Stéttabaráttan - 10.05.1972, Blaðsíða 4

5
Sósíaldemókratíið er
þjóðfélagsleg höfuðstoð
borgarastéttarinnar
Það er ekki ólíklegt, að þetta vígorð, sem sett var fram á 12. fundi
Framkvæmdanefndar Alþjóðasambands Kommúnista 1933 komi óþyrmilega við
kaunin á stéttasamstarfsmönnunum og tækifærissinnunum úr gamla Kommún-
istaflokknum, sem tókst með moldvörpustarfsemi sinni og klíkubrögðum, að
sundra K.F.I. og sameina leifar hans tækifærissinnunum úr gamla krata-
flokknum í nýjan og öflugri krataflokk, sem hlaut 1938 nafnið Sósíalista-
flokkurinn - sameiningarflokkur alþýðu. Þegar nafnið var orðið of róttækt
var hann síðan skírður upp og kallast nú Alþýðubandalagið. Einn af
marxistum-leninistum K.F.I, Hjalti Arnason, lýsir þessari þróun á spá-
mannlegan hátt þegar 1934: "Með þvi að vinna að klofningi á fylkir.gum
hins byltingarsinnaða verkalýðs,eru liðhlauparnir og tækifærissinnarnir
(hér er átt við hinn illræmda stéttsvikara Stefán Pétursson, ennfremur
Einar Olgeirsson, sem hvatti til skilnings, sátta og samstarfs við
sósíalfasistana) að veita auðvaldinu bezta stuðning, sem hægt er að veita
því á yfirstandandi tima. Og þessi starfsemi stefnir I þá átt að skapa
nýjan krataflokk með margfalt skæðari blekkingarmeistara á oddinum,
heldur en Alþýðuflokkurinn hefir á að skipa." (Verklýðsblaðið, 29. maí,
1934).
Og vissulega eru blekkingarmeistarar Alþýðubandalagsins skæðari en raunin
var um Alþýðuflokkinn á sinum tíma. Þeir hafa eins og fyrirrennarar
þeirra barizt með oddi og egg gegn byltingarstarfi verkalýðsins og i
staðinn breitt út um þjóðsöguna um, að einungis þingræðisleg barátta
henti við islenzkar aðstæður, og þeir halda geysilega mörgum verkamönnum
í viðjum sósialdemókratískrar hugsunar og hindra þá þannig frá byltingar-
starfi. Þegar við setjum fram eftirfarandi vígorð í dag, beinum við þvi
gegn blekkingarmeisturum Alþýðubandalagsins: Sósíaldemókratíið er þjóð-
félagsleg höfuðstöð auðvaldsins á Islandi!
A KVERN HATT ER SÓSlALDEMÓKRATllÐ
ÞJÓÐFÉLAGSLEG KÖFUÐSTOÐ AUÐVALDSINS?
Deilurnar í K.F.l. 1934 sem lykt-
uðu með því, aö samfylkingarmenn
urðu ofan á, en marxistarnir-lenín-
istarnir lutu £ lægra haldi, sner-
ust einkiim um baráttuna gegn sósíal-
demókratíinu. Stéfán Pétursson
o.fl. héldu því fram, að sósíaldemó-
kratíið væri höfuðstoð borgarastétt-
arinnar innan verkalyðsstéttarinnar.
Gegn þessari röngu stefnu stóÓu
marxistar-lenínistar, studdir af Al-
þjóðasambandi Kommúnista, sem settu
fram hina réttu stefnu, að sósíal-
demókratíið væri þjóðfélagsleg höf-
uðstoð borgarastéttarinnar. Hin
hugmyndafræðilega barátta sem átti
sér stað innan K.F.I. var stéttabar-
átta milli þeirra er stóðu á grund-
velli sögulegs hlutverks öreiga-
stéttarinnar og hinsvegar þeirra er
túlkuðu borgaralega hugmyndafræði £
l£ki sósialdemókratískrar undan-
sláttarpólitikur og stéttasamvinnu.
I Verklýðsblaðinu 3. okt. 1933 seg-
ir: "Það eru yfirráð Alþýðuflokks-
foringjanna yfir meirihluta verka-
lýðsins á þýðingarmestu stöðunum,
sem hindrar hagsmunabaráttu verka-
lýðs á þessum stöðum, sem svikja
hana og kæfa £ hvert sinn, sem
verkalýðurinn þrátt fyrir þá r£s
upp til baráttu. Það eru völd og
drottnun þeirra, sem hindra barátt-
una ^egn launalækkunum, atvinnuleysi
og r£kislögreglu, fyrir kauphækkun,
styttingu vinnutimans, fyrir at-
vinnuleysistryggingum og verulegum
atvinnubótum."
