Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1971, Blaðsíða 23

**.********** *.■¥■ -¥- * *■■*■¥ * * *
1 Prag tveim árum eftir „velferðarinnrásina“.
í Oslo er pylsusölubúð gegnt einum
stórbankanum, þ. e. hinu megin við
götuna. Dag nokkurn bað viðskipta-
rnaður pylsusalann að lána sér tíu
krónur. „Það get ég ekki því miður“,
sagði pylsusalinn". það er brot á samn-
ingi, sem ég hef gert við bankann“.
„Hverskonar samningur er nú það “
„Því víkur þannig við, að þeir hafa
lofað að selja ekki pylsur, ef ég iána
ekki peninga!"
*
Spakmæli frá vanþróuðu landi: Því
fátækari sem maðurinn er, því betur
sefur hann.
*
Tvær vinstúlkur tala saman:
„1 gær reyndi forstjórinn að taka
utan um mig, en honum tókst það
ekki“.
„Þá ættir þú að fara að grenna þig“.
Júlíus járnsmiður var orðinn ní-
ræður og við það tækifæri kom blaða-
maður á hans fund.
„Já, ég er níræður og get fullviss-
að þig um, að ég á engan óvin.
„Það kalla ég vel mælt“, sagði blaða-
maðurinn.
„Já, ég hefi lifað þá alla“.
*
Auglýsing, fest á kirkjuhurð:
„Séra Brandur Brandsson mun
messa næsta sunnudag kl. 11 árdegis.
Síðan verður að loka kirkjunni í mán-
uð vegna nauðsynlegra viðgerða".
*
Afi gamli var dáinn og amma tók að
sér að segja uppáhaldinu hans Krist-
ínu 6 ára þessi sorglegu tíðindi.
Amman notaði líkingamál og end-
aði með því að segja: Nú er afi þinn
farinn í ferðalag, langt, langt, í burtu.
„Hvert“, spurði sú litla.
Amman færðist undan: „Nú, þang-
að sem allir fara“.
„Nú skil ég,“ hrópaði Kristín litla
og klappaði saman lófunum. „En afi
sniðugur, — að fara til Mallorca!"
*
„Teljið þið sakborning sekan eða
saklausan?“
„Það gerum við.“
„Þið gerið hvað?“ spurði dómarinn
undrandi.
„Við teljum ákærða sekan eða sak-
lausan“, svaraði formaðurinn.
„En, herrar mínir, þið getið ekki
kveðið upp annan eins úrskurð".
„Tja, ég veit ekki“, sagði formaður-
inn. „Þér sjáið, sex okkar telja hann
sekan, hinir sex telja hann saklausan,
og okkur hefur komið saman um að
láta þar við sitja“.
*
Zófonias gamli var lagður inn á
sjúkrahús til rannsóknar. Sjúkdóms-
greiningin gekk seint og sá gamli var
orðinn óþolinmóður. Einn morgun kom
yfirlæknirinn að rúmi hans og sagði
við hjúkrunarkonuna, sem fylgdi hon-
um: Mér líkar alls ekki útlitið hans
í dag“.
Þetta heyrði Zófonías og reis upp
bálvondur:
„Er ég hér í fegurðarsamkeppni,
eða hvað?“
VlKINGUR
23