Neisti - 26.11.1978, Qupperneq 1

12. tbl. 1978 - 26. nóvember. ÖREIGAR ALLRA LANDA SAMEINIST
Verö í lausasölu kr. 200.
FYLKING BYLTINGARSINNAÐRA KOMMUNISTA - STUÐNINGSDEILD FJORÐA ALÞJOÐASAMBANDSINS

Alþýðu
banda/agið:
Van/íðan
jA' :i* / stjornar
I stó/um
$T F*Oánægjan
vyy & ■
/ ^ " J ijlkraumar
í»
*r ^v.' 7-/
Sjá bls. 4
Verjum kjörin með virkri baráttu
Ályktun miðstjórnar Fylkingarinnar
Þessa dagana er verið að makka
um það í ríkisstjórninni, hvern-
ig eigi að leysa ,,voða“ þann,
sem steðjar að þjóðinni, í gervi
fyrirsjáanlegra launahækkana
1. des. n.k.
Væntanleg launahækkun stafar
af því, að skv. samningum á
verkafólk að fá bættar þær
verðhækkanir, sem hafa orðið
sl. 3 mánuði. Þessar bætur væru
þó ekki eins aðkallandi vanda-
mál og fjaðrafokið í stjórnar-
flokkunum ber vitni um, ef at-
vinnurekendur treystust til að
standa við gerða samninga. En
það vilja þeir ekki.
Úrræði allra stjórnarflokkanna
miða að því að greiða úr þessum
vandræðum atvinnurekenda,
en flokkana greinir á um leið-
irnar. Alþýðubandalagið reynir
að telja verkafólki trú um að
það sé hægt að styrkja atvinnu-
rekendur til frekari óráðsíu og
brasks, án þess að það komi
niður á kaupmætti launa. Það
hefir því lagt fram tillögur þar
að lútandi, eftir að hafa tryggt
stuðning verkalýðsaðalsins í
flokknum.
Þessi leið leysir stundarvanda
atvinnurekenda, hún dregur úr
launahækkunum. Hún leysirog
stundarvanda verkalýðsforyst-
unnar - kjaraskerðingarnar eru
ekki augljósar og opinskáar.
Hinir stjórnarflokkarnir hafa
hins vegar kastað grímunni, og
lagt til beinar, ófegraðar kjara-
skerðingar.
Tillögur Alþýðubandalagsins
munu fela í sér verulegt tekju-
tap og aukin útgjöld fyrir ríkis-
sjóð. Því verður m.a. mætt með
niðurskurði á félagslegum
framkvæmdum, sem Alþýðu-
bandalagið hefur fallist á, og
svo með ónógri hækkun skatt-
vísitölu, - aukinni skattheimtu
á launafólk. Lokaniðurstaðan
er kjaraskerðing.
- 0 -
Aðstaða verkalýðshreyfíngar-
innar til að berjast gegn kjara-
skerðingum af hálfu ríkisstjórn-
arinnar er næsta torveld, og
veldur þar mestu um afstaða
verkalýðsforystunnar undan-
farna mánuði.
Með örfáum undantekningum
hefur verkalýðshreyfingin haft
hægt um sig, en falið stjórn-
málamönnum forsjá mála. Frá
því í allsherjarverkfallinu fyrst í
mars var stefnan sú að bíða
kosninga og vonast eftir sigri
verkalýðsflokkanna. Aðgerðir
Verkamannasambandsins voru
áhrifalausar, enda aðeins liður í
áróðursherferð verkalýðsflokk-
anna.
Kosningasigurinn vannst, og
verkalýðsflokkarnir mynduðu
stjórn með Framsókn, knúnir
til þess af þrýstingi verkalýðs-
hreyfingarinnar. En verkalýðs-
forystan gerði ekkert til að
tryggja úrslitaáhrif hreyfingar-
innar á stjórnarstefnuna.
Kosningaúrslitin urðu vissulega
til þess, að stjórnin lét sér nægja
1. sept. að fresta kjaraskerð-
ingum í þrjá mánuði, en nú er
komið að skuldadögum.
