Stéttabaráttan - 10.05.1972, Blaðsíða 8

Lýðraeðisskánin _ skafin af
-grunnt á fasismanum
Borgararnir, sem daglega sveipa sig
"lýðræðis"skikkju sinni reyna í
lengstu lög að láta líta svo út að
/ið lifum í "frjálsu" "jafnréttis"-
þjóðfélagi. En bað þarf ekki mikið
að koma við þessa skikkju til þess
í hana komi glufur, sem fasisminn
glottir út um til þeirra, sem hafa
trúað hjali borgaranna um "lýðræðið".
Þanþol "lýðræðis"skikkjunnar var
reynt nýlega, er stúdentar sýndu
heimsvaldasinnanum og morðingjanum
Rogers viðeigandi móttökur, þar sem
hann hugðist "kynnast víkingabókum".
Sá atburður varð til þess að við
fengum að líta fasistana afhjúpa sig
á síðum dagblaðanna, sem annars
þreytast aldrei á að telja okkur trú
um ágæti lýðræðisins.
Að sjálfsögðu var moggi fremstur í
flokki, en hin blöðin fylgdu fast á
eftir og tókst einstaka sinnum
betur upp en stóra bróður. Þjóð-
viljinn 'lagði upp laupana eftir
fyrsta snúning, þar sem hann birti
nokkuð skilmerkilega frásögn af at-
burðunum og atgangi löggunnar,
valdatæki borgaranna. En aldrei
lagði hann á sig að benda á glufur-
nar í "lýðræðis"skikkju borgaranna
enda átti enginn von á því.
já, nú verða allir "sæmilegir" menn
(Tómas Karlsson o.fl.) að taka
höndum saman og bjarga "lýðræðinu".
Fyrirmyndirnar eru til staðar,
Hitler bjargaði borgurunum undan
rauðu hættunni á sínum tíma við
mikinn fögnuð afturhaldsins hér á
landi og ekki mun Ceatano í Portú-
gal liggja á liði sínu, ef banda-
mennirnir í varnarbandalagi borgar-
anna þurfa góð ráð.
LfÐRÆÐISFASISMI!
VIÐBEÖGÐ AFTURHALÐSINS
Við skulum nú líta á viðbrögð aftur-
haldsins og draga fram nokkur dæmi:
1 leiðara Tímans krefst Tómas Karls-
son, að viðeigandi ráðstafanir verði
gerðar til þess að svona nokkuð geti
ekki gerzt aftur. Þarna slær hann
sama streng og Eykon og Matthías
Jóhannesen gera í leiðurum mogga.
Hvaða viðeigandi ráðstafanir er um
að ræða segja þeir ekki, það er
eftirlátið "lesendum, sem búa í
vesturbænum". "Fangelsa þá" - "taka
þá úr umferð" - "senda þá á eyði-
býli" -"ekki láta varnarliðið fara"
- "svipta þá lánum" o.s.frv.
Öspart er slegið á strengi þjóðern-
ishyggjunnar: "Islendmgar eru frið-
söm og gestrisin þjóð", "rauð tuska
dregin að húni", þar sem íslenzki
fáninn má einn tróna (fáni borgar-
anna), þessum fámenna hópi (mikil
áherzla lögð á fámennið) er stjórn-
að af óþjóðlegum kommúnistum i ráð-
herrastöðum og er hér um byltingar-
undirbúning að ræða.