Ef við berum þessa tilvitnun saman
við yfirráð sósialdemókratanna £ Al-
þýöubandalaginu og baráttu þeirra
gegn launahækkun og fyrir kauplækk-
unum og rikislögreglu, er augljóst
að Alþyðubandalagsforingjarnir hafa
axlað þær byrðar, sem gömlu krata-
foringjarnir báru á kreppuárunum.
Þeir eru þjóðfélagsleg höfuðstoð
borgarastéttarinnar með þvf að þeir
halda meirihluta verkalýösins frá
byltingarbaráttu og £ viðjum stétta-
samvinnupólitfkurinnar. Með þvf að
vinna gegn byltingarsinnuðu starfi
verkalyðsins og beina baráttunni inn
á svið þingræðislegs örverpisháttar og
með þv£ að styrkja valdatæki borg-
arastéttarinnar og stuðla að hertu
arðráni á verkalýðnum, á allan háttl
"LÆRISVEINAR HITLERS A MANNAVEIÐUM"
Þessi fyrirsögn er tekin úr Verk-
lýðsblaðinu 29. mai 1934 og fjallar
greinin um 4ra ára áætlun Alþýðu-
flokksins, sem var sett fram til að
veiða atkvæði og var að meira eða
minna leyti hrein eftirmynd 4ra ára
áætlunar þýzku nazistanna. Áætlun-
inni er lýst svo £ greininni:
"Þungamiðjan £ þessari kosningatál-
beitu krataforingjanna eru blekking-
ar um að unnt sé að "endurbæta" auð-
valdsskipulagið, að hægt sé að skapa
"atvinnu-lýðræði" innan þess og út-
rýma mótsetningunum milli auðmanna
og öreiga. Þessar blekkingar eru ný
útgáfa af kenningum útlendra og inn-
lendra fasista og krataforingja um
"skipulagt auðvald"." Enn finnast
þeir menn, sem kalla sij| sósfalista
og verkalýðssinna, en lýsa þv£ jafn-
framt yfir að þeir séu fylgjandi
slfkum 4ra ára plönum £ anda nazism-
ans. 1 Rétti 4, 'VI, bls. 210, er
farið lofsyrðum um 4ra ára áætlunina
og hún kölluð liður £ baráttunni
fyrir áætlunarbúskap á íslandi.'’
Inntakið £ stefnu Alþúðubandalagsins
er einmitt áætlunarbúskapur fyrir
auðvaldið, "skipulagt auðvald" eins
og kratarnir létu það heita fyrr á
áruml Það kemur þess vegna engum á
óvart, að það eru sömu mennirnir,
sem ausa lofsyrðum yfir þessar gömlu
kosningabrellur og stéttasamstarfs-
áætlanir sósialfasistanna £ Alþýðu-
flokknum og hafa predikað hlé á
stéttabaráttunni og "samstarf með
öflugustu stéttum landsins". Þessa
menn er að finna £ forystusætum Al-
þýðubandalagsins og til samanburðar
við 4ra ára plan sósfalfasistanna f
Alþýðuflokknum er fróðlegt að lfta á
eftirfarandi skilgreiningu úr Drögum
að stefnuskrá Alþýðubandalagsins:
"1 háþróuðum auðvaldslöndum hefur
auðvaldinu tekizt að draga £ bili
nokkuð úr þeim mótsögnum, sem bein-
ast ógnuðu tilvist þess. Þar hefur
verið komið meira skipulagi (svol) á
hina þjóðfélagslegu framleiðslu, og
vinnandi stéttir hafa knúið fram
innan rikjandi þjóðfélagskerfis
stórfellda breytingu til hins
betra(I) á efnalegum lffskjörum s£n-
um og félagslegum réttindum." Þetta
er furðu djarft að bera á borð fyrir
verkalýð, sem fær. daglega fréttir um
gffurlegt og vaxandi atvinnuleysi f
hinum "háþróuðu auðvaldslöndum" eins
og USA, Englandi o.fl., eða horfir á
stéttarbræður sina skotna niður eins
og skepnur i sjónvarpinu af brezku
heimsvaldasveitunum á N.-írlandii
Þessari klausu er ætlað að slá ryki
f augu verkalýðsins og reyna að
sannfæra hann um að barátta hans
gegn kúgun og arðráni auðvaldsins sé
þýðingarlaus, vegna hins "skipulagða
auðvalds" og aö félagsleg réttindi
séu möguleg £ borgaralegu þjóðfélagi
undir forystu Alþyðubandalagsins.
Þetta er borgaralegur.áróður til að
fegra borgaralegt þjóðfélag! Einu
félagslegu réttindi, sem verkalýðnum
eru tryggð án hatrammrar pólitfskrar
baráttu innan hins borgaralega þjóð-
félags, eru réttindin til að vera
arðrændur og kúgaður af auðvaldinu.
FRA MARXISMA - TIL DJARFRAR SAMFYLK-
INGARPÓLITÍKUR.
