
mum hverfa af sjálfu sér
þegar fram í sæki og menn
fara að líta á kynferðis-
mál án sektarvitundar og
blygðunar.
Þá er því líka haldið
fram að melludólgar eigi
æ erfiðara uppdráttar.
Léttúðárdrósirnar ?reti nú
hæglega stundað iðiu sína
án þess að hafa þá að
Þetta fornfáJega en reisulega
slot í einu úthverfa Gauta-
borgar ej- sagt hýsa „karla-
klúbb“, en í rauninni er hetta
hóruliús, bar sem „klúbbfé-
lagar“ geta svalað öllum hold-
Iegum fýsnum sínum. Starf-
semin er rekin á samvinnu-
grundvelli. allar „starfsstúlk-
urnar“ ei.ga jafnan hlut i
fyrirtækinu og skipta hagn-
aðinum nákvæmlega á milli
sin.
„verndurum“ sínum. Yfir-
fangavörðurinn í H'insberg-
kvennafangelsinu, sagði'
bannig: „Það er orðið lít-
ið um melludólga í Sví-
þjóð. Vændi fer núorðið
fram í svonefndum nudd-
stofum, karlaklúbbum og
Ijósmyndastofum Og þar
þurfa stúlkurnar ekki á
neinuVn verndurum að
halda“.
Og reyndar á það sama
við um vændishús sem
enn eru rekin með gamla
laginu. Þannig reka nokkr-
ar vændiskonur í ^Gauta-
borg hóruhús sitt sem
samvinnufélag. Þær fá
allar jafnstóran hlut í fyr-
irtækinu.
Lögreglan getur engin
afskinti haft af bví. því
að það er ekki refsivert í
Svíþjóð að konu-r taki fé
fyrir blíðu sína.
Þá fyrst er um refsivert
athæfi að ræða ef einhver
er neyddur til þess af öðr-
um að stunda vændj og
ágóðinn rennur í vasa
melludólganna — og það
er því aðeins í slíkum til-
vikum að sænska lögregl-
Framhald á 6 síðu
POKAHORNIÐ
Ef svo ótirúlega skyldi
takast til að sá sem þetta
les rækist til borgarinnar
Ballarat í Ástralíu. þá er
víst bezt að vara hann við
að brjóta ekki neitt af sér.
Því þá verður hann vfir-
heyrður af Duggan lög-
reglustjóra. dæmdur af
Duggan dómara, dómur-
inn færður í dómabókina
af Duggan réttarritara og
ef dómurinn er fangels’is-
vist, þá verður hann færð-
ur í tugthúsið af Duggan
fangaverði.
Maður skyldi helzt
halda að þetta væri sami
maðurinn eða þá a.m.k.
að einn þeirra hefði kom-
ið frændu’m sínum og
bræðrum í öll þessi emb-
ætti, en það er öðru nær.
Þeir eru allir óskyldir og
það er víst það ótrúlegasta
við þessa sögu.