Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1971, Blaðsíða 23

Búið að hanna nýja tegund af stólum.
Fyrirmyndar eiginmaður er að-
eins sá, sem skilur hvert orð, sem
kona hans segir ekki.
Það var á kvenfélagsfundi. For-
maðurinn setti fundin: „Fyrsta mál
á dagskrá er, hvernig leysa skuli á
sem beztan hátt vandamál heims-
ins.
En, því miður verðum við að
fresta þessu máli, vegna þess að
konurnar, sem kosnar voru í nefnd-
ina, sem átti að koma með raun-
hæfar tillögur, gátu ekki mætt,
vegna þess að þær fengu engan
til að passa börnin.
Hótelstjórinn kom þjótandi til
móttökustjórans og sagði ásakandi:
„Ég sá yður vera að leigja ný-
komnum hjónum dýrasta herbergið
í hótelinu. Hvernig stendur á því?
Þér hafið ekki hugmynd um hvort
maðurinn geti borgað.
„O, það getur hann örugglega,
maðurinn er vellauðugur.“ Hvernig
vitið þér það?, þekkið þér hann
kanski ?
Nei, reyndar ekki, en hann er
gamall og ljótur og hún er ung
og fögur.“
Þú getur ekki hindrað fugl sorg-
arinnar í að sveima yfir höfði þér,
— en þú getur komið í veg fyrir,
að hann byggi hreiður í hári þínu.
(Kínverskur málsháttur.)
— Voruð þér einn um þjófnaðinn?
— Nei, við vorum tveir, en hinn
reyndist vera óheiðarlegur.
„Og svo er það síðasta spurn-
ingin áður en ég ræð yður sem
húshjálp:
„Vitið þér hvenær straujárn er
orðið of heitt?“
„Já, auðvitað það er þegar kom-
in er sviðalykt af fötunum.“
Rotschill einn af mestum auð-
mönnum heims þótti klókur í fjár-
málum.
Eitt sinn lánaði eitt fyrirtæki
hans viðskiptamanni sínum 10 þús-
und dali, en gleymst hafði að taka
kvittun.
Forstjóri fyrirtækisins gekk á
fund gamla mannsins og bað hann
ráða.
„Skrifið þegar í stað og krefjið
þá um 20 þúsund dali.“
„En þeir skulda ekki nema 10
þúsund, sagði forstjórinn undrandi.
„Veit ég vel,“ svaraði sá gamli,
en þið fáið, leiðréttingu og þar með
kvittun í svarbréfinu.
Og það fór eins og Rotschill
spáði.
Samkvæmt „orðanna hljóðan,"
mun það mála sannast, að augn-
læknar og gleraugnasalar séu rétt-
nefndir „augnaþjónar."
Bretar eru taldir þó nokkuð
„bíblíusterkir."
Maður nokkur í norður Englandi
sem var kallaður til herþjónustu
sendi herdeildinni svohljóðandi
skeyti:
„Lúkas 14. kap. 20. vers.“
En það hljóðar svo: Ég hefi
tekið mér konu til eignar og þess-
vegna get ég ekki komið.“
En herdeildarforinginn átti líka
bíblíu í fórum sínum og sendi svar-
skey ti:
„Lúkas 7. kap. 8. vers.
Þar stóð: „Ég er líka maður,
sem stend undir annara stjórn og
ræð yfir hermönnum. Og segi ég
við einn þeirra:
Far þú, þá fer hann og við ann-
an: Kom þú, þá kemur hann. Og
við þjón minn:Gjörið þetta, þá
gjörir hann það.“
Maðurinn kom.
VlKINGUR
207