Neisti - 28.04.1975, Qupperneq 5

5
I stað skipulagsleysis auðvaldsins
sósíalísk áætlanagerð
a8 verðbólgugróðanum óskert-
um, en verkafólk á a6 leggja
fram lxfeyrissjóðsgreiðslur sín-
ar til a8 fjármagna áframhald-
andi lán til auðvaldsins !
Kreppa
verkalýðshreyfingarinnar
Hver hafa þá orðið viðbrögð
verkalýðsforystunnar við þess-
um árásum á kjör verkalýðsins ?
Fyrst komu innihaldslausar yf-
irlýsingar. En ekkert var að-
hafst. Þetta var 1 sjálfu sér
ekkert undarlegt. Ýmsir af
helstu forystumönnum ASf
höfðu lýst þvi yfir eftir kjara-
samningana vorið 1974, að þær
kauphækkanir sem þar fengust
hefðu verið of miklar. Of mikl-
ar fyrir hvern ? Auðvitað fyrir
auðvaldið ! Þessir blessaðir
„mannvinir" gátu ekki hugsað
sér, að auðvaldið ætti að borga
brusann fyrir eigin kreppu.
Trúir stéttasamvinnuhugsjón
sinni afneituðu þeir nú samning-
um, sem þeir höfðu nýverið
neyðst til að gera, vegna þrýst-
ings frá verkafólki. Reyndar
var afstaða einstaka verkalýðs-
foringja aðeins mismunandi
með tilliti til flokkspólitískra
hagsmuna þeirra og tengsla við
ríkisstjórn. En öllum var stétt-
asamvinnuhugsjónin sameigin-
leg. Það sýndi aðgerðarleysið
síðastliðið ár. Hagsmunir auð-
valdsins en ekki verkalýðsins
var viðmiðun þeirra.
Samhliða þessum breytingum á við-
skiptakjörum auðvaldsins, geisaði
óðaverðbólga, sem enn jók á skipu-
lagsleysi framleiðslunnar og brask
allskonar, Með verðbólgunni voru
einnig geipileg verðmæti flutt frá op—
inberum sjoðum,t. d. sjóðum verka-
lýðsinSjOg til eignamanna. Sú tvöföld-
un á verðlagi sem átt hefur sér stað
sl. eitt og hálft ár hefur skert raun-
gildi peningaeigna lúf-
eyrissjóðanna, atvinnuleysistrygging-
arsjóðs, fjárfestingarsjóða og annarra
sjóða um helming. Þetta eignatap
sjóðanna samsvarar eignaaukningu
hjá eignamönnum. Ætla má að á
þennan hátt hafi tugir milljarða verið
fluttir frá sjóðunum og sparife al-
mennings og til eignamanna. A þennan
hátt hefur sambandið milli fram-
leiðsluauðmagnsins og sjóðanna rask-
ast, sem enn hefur aukið á glundroð-
ann 1 auðvaldsbúskapnum.
Stjórnlaus offjárfesting 1 sjávarútvegi
hefur einnig aukið á auðvaldskreppuna.
Gengdarlaus sókn íslensks og erlends
auðvalds á fiskimiðin umhverfis landið
hefur leitt til þess, að ýmsir mikilvæg-
ir fiskistofnar eru greinilega ofveiddir.
Ráð auðvaldsins við kreppu sinni var
að velta henni miskunnarlaust yfir á herð-
ar verkalýðsins. Gerðir kjarasamning-
ar voru afnumdir með bráðabirgðalög-
um, gengið fellt, og verðlag hækkaði
stöðugt. Vinnutímastyttingar fylgdu í
kjölfarið. f dag er svo komið, að kaup-
máttur launa verkafólks mun vera um
40% lægri en hann var fyrst eftir kjara-
samningana vorið 1974. Hja sumum
hópum verkafólks hefur kjaraskerðingin
verið enn þá freklegri.