K.F.l. var kommúnfskur byltingar-
flokkur, sem tók afstöðu gegn at-
kvæðaveiðurunum £ Alþýðuflokknum og
afstaða hans til þátttöku £ alþing-
iskosningunum '34 gefur okkur lif-
andi dæmi um afstöðu marxista-lenfn-
ista til hins borgaralega þingræðis.
Sjónarmið K.F.l. var sett svona
fram f Verklýðsblaðinu 29. ma£ '34:
"Engu að sfður mun K.F.l. taka þátt
£ borgaralegum kosningum, til þess
að nota, ■£ þágu verkalýðsins, þann
orustuvöll, sem þingræðið kostar.
Nota hann til þess að afhjúpa
frammi fyrir alþýöu landsins lýð-
skrum allra hinna borgaralegu flokka
og fjandskap þeirra við raunveruleg-
ar hagsmunakröfur alþýðunnar, en um
leið að fylkja verkalýð og bændum
til virkrar baráttu fyrir slfkum
kröfum, utan löggjafarsamkundu hins
borgaralega rikisvalds." Einstaka
meðlimum K.F.Í., sem ekki báru hags-
muni verkalýðsins fyrir brjósti
fannst þessi afstaða að vonum slasm.
Við skulum sjá hvernig samfylkingar-
páfinn Einar Olgeirsson lýsir hrifn-
ingu sinni yfir þróun K.F.l. £ átt
að sósíaldemókratfskum flokki, i
Rétti 4 '71: "K.F.l. leið i kosning-
unum 1934 hins vegar enn undir
áhrifum einangrunarstefnu, en tók
upp djarfa(.') samfylkingarpólitfk
eftir kosningar." (bls. 210).
Marxistarnir f K.F.l. skildu mæta
vel stéttareðli hins borgaralega
rfkisvalds og þeir gerðu sér ljóst,
að hið borgaralega r£ki var tæki
auðvaldsins til að kúga og arðræna
verkalýðinn, þess vegna var þátttaka
£ borgaralegu rfkisvaldi óhugsandi.
En samfylkingarmenn innan K.F.I.,
sem vildu leggja K.F.Í. niður og
stofna krataflokk með "vinstri
armi" Alþýðuflokksins, kölluðu þetta
einangrunarstefnu og börðust hat-
rammlega gegn henni. Fyrir til-
stilli þeirra var K.F.l. lagður nið-
ur og hin "djarfa" samfylkingarpóli-
t£k tekin upp eftir kosningar og
hefur hún haldizt sfðan.
Við getum skoðað ávöxtu þessarar
"djörfu" samfylkingarpólitlkur eins
og þau birtast okkur £ dag. Mál-
efnasamningur "Alþýðustjó rnarinnar"
eins og blygðunarlausustu tækifæris-
sinnarnir kalla hana, flettir ofan
af hlutverki hennar og £ hvers þágu
hún starfar. Er þar nóg að minnast
á hið "stranga verðlagseftirlit",
sem átti að tryggja verkalýðnum að
kjör hans yrðu ekki skert meira en
oröið var. Það er hverjum verka-
manni ljóst, sem hefur reitt sig á
loforð þessara "alþýðuherra", og
orðið að þola hverja kjaraskerðing-
una á fætur annarri, £ formi verð-
hækkana og aukinnar skattpfningar,
hverjum þeir raunverulega þjóna.
Þeir eru framverðir auðvaldsins £
kjaraskerðingarsókn þess og hertu
arðráni á verkalýðnum. 1 málefna-
samningnum segja þeir beint út um
fyrirætlanir sfnar ög lofa "að
beina auknu fjármagni til iðnaðar-
ins með það fyrir augum, að hann
verði færi um að taka við verulegum
hluta þess vinnuafls (og væntanlega
fær m að arðræna það á sem hrotta-
legastan hátt lfka.' - m£n aths. ) ,
sem sjá þarf fyrir atvinnu á næstu
arum." Nýju fötin sósfalfasistanna
megna ekki að slá ryki £ augu stétt-
armeðvitaðra verkamanna. Alþýðu-
bandalagið og "alþýðustjórn" þess
eru þjóðfélagslegar höfuðstoðir £sl-
enzkrar borgarastéttar.'
ÞJÓÐREMEINGSSÓSÍALISMI - SÖSÍALFAS-
ISMI.