I gallspýtingum Vísis yfir þessum
atburðum er að finna sérlega ógeð-
felld og undirförul skrif eftir
Þorstein Thorarensen, en væmnar og
gegnsæjar tilraunir hans til að
lýsa smáborgaralegri friðarhyggju
sinni bannig, að hún missi samt
ekki allan glans frjálslyndisins
gerðu hverjum hugsandi lesanda
óglatt. Við skulum skoða hvernig
viðurstyggilegasti fasismi skin í
gegnum götótta dulu frjálshyggjunn-
ar hjá þessu fyrirlitlega frjáls-
hyggjuviðrini. Þorsteinn lætur sem
honum sé nákvæmlega sama um aðgerð-
irnar, telur þær jafnvel bera vott
um "óvenjulega framtakssemi", en
vill samt bæta því við, að honum
finnist rétt að úr því fólk megi
mótmæla, sé ekki nema sjálfsagt að
lögreglan fái að "láta pálisanders-
kylfurnar tala". Þorsteinn hvetur
kúgunartæki borgaranna til dáða og
ver rétt þess til að verja illræmda
fjöldamorðingja og senditíkur heims-
valdaríkis, sem um þessar mundir
myrðir án afláts með óhugnanlegasta
sprengjuregni allra tíma, sprengju-
regni, sem samsvarar mörgum kjarna-
sprengjum á dag, íbúa Alþýðulýð-
veldisins Viet ^am og alþýðu Suður
Viet Nam, sem hefur risið upp gegn
kúgun heimsvaldastefnunnar og
stefnir til sigurs! Þetta óvenju-
lega fasistagerpi finnur eflaust
rök, sem réttlæta þjóðarmorðið í
Viet Nam á siðferðilegan hátt eins
og hann finnur, að "ríkisvaldið
hefur rétt og skyldu til að halda
uppi reglu (les að viðhalda arðráni
og kúgun borgarastéttarinnar!) þó
hann fari ekki saman við rétt mót-
mælendanna." Þegar nú Þorsteinn
hefur lýst velþóknun sinni á fanta-
brögðum lögreglunnar, hefur hann
upp raust sína til varnar "lýðræð-
inu" og "frelsinu" eða öllu heldur
grimmdaræði og glæpaverkum banda-
rísku heimsvaldasinnanna i Indókína
og spyr: "...en hvað um þá miklu
sókn, sem nú er hafin og kostar al-
þýðu þess lands meiri hörmungar en
nokkuð annað...?" Sókn hinnar kúguðu
þjóðar til frelsis og sjálfsákvörð-
unarréttar kostar hana vissulega
miklar og hetjulegar fórnir og hörm-
ungar, en ánauð, sem ekki væri bar-
izt gegn, fjötrar, sem bara væru
hertir, myndu kosta hana enn meira
en þær þjáningar, sem heimsvalda-
sinnarnir hafa leitt yfir alþýðu
Viet Nam. Þorsteinn Thorarensen
kallar það glæp, þegar hinn kúgaði
berst gegn kúgara sínum fyrir frelsi
sínu og réttindum, hann kallar það
glæp, að víetnamska þjóðin skuli
ekki þegjandi þola sprengjuregn
stríðsglæpamannanna bandarísku,
hann kallar það glæp, að alþýða
hinnar hinnar kúguðu þjóðar skuli
ekki láta kyrrt liggja, þegar arð-
ránsmenn og heimsvaldasvín limlesta
og brenna börn hennar á hinn við-
bjóðslegasta hátt.
Það fer ekki á milli mála við lestur
greinar þessa óvenjulega opinskáa
fasista af hvaða sauðahúsi hann er.
Við hvetjum Þorstein Thorarensen
til að hætta að klína sér utan í
róttækar skoðanir undir útjöskuðum
fána frjálshyggjunnar og taka heldur
upp þann opna og viðbjóðslega fas-
isma, sem lesa má milli línanna í
skrifum hans!
Frelsisfáninn
blaktir
yfir Mai Loc
Þessi grein fjallar um algjöra eyðingu 147.landgöngu-
sveitar Saigonklíkunnar í bardögum í Quang Tri héraði.
Sveitin var talin fyrirmyndarsveit og fékk allan hugs-
anlegan stuðning. Samt var hún illa leikin af frelsis-
hernum. Myndin sýnir frelsisfánann blakta yfir fyrr—
verandi fangabúðum Mai Loc.