Þessi geipilega kjaraskerðing sýnir
ljóslega, að auðvaldið hefur gert meir
en að ná aftur þeim gróða sem það hafði
fyrir innreið kreppunnar. Og auðvaldið
ætlar að láta kné fylgja kviði. VSf lýsir
þvi yfir, að frekari kauphækkanir komi
vart til greina. Það eina sem þurfi að
ræða sé visitölubindingin. Þar hefur
auðvaldið einnig sett fram ákveðnar
kröfur, sem miða að því að skerða vísi-
tölubæturnar. Og Geir Hallgrímsson
lýsir því yfir, að nú þurfi að beina pen-
ingum lífeyrissjóðanna enn frekar til
atvinnuveganna. Auðvaldið á að sitja
Skömmu fyrir síðastliðin áramót fór
ASl-forystan að sýna á sér baráttusnið.
Langlundargeð" hennar var á þrotum.
Nú skyldi „sameina alla verkalýðshreyf
inguna til allsherjarátaks og ná samn-
ingum, sem miðað við allar aðstæður
gætu talist viðunandi til bráðabirgða",
9-manna nefnd var valin úr hópi forystu-
manna AST. Hún fær samningsumboð
frá öllum verkalýðsfélögum og flestöll
verkalýðsfélög afla sér verkfallsheim-
ildar. Eftir mikið þóf og verkfallsboð-
un, koma loks samningarnir : 4.900,- kr
á mánuði á dagvinnukaup undir 69.000,-
á mánuði. Þessa samninga samþykkir
ASÍ-forystan, þegar opinberar tölur um
framfærslukostnað meðalfjölskyldu eru
100.000.-kr. á mánuði ! Þessi kauphækk'
un er ekki einu sinni nægjanleg til að
vega upp á móti þeim verðhækkunum
sem urðu á meðan a samningamakkinu
stóð !
Það var þó augljóst, að ASi-brodd-
arnir voru óánægðir með þessa samn-
inga. Auðvaldið hafði launað þeim
illa samvinnuna frá í fyrra. En hvað
var til bragðs að taka? Ein sér, lokuð
inni f fundarherbergi, var 9-manna
nefndin máttvana gegn stéttarstyrk
auðvaldsins og ríkisvalds þess. Að
baki sér hafði ASf-forystan verkalýðs-
stétt,sem vissulega kraumaði af o-
ánægju, en sem stóð efnahagslega
höllum fæti eftir hinar miklu kjara-
skerðingar,og með verkfallssjóði,
sem nægðu til 3-4 daga kaupgreiðslna.
Pólítískt og félagslega var verkalýðs-
stéttin lömuð af áratuga skrifræðis-
legum vinnubrögðum innan verkalýðs-
hreyfingarinnar. Árum saman hefur
verkafólk vanist þvi, að ákvarðanir
innan verkalýðshreyfingarinnar seu
teknar af því forspurðu. Jafnvel ein-
földusth kvartanir þeirra um aðbúnað
á vinnustað eða pretti atvinnurekenda
eru hundsaðar.
ASf-forystan stóð því frammi fyrir
tveimur valkostum: Annars vegar að
samþykkja samningana og vonast til
að auðvaldið yrði samvinnuþýðara
eftir 1. júni og hins vegar að fara út
í verkfall sem yrði langvinnt og harð-
vxtugt. Sigurmöguleikar verkalýðsins
í slxku verkfalli yltu á því, hvort
verkalýðsstéttinni takist að skapa þá
samheldni og þann stéttarstyrk sem
gæti bætt upp veika efnahagslega stöðu
stéttarinnar.
Slxkur stéttarstyrkur yrði aldrei
skapaður nema með virkjun hins al-
menna félaga á verkfallsvöktum og á
félagsfundum.' En slxk virkjun stéttar-
innar mundi sjálfkrafa leiða til sjálf-
stæðrar skipulagningar verkafólks og
sjálfstæðs frumkvæðis af hálfu þess.
Verkafólk myndi ekki láta sér nægja
að fá óljósar fréttir af gangi samninga-
viðræðanna í gegnum fjölmiðla. Það
mundi krefjast þess að fá að vita
hvernig málin stæðu, ræða hvað skuli
gera og sjálft taka ákvarðanir.
Sú þróun sem ein hefði getað leitt til
sigurs í verkfallinu hefði því einnig
ójnað völdum skrifræðisins í verka-
lyðshreyfingunni.