Svo ósvffnir eru broddar Alþýðu-
bandalagsins og öruggir með tök sfn
á fslenzkum verkalýð, að þeir tala
kotrosknir um að stjórn þeirra leiði
nú ekki til sósfalisma, en hún hreki
burt erlent auðvald og auðveldara sé
að berjast gegn innlendri borgara-
stétt.' Utan a Rétti trónar slagorð
nazistanna frá 1937: "Island fyrir
Islendinga" og hvarvetna £ málflutn-
ingiþeirra er talað um samstöðu Is-
lendinga gegn erlendri ásælni og er-
lendum her. Það er aldrei vikið
orði að þv£, að ísland er stétta-
þjóðfélag og að mótsetningar milli
fslenzkra auðmanna og Islenzks ör-
eigalýðs _eru ósættandi.' Gamla
kratalygin um eina þjóð og eitt r£ki
sk£n £ gegnum þjóðrembingssósfalisma
herranna £ Alþýðubandalaginu. "Is-
lenzka iðnvæðingarforystu" fyrir
hvern? Það er ekki um að ræða eitt
r£ki og eina þjóð á Islandi, heldur
rfki borgarastéttarinnar til að kúga
og arðræna verkalýðsstéttina - þess
vegna rekur Alþýðubandalagiö iðnvæð-
ingarforystu Islenzks auðvalds.'
Eitt skýrasta dæmið um algjör svik
Alþýðubandalagsins , þ jóðfel'agslegrar
höfuðstoðar borgarastéttarinnar, er
viðleitni "alþýðuherranna" til að
koma á fót rfkislögreglu.' Þeir
vinna að þvf að styrkja ofbeldistæki
borgarastéttarinnar gegn verkalýðn-
um, lögregluna, með þv£ að bera fram
frumvarp um rfkislögreglu á alþingi.
Hvers vegna kom Stéttabaráttan
ekki út 1.maí?
KHML hefur það að markmiði að vekja
islenzka öreigastétt til meðvitund-
ar um sögulegt hlutverk sitt, sósia-
líska byltingu, og stefna markvisst
að stofnun. kommúnistaflokks, sem
einn getur leitt öreigastéttina til
sigurs i stéttabaráttunni. Hreyfing-
in starfar að þessum markmiðum með
því að reka kommúnískan áróður
fyrir skipulagningu verkalýðsins á
byltingargrundvelli og mun ekki
láta neitt tækifæri sér úr greipum
ganga svo framarlega hreyfingin sé
þess megnug.
Það vakti þvi undrun margra stuðn-
ingsmanna og velunnara KHML, að
ekkert eintak af Stéttabaráttunni
skyldi koma út 1. maí s.l.
Forsaga þess er sú, að KHML hugðist
ganga til samstarfs við Sósíalista-
félag Reykjavikur á jafnréttisgrund-
velli um blaðaútgáfu 1. mai. Var
stofnuð sameiginleg ritnefnd, sem
skyldi vinna að blaðinu, ræða efni
þess og frágang.
"SAMSTARFIÐ".
"Samstarfið" náði þó aldrei að verða
annað en nafnið tómt, SR ritnefndin
sýndi i verki, að hún var alls ófær
um að skilja merkingu orðsins sam-
starf, hvað þá samstarf á jafnrétt-
isgrundvelli. Eftirtalin atriði
ættu að nægja til að sýna hversu
öfugsnúinn skilningur þeirra reynd-
ist á samst'arfinu.
KHML lagði fram allar greinar í
handriti, en SR sýndi sínar greinar
ekki fyrr en þær voru fullsettar i
blý. Þessi vinnubrögð sýndu, að það
var ekki ætlun þeirra að láta KHML
hafa nein áhrif á það efni, sem
þeir birtu. Annað var uppi á tening-
num hvað viðkom greinum KHML, þær
lúslásu þeir og gagnrýndu einstaka
orð og setningar.
SR neitaði tveimur greinum KHML (af
fimm) um birtingu og neitaði að
taka til greina gagnrýni KHML á
greinar SR.
Auglýsing frá SlS var sett í blaðið,
þrátt fyrir mótmæli KHML, en annarri
af greinum KHML var hafnað sökum
"plássleysis".
Ritnefnd SR setti greinar i blaðið,
sem aldrei voru bornar undir KHML
fulltrúana, þeir sáu ekki greinar-
nar fyrr en þær birtust fullfrá-
gengnar í blaðinu.
Þegar blaðið kom úr prentun var
fátt, sem ber.ti til, að aðrir en
félagar SR hefðu lagt hönd á plóg-
inn, m.a. var hætt við að hafa rauða
fána ásamt hamri og sigð i haus
blaðsins eins og ntnefndin hafði
ákveðið. Báru SR fulltrúarnir við
tæknilegum örðugleikum, þrátt fyrir
yfirlýsingar starfsmanna prent-
smiðjunnar um að hægt væri að
prenta rauða litinn.
Ofangreindar aðgerðir ritnefndar-
manna SR leiddu til þess að blaðið
stóðst ekki þær kröfur, sem KHML
gerir til kommúnisks blaðs og þvi
varð ekkert úr sölu á 1. maí af
hálfu KHML.
KOMMÚNISTAR PRIVAT - SOSlALISTAR
0T A VIÐ!
Ritnefndarmenn SR höfnuðu i upphafi
tillögu KHML um að kalla blaðið
1. mai blað kommúnista og báru þeir
þvi við, að þeir væru ekki opinber-
lega kommúnistar, en i privat við-
ræðum myndu flestir þeirra gangast
við, að þeir væru kommúnistar.
