Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1960, Blaðsíða 17

óskalag. Og ég reyni alltaf að
taka slíkt sérstaklega til greina.
Er hægt að nefna nokkur al-
menn dæmi um slíkt, sem ekki
væru beint persónuleg, svona í
blaðaviðtali ?
Já, það væri að sjálfsögðu
hægt, en þau eru orðin svo til-
tölulega mörg á svo löngum
tíma, að ég veit ekki hvað væri
helzt að nefna.
Er það satt, eins og maður_
heyrir stundum fleygt, að komið
hafi fyrir, að kveðjur hafi vald-
ið misskilningi í hjónaböndum?
Já, það hefur víst því miður
komið fyrir. Ég man a. m. k.
eftir því fyrir nokkrum árum,
að kona hringdi til mín, nærri
strax eftir að búið var að lesa
upp kveðju og leika lag til manns
á sjónum, og óskaði eftir því að
fá upplýsingar um hver þessi
manneskja væri, sem hefði sent
þetta lag og kveðju. Ég komst í
hálfgerð vandræði, því ég átt-
aði mig ekki alveg strax á því
hvað konan átti við. En þegar
ég las bréfið yfir aftur, sá ég
að það var ekkert nafn eða heim-
hisfang undir kveðjunni, aðeins
gælunafn. Ég reyndi að útskýra
þetta fyrir konunni, en hún tók
það ekki til greina. Nokkru síð-
ar frétti ég, að nærri lá, að úr
V í K I N G U II
þessu yrði hjónaskilnaður. Mér
þótti þetta svo miður, að ég
reyndi að fá einhverja lausn á
þessu leiðinlega atviki, og eftir
mikið umstang og rekistefnu, var
hægt að sanna, að hér hlaut að
vera um slæma brellu að ræða
af hálfu bréfritara. Er endaði
loks með því, að allt féll aftur í
ljúfa löð, milli hjónanna.
Þetta varð til þess, að síðan
er ég alltaf hálfhrædd við allar
kveðjur úr landi ef þær eru ekki
greinilega merktar, fyrir utan
það sem er látið fylgja kveðj-
unni, eða að ég geti verið nokk-
urnveginn viss um, að ekki liggi
neitt slíkt á bakvið.
En hvernig fer þá með ungu
dömurnar, sem eru ef til vill
feimnar að láta nafn síns getið,
en langar að koma „ástarkveðju"
til vinarins á sjónum?
Ég reyni eftir beztu getu að
sjá svo um, að allt slíkt komist
til skila, sérstaklega ef mér sýn-
ist að einhver alvara sé á bakvið.
Það hefur t. d. komið þó nokkr-
um sinnum fyrir, að ég hef verið
beðin fyrir einstök óskalög í
slíku sambandi, og síðan verið
skýrt frá hvern árangur kveðj-
an bar. Oft hefur árangurinn
verið ánægjulegui-, og í tveimur
tilfellum veit ég um, að slíkar
„ástarkveðjur“ enduðu á tiltölu-
lega stuttum tíma með hjóna-
bandi.
í gegnum þetta starf mitt hef
ég kynnzt ótalmörgu fólki, sem
ég hef aldrei séð, aðeins talað
við gegnum síma. Fengið ósjálf-
rátt vitneskju um áhyggjur þess
og gleði og ýmsar hugleiðingar
utan við strit og önn hins líðandi
dags.
Eru þessi bréf og kveðjur frá
fólki á öllum aldri?
Eftir því sem ég kemst næst
er megnið af því frá ungu fólki,
og svo aftur frá eldra fólki, eink-
um mæðrum er senda sonum sín-
um afmæliskveðjur, en tiltölulega
minna frá miðaldra fólki.
Ein eldri kona, sem nokkrum
sinnum hringir til mín, á t. d. 8
syni á sjónum, er hún sendir
afmæliskveðjur, þegar þeir eru
fjarverandi og þeir eru dreifðir
á farskipum, togurum og vélbát-
um. Og í gegnum þetta samstarf