Þessi hræðsla ASÍ-broddana við
sjálfstæða barátttu verkafólks kemur
vel í ljós í afstöðu þeirra til verkfalls-
ins í Vestmannaeyjum. ASf-forystan
hefur gert allt sem hún hefur getað
til að veikja baráttustöðu verkafólks
x Vestmannaeyjum. ASÍ-forystan veit
að sigursæl barátta verkafólks íVest-
mannaeyjum mundi afhjúpa síðustu
svikasamninga þeirra og gefa fordæmi
fyrir sjálfstæðri baráttu verkafólks,
en slxkt hræðist ASÍ-forystan öllu öðru
fremur. Samtxmis og VSf styður at-
vinnurekendur í Vestmannaeyjum og
hótar jafnvel verkbanni á öðrum félags-
svæðum til að knýja í gegn svikasamn-
ingana, reynir ASf-forystan að hamla
gegn baráttu verkafólks x Vestmanna-
eyjum.
Félagar ! Verkafólk !
- Styðjum baráttu verkafólks í Vest-
mannaeyjum og látum hana verða for-
dæmi fyrir sigursælli baráttu gegn auð-
valdinu !
- Gegn stéttasamvinnu ASf-forjstunnar
- eining á grundvelli stéttabarattu !
- Samningsvaldið úr höndum 9-manna
nefndarinnar - samningsvaldið til verk-
alýðsins !
- Kjarabarátta á grundvelli hagsmuna
verkalýðsins - ekki auðvaldsins !
Barittusta&an í dag
ASÍ-forystan hefur nú sýnt, að af
henni er einskis að vænta. Síðustu
samningar, tilraunir hennar til að
hindra baráttuna í Vestmannaeyjum og
viðræður hennar við VSf um skerðingu
á vísitölunni, sýna þetta ljóslega.
Nú um þessi mánaðamót hækkar
auðvaldið verslunarálagningu stórlega.
En ASf-forystan aðhefst ekkert. Eng-
ar kröfur eru settar fram. Engir
fundir eru haldnir í verkalýðsfélögun-
um til að ræða baráttuna framundan og
efla stéttarstyrk og baráttuvilja meðal
verkafólks.
Félagar ! Verkafólk !
- Við verðum nú þegar að afturkalla
samningsumboðið til 9-manna nefndar-
innar. Samningsvaldið til verkalyðs-
ins verður að vera kjörorð okkar. Við
vitum af biturri reynslu, að ASf-for-
ystan gerir ekkert fyrir okkur ef við
knýjum hana ekki til þess. Lokaðir
samningsfundir 9-manna nefndarinnar
og VSf gagna bara auðvaldinu. Við
verðum að krefjast opinna samninga-
viðræðna, þar sem við getum sjálf tek-
ið ákvarðanir um gang mála.
- Samningana úr höndum 9-manna
nefndarinnar !
- Opnar samningaviðræður !
- Samningsvaldið til verkalýðsins !
Félagar ! Verkafólk !
- Við verðum að hefjast nú þegar
handa við undirbúning baráttunnar eft-
ir l.júnf. Við verðum að halda fundi
f verkalýðsfélögunum og virkja sem
flesta f baráttunni. Við verðum að
efla meðvitund stéttarinnar um að bar-
áttan er nauðsynleg og möguleg. Við
verðum að setja fram ákveðnar kröfur
og sjá til þess að þeim verði fram-
fyigt. _
- Enga abyrgð a kreppu auðvaldsins !
- Lífvænleg laun fyrir 40-stunda vinnu'
viku !
- Opnið bókhald auðvaldsfyrirtækjanna!
- Eftirlit verkalýðsins með framleiðsl-
unni - neitum að taka ábyrgð á auð-
valdsframleiðslunni !
- Verkalýðsvald gegn auðvaldi !
Félagar ! Verkafólk !
- Við verðum að afhjúpa sérhverja tilw
raun ASf-forystunnar til að svfkja bar-
áttuna og þrýsta á, að frá kröfum
verði ekki fallið baráttulaust. Styðj-
um baráttu verkafólks f Vestmannaeyj-
um og látum hana verða leiðarvfsi f
baráttunni framundan.