Væri svo að i stjórn SR væru komm-
únistar myndu þeir haga starfi sinu
töluvert á annan veg en fram kemur
i Nýrri Dagsbrún, en i skrifum sin-
um þar fara þeir yfirleitt eins og
köttur i kringum heitan graut og
nefna byltinguna sjaldan á nafn,
þeir varast að taka til meðferðar
klofninginn i alþjóðahreyfingu
kommúnista (sósialheimsvaldastefn-
una og nútima endurskoðunarstefnu
leiðtogakliku Sovétrikjanna) af
hræðslu við klofning i eigin röðum.
Þeir lýstu þvi yfir i viðræðum við
KHML, að ekki mætti segja "vissa
hluti" við verkalýðinn (i grein KH
ML um Dagsbrúnarforystuna var geng-
ið of langt að mati SRmanna) og
kemur það greinilega fram i greinum
þeirra um skatta- og verðhækkana-
stefnu "alþýðustjórnarinnar", þar
sem þeir bölsótast yfir aðgerðum
núverandi rikisstjórnar, án þess
að setja þær i pólitiskt samhengi
eða benda á hvað beri að gera.
Með þessu lýsa þeir vantrausti á
verkalýðinn og afhjúpa sig sem
ökónómista, þvi "kommúnistar hirða
ekki um að leyna skoðunum sinum og
ætlunum. Þeir lýsa þvi yfir afdrátt-
arlaust, að takmarki þeirra verði
þvi aðeins náð, að allri þjóðfél-
agsskipan verði steypt af stóli með
valdi. Leyfum hinum drottnandi
stéttum að skjálfa fyrir kommúnista-
byltingu. Þar hafa öreigarnir engu
að týna nema hlekkjunum. Þeir eiga
heilan heim að vinna." (Kommúnista-
ávarpið)
RITSKOÐUN 1 STAÐ FRÆÐILEGRAR BARATTU
Greinarnar, sem SR neitaði um birt-
ingu birtast hér á opnunni og getur
hver og einn kynnt sér efni það, er
ritnefnd SR telur óbirtingarhæft.
Orsakir ritskoðunarinnar eru tengsl
þessara manna við þá atburði, sem
talað er um í greininni um sósíal-
demókratíið, þeir hafa aldrei svo
vitað sé birt nein skrif, sem varpað
gætu ljósi á öfugþróun þá, sem hófst
1938, er KFI var lagður niður, né
heldur hafa þeir tekizt á hendur
neitt það starf, sem stefnir að því
að eindurreisa byltingarbaráttu
öreigastéttarinnar. Þeir hafa gegn-
um árin hvorki hreyft legg né lið
til baráttu gegn hægriþróuninni svo
dugur væri i, þeir hafa jafnvel ekki
þorað að nefna þá menn á nafn, sem
bera höfuðábyrgð á svikunum og
skýra hvert gerðir þeirra leiddu.
Það verður lítið mark tekið á yfir-
lýsingum þeirra um að þeim séu ljós
verk hentistefnumannanna, ef þeir
gera svo ekkert til að birta sann-
leikann um þá og afhjúpa þá fyrir
verkalýðnum, sem þeir sviku í hendur
auðvaldinu. Við samanburð á afstöðu
SR til höfuðmóthverfunnar á Islandi
og afstöðu Alþýðubandalagsins verð-
ur ekki greindur neinn munur þar á,
né heldur er merkjanlegur munur á
starfi SR og AB hvað eigind snertir.
SR er hluti af Sósialistaflokknum
sem var lagður niður 1968, hluti sem
neitaði að ganga í AB, en hefur ekki
megnað að sýna í starfi ástæður þess
að þeir héldu sig utan við stofnun
Alþýðubandalagsins.
★
Tilgangur þessarar greinar er m.a.
sá, að gefa félögum SR kost á að
kynna sér vinnubrögð forystu SR
gagnvart KHML sem hugðist koma til
samstarfs á jafnréttisgrundvelli.
Reynslan af "samstarfinu" sýnir
KHML að kommúnistar geta ekki gengið
til samstarfs með báðar hendur bund-
nar. Við gengum til samstarfs við
SR, með það fyrir augum að sameina
þá krafta, sem báðir höfðu til eins
átaks gegn auðvaldinu. Það er for-
ystu SR að kenna að það mistókst.
Hvítflibbarnir í Dagsbrún
Eðvarð Sigurðsson og Guðmundur J.
