Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1953, Síða 7

Eimskipafélagshúsið, eyðilagðist að miklu leyti.
Mjölsekkir og fleiri vörur, er þar voru geymdar,
komust langt suður í Pósthússtræti. 1 þessu
stórflóði tók Sleipni út og rak upp í Battaríið,
fyrir austan lækinn, og brotnaði mikið. Var
hann síðan seldur á uppboði. Það var því úti um
atvinnu mína á þessu skipi. Ég var hnugginn út
af þessu og braut heilann um hvað gera skyldi.
Ég var ekki í vafa um að ég gæti valið um hvaða
skiprúm sem ég vildi sem háseti, en bæði var
það, að mér þótti leitt að fara aftur niður í
hásetastöðuna og annað hitt, að mig langaði
ekki enn á ný að fara að keppa í fiskidrætti
kannske við ofurefli mitt, svo ég tók það ráð
að setja í mig kjark og fara til Geirs Zoega,
sem flestar átti skúturnar, og er af öllum talinn
frumkvöðull þilskipaútgerðar hér sunnanlands.
Ég spurði hann blátt áfram hvort hann hefði
brúk fyrir mann eins og mig fyrir stýrimann eða
skipstjóra á eitthvert af skipum sínum. Hann
vissi hvernig komið væri með Sleipni, sem ég
hefði annars orðið skipstjóri á. Svolítil ljós-
glæta virtist skína, ekki fékk ég afsvar. „Komdu
aftur á morgun og talaðu við mig“, var svarið.
Ég lét ekki segja mér það tvisvar að koma næsta
dag. — „Þú getur fengið Harald litla, það hafa
margir góðir menn verið með hann, eins og þú
veizt. Þú mátt sjálfur ráða skipshöfn". I þessu
síðasta, að ég mætti sjálfur ráða alla mennina
um borð, sem eigandi skips eða útgerðarstjóri
vanalega vilja ráða, var mér þá þegar sýnt svo
mikið traust, að ég fékk hreinustu ást á gamla
manninum, bæði fyrir það og að skaffa mér þó
ekki væri nema litla Harald til skipstjórnar.
Það var meira en ég gat búizt við. Þar sem ekki
var langt til vertíðar, mátti vel vera, að allir
yfirmenn væru ráðnir, en sem betur fór varð
Zoega ekki fyrir neinum vonbrigðum. Að hans
sögn hafði Haraldur litli aldrei náð 200 skip-
pundum fisTíjar yfir úthaldið, en þetta úthald
fékk ég 304 sk. Næsta ár keypti G. Zoega stóran
kútter í Englandi „City of Edinburgh", sem
hann skírði „Fríðu“ og lét undir mig til skip-
stjórnar. Hann sigldi sjálfur í febrúar, með
skipshöfn með sér, aðeins 5 menn. Sigldum við
skipinu fullu af kolum frá Hull á átta dögum.
Skipið var losað og innréttað hér á höfninni á
öðrum átta dögum, og eftir 14 daga vorum við
komnir inn með fullfermi af þorski úr Eyrar-
bakkabugt. Zoega þótti þessi gangur svo góður,
að hann fann ástæðu til að leiða málsmetandi
menn, sem um götuna fóru, að staflanum og
Þorsteinn Þorsteinsson, kona hans og börn.
V í K I N G U R
47