Þessi tími hefír ekki verið
notaður til þess, að móta
markvissar kröfur verkalýðs-
hreyfingarinnar til ríkisstjórn-
arinnar. Þess í stað hafa for-
ystumenn verkalýðsins þæft um
endurskoðun vísitölukerfisins
við fulltrúa auðvaldsins í stjórn-
skipaðri nefnd, og þingað við
flokksbræður sína bak við
tjöldin.
Fæstum þeirra hefir hinsvegar
komið í hug, að ráðgast við
umbjóðendur sína, almenna
félaga verkalýðshreyfingarinn-
ar.
Þess vegna er hreyfingin vanbú-
in til átaka, og leggst þar á eitt,
samábyrgð verkalýðsforystunn-
ar á tillögum ríkisstjórnarinnar,
og aðgerðaleýsi hennar innávið.
Það er lífsnauðsynlegt að snúa
blaðinu við í þessum efnum nú
þegar. Því lengra sem verka-
lýðshreyfingin hörfar fyrir þess-
ari ríkisstjórn, því ósvífnari
verður næsta ríkisstjórn. Því
daufari sem baráttan gegn
kjaraskerðingu þessarar stjórnar
er, því auðveldari verður leikur-
inn fyrir auðvaldið þegar hún
fer frá.
- 0 -
Þess vegna má verkalýðshreyf-
ingin ekki hörfa hænufet, held-
ur endurvekja þær baráttuað-
ferðir, sem best hafa dugað
undanfarin ár, og krefjast þess
að auki, að þeir atvinnurekend-
ur, sem „geta“ ekki greitt um-
samin laun, verði sviptir for-
ræði fyrirtækja sinna, og þau
verði ríkiseign, en undir stjórn
verkafólksins sjálfs.
- 0 -
Það hefir komið á daginn einu
sinni enn, að borgaraleg ríkis-
stjórn er og verður ætíð verk-
færi í höndum burgeisanna. Ef
ríkisstjórnin er ekki að velta
fyrir sér kjaraskerðingaáform-
um, er hún að millifæra fé úr
einum auðvaldsvasanum í ann-
an. Úrræði handa ráðþrota bur-
geisum - Bjargræði fyrir ráð-
þrota burgeisa er hennar aðal-
vandi, og þessi bjargræði fela í
sér kjaraskerðingar. Þær verða
ekki léttbærari þótt tillögurnar
séu samdar í samráði við
verkalýðsforystuna, og hún hafi
fallist á þær til að tryggja
flokksbræðrum sínum ráðherra-
embætti nokkra mánuði í við-
bót.
Þess vegna verða flokksmenn
verkalýðsflokkanna að krefjast
þess, að verkalýðsflokkarnir
hætti þátttöku sinni í ríkis-
stjórn, ef þeir geta ekki boðið
uppá annáð en sömu gömlu
kjaraskerðingalummuna. Frá-
leitt er að verkalýðshreyfingin
styðji slíka stjórn, og plægi þar
með jarðveginn fyrir enn frekari
kjaraskerðingar.
í stað þess verður að sameina
alla hreyfinguna til varnar, til
að verja lífskjörin en ekki em-
bættin, og leggja á þann hátt
hornstein þeirri sókn til annars
og betra þjóðfélags, sem er enn
framtíðarverkefni verkalýðs-
hreyfingarinnar, sókn til sósíal-
ísks þjóðfélags og verkalýðs-
valda.
Sjá nánar hver kjara-
skerðingin er á siðu 3.
Forbyltingar
kreppa
r
í Iran
(„Stjórnin fer
ímeð okkur
11
eins og dýr.
1 Sjá bls. 6 I
Fjárlaga
ifrumvarpið
Jyrir 1978
Niðurskurður
fé/ags/egra
framkvæmda
og hækkun
tekjuskatts á
a/mennum
\launatekjum.
' Sji bls. 2