Guðmundsson hafa árum saman haldið
Dagsbrúnarmönnum niðri. Einstaka
sinnum þegar háværar raddir innan
verkalýðshreyfingarinnar (A.S.I.)
hafa krafizt bættari kjara, hafa
brotizt út verkföll, sundurlaus og
óskipulögð og meira £ þv£ formi, að
um sumarleyfi sé að ræða frekar en
verkfall. Undanþágur á öllum sviðum
hafa verið leyfðar og almenningur
ekki orðið þess var, að um verkfall
sé að ræða. Þetta hefur orðið til
Þetta er engan veginn nein nýjung,
sóslalfasistar allra landa hafa á
öllum t£mum stutt auðvalaið með ráði
og dáð £ árásum þess á verkalýðinn.
I Verklýðsblaðinu 3. okt. 1933 segir
svo: "íslenzku sósfaldemókratarnir
hafa hjálpað borgarastéttinni til að
efla kúgunartæki hennar. Þegar lagt
var fyrir þingið á þessu ári laga-
frumvarp um stofnun rfkislögreglu,
gerðu þeir allt til að hindr'a bar-
áttu verkalýðsins gegn þessum lögum
og framkvæmd þeirra.”
Hér hefur lauslega verið drepið á
eðli sós£aldemókrat£sins og á hvern
hátt það er þjóðfélagsleg höfuðstoð
auðvaldsins og hlutur AB að nokkru
verið tekinn upp. Barátta öreiganna
gegn borgarastettinni verður ekki
háð undir leiðsögn endurbótasinna og
sósfalfasista. Þess vegna er öllum
stéttvfsum verkamönnum nauðsynlegt
að hefja skipulega og markvissa bar-
áttu á grundvelli marxismans-lenin-
ismans, gegn Alþýðubandalaginu,
þjóðfélagslegri höfuðstoð Islenzkrar
borgarastéttar. Alþýðubandalagið er
hinn taktfski höfuðóvinur £ dag, af
þv£ að innan vébanda þess er meiri-
hluti verkalýðsins £ viðjum borgara-
legrar umbótastefnu og undir leið-
sögn svikullar forystu sóslalfasism-
ans-/ K.G.
þess, að borgarastétt Islands, eig-
endur framleiðslutækjanna, hefur
tekizt að þjarma meir og meir að
verkamönnum. Einmitt fyrir tilstilli
þessara stéttarsvikara, Eðvarðs og
Guðmundar J. ásamt Hannibal og Birni
£ ASÍ. Þessum "höfðingjum" er al-
gjörlega fyrirmunað að skilja hlut-
verk sitt sem þeir eru kosnir til af
verkamönnum, til að veita baráttunni
gegn auðvaldinu forystu og benda
verkamönnum á höfuðóvininn. Það hafa
þeir aldrei gert, enda varla von þar
sem þeir eru á mála hjá borgarastétt-
inni.' Verkamenn, höfuðóvinur okkar
er borgarastéttin.' Við hvern erum
við að berjast f verkföllum? Jú, ör-
eigastéttin berst við borgarastéttina
sem er fulltrúi heimskapltalismans.
Verkföll eru óbeint strfð og til þess
að geta unniö str£ð, er nauösynlegt
aö vita hvar og iiver óvinurinn er -
öðruvisi er óhugsandi að taka sér
vopn £ hönd og berjast. Við erum
dæmdir til að tapa, ef við ekki
þekkjum óvininn. "Hershöfðingjar"
þessa strlðs á Islandi £ dag er Dags-
brúnarforystan og ASÍ. Þeir dreifa
liði sfnu sem mest þeir mega, sitt f
hverja áttina og tapa hverri orust-
unni á fætur annari. 1 sérhverju
strlði væru slfkir "hershöfðingjar"
kallaðir svikarar og það eru þeir
tvfmælalaust.' Þessir "leiðtogar"
sitja áratugum saman og læðupokast á
skrifstofum sinum og koma ekki til
fundar við verkamenn, nema þeir megi
til. Þeir eru ekki í neinum tengsl-
um við vinnandi fólk, tengslin við
atvinnurekendur eru meiri og betri.
Á samningafundum sfðustu ára hafa
þeir kumpánar Eðvarð og Guðmundur J.
haft þann háttinn á að boða til funda
£ ýmsum biósölum bæjarins; þess.ir
salir hafa fengizt til tveggja til
þriggja t£ma. Af þeim t£ma hafa
formaður og varaformaður venjulega
tekið 1 1/2 - 2 t£ma, s£ðan hefur
ræðutfmi verið styttur £ 15 mfnútur,
10 mlnútur, 5 minútur og jafnvel
niður £ 3 m£n., svo menn hafa ekki
haft t£ma til að komast f púltið áð-
ur en tfminn var úti. Á félagsfífrid-
um hafa þeir jafnvel verið með per-
sónulegar svfvirðingar á þá meðlimi,
sem dirfast að gagnrýna þá; sbr.
þegar Eðvarð "formaður" fyrir nokkr-
um árum réðist á kunnan verkajnann og
sagði m.a. að "hann hefði þó getað
þegið sjúkrastyrk af félaginu, þegar
hann varð veikur." (Verkamaðurinn
hafði slasazt illilega við vinnu
sina og var frá vinnu langan tfma.')