Varnir 147- landgöngusveitarinnar brustu algjörlega i
i árásunum á Quang Tri-Thua Thien 30 marz til 3.april.
Hersveitin var talin til fyrimyndar og fékk allan
hugsanlegan stuðning frá leppum Bandarikjanna i Saigon.
Þegar að "aðgerðin Lam Son 719" i suðurhluta Laos mis-
tókst algjörlega var þessi hersveit næstum þurrkuð út.
En þeim sem lifðu af var safnað saman á ný og bætt við
nokkrum nýliðum og var sveitin gerð að varaliði. Sem
varahersveit varð hún mjög hreyfanleg og ekki tengd
neinni ákveðinni deild eða vigstöð. Þessari hersveit
var eftir enduruppbyggingu hennar fengið það hlutverk
af yfirboðurum bandariska herstjórnarinnar að verja
austur og suðurhluta samgönguæðar á þjóðvegi 9 og
verja Dong Ha stöðina ásamt héraðsborginni i Quang
Tri 30 km austan við þjóðveginn.
ÚTbONIR AF USA.
Herdeildir nr.4.7 og 8 voru staðsettar i ógreiðfæru
fjallahéraði sem Bandarikjaher hafði yfirgefið, stað-
setning þeirra var vandlega skipulögð af Bandariska
hernum og þær siðan útbúnar með varnarvirkjum um-
kringdar ótal hindrunum og varnargirðingum og fall-
byssusveitum basði frá stórskotaliðshernum og fótgöngu-
liðshernum.•Stöðvar þessar voru einnig varðaraf banda-
riska flughérnum.Hersveitin staðsetti margar af her-
Heildum sinum og æðstu stjórn i Mai Loc fangabúðunum
8 km sunnan við borgina Cam Lo til að hafa eftirlit
með þeim mörg þúsund manns, sem haldið var inni i
fangabúðum. 'Með allan þennan herstyrk og auk þess
stuðning 3.fótgönguliðssveitinni,11.og 20.skriðdreka-
sveitunum, sjö stórskotaliðssveitum og 258 landgöngu-
4
liðssveitinni virtist 147 hersveitin ósigrandi. En um
hádegisbil 30- marz 1972 nærri þvi á sama tima og hún
hafði verið sigruð á hæð 550 árið áður glumdi likhring-
ing hennar. I heila viku hafði verið lágskýjað og rign-
ingasamt en nú skein sólin aftur yfir norðurhluta
Quang Tri héraðs. Öllum vopnum var beint að óvininum
i skotstöðu. Fótgönguliðið, skriðdrekadeildin og flug-
herinn biðu eftir árásarmerkinu. Strax i fyrstu árás-
inni frá stórskotaliðinu hrundu mörg varnarvirki,
sprengingar urðu i vopnageymslum og ollu miklum elds-
voðum og yfir hundrað landgönguliðshermenn féllu.
Skotvirki óvinarins urðu einnig fyrir miklum sprengju-
árásum og stórskotaliðshermenn féllu unnvörpum við
fallbyssur sinar. Undir vernd skotárása frá stór-
skotaliðinu og loftvarnarsveitunum réðust sveitir úr
frelsishernum inn i herstöð, sem tilheyrði 8. deild
147. hersveitarinnar á hæð 365. Varnir voru næstum
engar, þar eð fleiri hundruð úr varnarliðinu höfðu
fallið i skotárásinni. Þeir sem höfðu lifað af flúðu
sem fætur toguðu og stór hluti þeirra var felldur á
flóttanum til Dong Ngo stöðvarinnar. Daginn eftir
réðst þjóðfrelsisherinn á 4. herdeildina við Dong
Toan og Ba Ho stöðvarnar og þurrkaði hana næstum al-
gerlega út. Næsta morgun blakti frelsisfáninn yfir
Frh.bls.2
Framvegis mun verða sérstak-
ur dálkur fyrir gagnrýni i
Stéttabaráttunni og hvetjum
við alla stuðningsmenn blaðs-
ins til að senda okkur fram-
sýna gagnrýni, sem miðar að
þvi að bæta galla blaðsins,
þvi aðeins á þann hátt mun
okkur auðnast að gefa út gott
blað. Stéttabaráttan getur
ekki orðið skipuleggjandi fyr-
ir kommúnískt starf nema les-
endur og stuðningsmenn hennar
vinni að þvi að gera blaðið
betra.