Félagar ! Verkafólk !
- Til þess að efla stéttarstyrk okkar
verðum við að skipuleggja okkur sjálf-
stætt. Til þess að geta stöðugt rætt
og tekið ákvarðanir um aðgerðir í
stéttabaráttunni, verðum við að skipu-
leggja okkur á vinnustaðagrundvelli.
Við verðum að skipuleggja okkur f
vinnustaðanefndum !
- Eflum sjálfstæða skipulagningu
verkalýðsins !
- Gerum vinnustaðina að grunneining-
um f verkalýðshreyfingunni !
Sósíalfskar hreyfingar á íslandi
Sósfalfsk hreyfing á fslandi hefur
átt erfitt uppdráttar nú um langt skeið.
Alþýðubandalagið hefur þróast stöðugt
til hægri og fyllt upp f það rúm, sem
Alþýðuflokkurinn skildi eftir sig.
Borgaraleg og endurbótasinnuð ein-
kenni Alþýðubandalagsins leyna sér
ekki. Verkalýðsforingjaarmur Banda-
lagsins tekur heilshugar þátt í þeirri
stéttasamvinnu oj; skrifræðisvinnu-
brögðum, sem nu tröllríða verkalýðs-
hreyfingunni.
A pólitfská sviðinu leitast Alþýðu-
bandalagið við að viðhalda hugmynda-
fræðinni um hið hlutlausa og lýðræðis-
lega rfkisvald. Verkefni verkalýðs-
hreyfingarinnar o| hin sósfalfska bar-
átta er fólgin f þvi að fjölga þingmannat-
liði Alþýðubandalagsins. Þetta hefur
sjaldan verið meir áberandi en nú,
þegar Alþýðubandalagið miðar allan
sinn áróður við að sanna gæði Vinstri-
stjórnarinnar sálugu. Allar kjarabæt-
ur, sem þá náðust, eru eignaðar
stjórninni, en stjórnleysi í efnahags-
málum og verðbólgan er fært á skuldat-
reikning erlends og innlends auðvalds.
Með þessum „rökum" leitast sfðan
Alþýðubandalagið við að beina baráttu
fjöldasamtaka eins og td. Samtaka her-
stöðvaandstæðinga inn á brautir flokks-
pólitfsks stuðnings við Alþýðubandalag-
ið og þátttöku þess f ríkisstjórn. For-
ystulið Alþýðubandalagsins getur ef-
laust tekið undir hin fleygu orð þýska
kratans Bernsteins : „Markmiðið er
ekkert, hreyfingin er allt. "
Vinstra megin við Alþýðubandalag-
ið er hópur smárra byltingarsamtaka.
Þessi samtök eru veikburða og barna-
sjúkdómarnir leyna ser ekki.
Hinir svokölluðu ml-hópar, þe.
EIK-ml og KSML leitast hvor á sinn
hátt við að taka upp línuna beint frá
Peking. Þeir byrja á þvf að ,,slá
fastri" heildarniðurstöðu. Sú niður-
staða byggist f grófum dráttum á utan-
ríkisstefnu Kfna og einhverri af mis-
munandi stefnum Komintern á 4. ára-
tugnum. Rejndin hefur lfka orðið sú,
að maóistahopar hafa þurft að umturna
stefnu sinni vegna þess, að utanríkis-
stefna Kfna hefur tekið breytingum.
Um þetta er KSML skýrt dæmi.
KSML(b) hefur hins vegar steingerst
f einangrunarstefnu og verkaljðsróm-
antík. Þessir hópar eru því ofærir
úm að móta stjórnlist sósfalfskrar
byltingar á fslandi.
Fylkingin er þvf þrátt fyrir allt
einu byltingar samtökin á fslandi f dag,
sem eru hugmyndalega óháð borgara-
stéttinni eða lfnunni frá Peking eða
Moskvu. Hún er því einu samtökin,
sem hafa möguleikann til að móta
stjórnlist sósfalfskrar byltingar á ís-
landi og verða vísir að kommúnískum
ve r kalýð s f lokki.
“ Byggjtma forystuafl íslenskrar verka*-
lýðsbaráttu - marxfskan byltingar-
flokk !