Þeir Eðvarð og Guðmundur halda, að
þeir séu heilagar kýr og verk þeirra
ógagnrýnanleg og þeim beri skylda
til að sitja að völdum ævilangt
(vonandi verða þeir ekki 100 ára).
Þetta er stórhættulegur hugsunar-
gangur og ættu þeir að endurskoða
hug sinn áður en þeir verða reknir
fra með skömm. Þvf að sá dagur
rennur upp - það er aðeins spurning
um t£ma.
Verkamenn, það er staðreynd, að
þessir menn vilja alls ekki fá á sig
neina gagnrýni. Þess vegna þora
þeir ekki að halda fleiri félags-
fundi en þeim er nauðsynlegt. Þeir
finna vel þá ört vaxanai gagnrýni
innan félagsins, sem á sér stað. Sú
gagnrýni er eðlilegur ávöxtur svika
þeirra i þágu borgarastéttarinnar,
sem hefur farið vaxandi með ári
hverju. Verkamenn eiga skýlausan
rétt á byltingarsinnaðri forystu og
þannig forystu vilja þeir, þv£ allt
borgaralega samfélagskerfið berst,
gegn hagsmunum þeirra.
Þvf verða verkamenn eins og nú er
háttað að hefja skipulagt nám £ ör-
eigavfsindunum, reka af hö.ndum sér
þá forystu, sem starfar samkvaant
borgaralegu hagsmunakerfi og taka
frumkvæðið £ sinar hendur. Verka-
menn, við verðum að gera okkur það
Frh.af forsíðu
VERKALÝÐSEINING...
50 m£lna útfærslu landhelginnar, án
samkomulags, án eftirgjafar viö er-
lenda imperialista, þar sem fulltrú-
ar islenzku þjóðarinnar (les: borg-
arastéttarinnar) væru v£sir til að
semja af sér og gefa eitthvað eftir
af 50 mllunum. Eftir nokkrar umræð-
ur og skoðanaskipti létu Fylkingar-
menn loks til leiðast að leggja
landhelgismálið á hilluna, er þeir
mættu til þátttöku £ göngunni rauðu.
Þess £ stað var krafan Rauð verka-
lyðseining - gegn stéttasamvinnu
sett á oddinri. (Um afstöðu KHML til
landhelgismálsins og gagnrýni hennar
á afstöðu Fylkingarinnar til þess má
lesa annars staðar i blaðinu).
Iðnnemasambandið og Stúdentaráð
drógu sig til baka sem formlegir að-
ilar að einingunni, en skipulagstil-
laga Kommúnistahreyfingarinnar var
samþykkt af Sósfalistafélaginu og
Fylkingunni.
ÞÖGN FJÖLMIÐLA.
Vegna þess hversu fjölmennur rauði
hluti göngunnar var og vel skipu-
lagður, er athyglisverð sú tilraun
hérlendra fjölmiðla til að þegja al-
gjörlega um þátt rauðrar verkalýðs-
einingar þennan alþjóðlega baráttu-
dag verkamanna eða geta sem minnst
um hann - allavega var hvergi minnzt
á hversu margir hefðu tekið þátt i
umræddum hluta göngunnar.
Sjónvarpið birti engar myndir af
einingunni rauðu; á skerminum 1. ma£
trónuðu einungis tölurnar 50 og aft-
ur 50. Þó sást til nokkurra sjón-
varpsmanna á sveimi kringum útifund-
inn við Miðbæjarskólann - en ef til
vill hafa þeir hætt við alla mynda-
töku, er £ ljós kom, hve mikill
fjöldi var þar saman kominn. Út-
varpið lét svo l£tið að geta okkar £
fárn orðum; lásu þeir m.a. upp nokkur
vigorð Fylkingarinnar, en slepptu
hins vegar slagorðum Kommúnista-
hreyfingarinnar algjörlega. Má vera
þeim hafi fundizt áróður hreyfingar-
innar helzti kommúniskur til að bera
á borð fyrir hlustendur á slikum há-
tfðisdegi. Eitt dagblaðanna gat um
útifund við Miðbæjarskólann, sem
Fylkingin hefði staðið fyrir. Þjóð-
viljinn birti svo ljósmynd af "bylt-
undir vlgorðinu Rauð verkalyðsein-
ing - gegn stéttasamvinnu. Það er
vissulega engin tilviljun að svo er.
Um áratuga skeið hafa það verið
sós£aldemókratar og alls kyns um-
bótasinnar og hentistefnulýður, sem
hafa haft forystu á hendi i baráttu
verkalýðsins fyrir bættum kjörum og
ýmis konar þjóðfélagslegum aðbúnaði.