Okkur hefur borizt gagnrýni
frá ýmsum aðilum og hefur ísor-
ið allmikið á þvi, að "stór-
yrði" blaðsins féllu mönnum
naumlega i geð. Um þetta höf-
um við þetta að segja: Það er
ekki að ástæðulausu, sem við
notum orð eins og sósialfas-
isti, hentistefnumaður, stétt-
arsvikari o.s.frv. Þegar
þessi orð og önnur koma fyrir
er það vegna þess að viðkom-
andi er stéttarsvikari eða só-
sialfasisti! Önnur skammar-
og háðsyrði eru að okkar dómi
ekki of góð þeim mönnum, sem
svikið hafa stéttarbræður sina
i baráttunni og þannig fram-
lengt kúgunina og arðránið sem
á þeim bitnar, til þess að
skara að eigin köku, öðlast
þingsæti, nefndarstöðu eða
formannsstól i verkalýðsfélagi
Hópur i Fylkingunni rauk upp
til handa og fóta og vændi
okkur um að hafa misfarið með
orð Hjalta Kristgeirssonar.
fundi um Stéttabaráttuna með
Fylkingunni varð litið úr rök-
um þessara kempa og lögðu þeir
niður rófuna og játuðu að hafa
misskilið málið.
Sú gagnrýni kom einnig fram
að skilgreining höfuðmót-
hverfunnar væri röng, hún
væri á milli þjóðarinnar og
USA-heimsvaldastefnunnar.
Við visum þessari gagnrýni
heim til föðurhúsa, öreiga-
stéttin lætur ekki blekkjast
óvinurinn er islenzka borg-
arastéttin!
Ritnefndin dró saman helztu
galla blaðsins á fundi þar sem
blaðið var rætt út frá því,
hvernig það þjónaði verkefnum
KHML. Niðurstöðurnar voru
þær, að það þjónaði strate-'.
gisku markmiði okkar fyllilega
en taktiskt séð (þ.e. út frá
nærtækustu verkefnum) var
blaðinu i ýmsu áfátt. Helzti
gallinn var, að blaðið var
ekki i nægum tengslum við
stéttabaráttuna á Islandi,
sem ekki er furðulegt, þar
sem KHML hefur enn aðeins
stigið fyrstu spor sin i
kommúnisku starfi og nr. 1
var fyrsta tilraun hreyfing-
arinnar til að breiða út á-
róður sinn til verkalýðsins.
En i heild ber þó að skoða
blaðið sem áfanga á beirri
braut sem KHML hefur sett sér
að fara - þannig hefur hreyf-
ingin haslað sér völl á vett-
vangi stéttabaráttunnar og
kommúniskur áróður hefur aft-
ur náð til verkalýðsins, en
hann hefur ekki sézt frá þvi
gamla Verklýðsblaðið leið.
Annar stór galli var sá, að
hinir skólandi þættir blaðs-
ins voru ekki nægilegir.
Skýrasta dæmið er greinin um
Bangla Desh - hin almenna
fræðilega hlið, skilgreining
á eðli heimsvaldastefnunnar
og óhjákvæmileika styrjalda á
skeiði heimsvaldastefnunnar
var ónóg, en úr þessu mun bætt
síðar í grein um ástandið í
heiminum í dag og heimsvalda-
stefnuna.