Þessir smáborgaralegu sosfalistar og
tækifærissinnar hafa afvegaleitt
isl. verkalýð frá sögulegu hlutverki
s£nu, þ.e. valdatöku öreiganna og
uppbyggingu sósfalismans. Þessir
menn, sem hafa gert alþjóðlegan bar-
áttudag verkalýðsins á íslandi að
innihaldslausri hátlðarsamkundu, s£-
fellt gjammandi, að nú þurfi að bæta
kjör hinna lægst launuðu, hrópa hvaö
hæst á stéttasamvinnu og aftur
stéttasamvinnu.' Hagur allra
stétta - þeirra, sem arðræna og
þeirra, sem eru arðrændir - skal
tryg^ður.' Það er þess vegna, sem
Kommunistahreyfingin marxistar-len-
fnistar setur fram kjörorðið: RAUÐ
VERKALÝÐSEINING - GEGN STÚTTASAM-
VINNU'
Lenfn lýsir þessum stéttarsvikurum
mæta vel £ formála Heimsvaldastefn- *
unnar bls. 14:
"Þessi borgaralegi verkalýður, eða
"heldri verkamenn", sem i lifnaðar-
háttum, tekjum og öllum skoðunum eru
algerðir smáborgarar, er aðalstyrkur
2. alþjóðasambandsins og á vorum
dögum eru þeir þjóðfélagsleg (ekki
hernaðarleg) höfuðstoð borgarastétt-
arinnar. Þessir "heldri verkamenn"
eru £ reyndinni erindrekar borgara-
stéttarinnar innan verkalyðshreyf-
ingarinnar, handbenai atvinnurek-
enda, raunverulegir formælendur end-
urskóðunarstefnu oe bióðrembines-
myndir af Marx, Engels, Lenfn, Stal-
£n og Maó og að sögn blaðsins virt-
jast þeir "hvergi smeykir við fall-
gryfju persónudýrkunarinnar". Hvort
allir þeir_, sem þátt tóku £ rauðu
verkalýðseiningunni voru skólanem-
endur eða ekki, skiptir l£klega ekki
svo ýkja miklu máli fyrir Þjóðvilj-
ann.'
HVERS VEGNA RAUÐ VERKALÝÐSEINING?
Það er kannski að bera £ bakka-
fullan lækinn að fara að skýra frá
þvf, hvers veena nokkur pólitfsk
samtök komu ser saman um að skera
sig frá hinu hefðbundna fyrirkomu-
lagi varðandi 1. mai hátfðahöldin,
en leggja þess £ stað fram bylting-
arsinnaðar kröfur £ tilefni dagsins
ljóst, hvaða stétt við tilheyrum og
hvaöa stétt við berjumst gegn.' Viö
lifum ekki £ stéttlausu þjóðfélagi,
eins og fávlsir blaðasnápar og sumir
aðrir vilja reyna að fá okkur til að
trua, einfaldlega með þv£ að segja,
að við getum átt samskonar spariföt
og forstjórinn. Svonalagað kjaftæði
ber að varast, eða halda þessir
ágætu menn, sem prédika stéttlaust
þjóðfélag, að forstjóri Eimskip (sem
lætur jafnvel reka fullorðna verka-
menn, semhafa starfað i áratugi hjá
"óskabarni þjóðarinnar") og verka-
maður, sem vinnur við affermingu
skipa félagsins, sitji við sama
borðið? Nei, þeim lygum trúum viö
ekki.'
Að sfðustu til athugunar fyrir
verkamenn: borgarastéttin getur alls
ekki lifað án okkar, en við getum
lifað án borgarastéttarinnar. Verka-
menn og öreigar allra lanaa sameinizt
I baráttunni gegn bo rgarastéttinni .'
Við höfum engu að tapa nema hlekkj-
unum.' P. C.
REYNSLAN AF RAUÐRI EININGU 1. MAl.
Þaö mun áreiðanlega hafa skotið
forystu Alþýðubandalagsins skelk £
bringu, hversu fjölmenn hin rauöa
verkalýðseining var á 1. ma£. Þetta
sannar, að þessum svikurum hefur
ekki og mun ekki takast að svæfa
stéttarmeðvitund verkalýðsstéttar-
innar. Sá dagur kemur, að hún r£s
upp gegn kúgurum sfnum og brýtur af
sér fjötra auðvaldsins og þá mun
þessari svikulu verkalýðsforystu
einnig vera gerð skil. Þess vegna
eru þeir óttaslegnir £ dag og þess
vegna er þagað yfir rauðri verka-
lýðseiningu £ öllum fjölmiðlum
landsins.
Kommúnistahreyfingin m-1 má vel
una árangrinum við myndun rauðrar
verkalýðseiningar 1. ma£ og að hafa
sett fram byltingarsinnaða pólitfk f
stað samfylkingarpólitfkur hægri-
sinnana £ verkalýðsforystunni, sem
fúsir flykkja sér undir helzta bar-
áttumál þjóðlegu borgarastéttarinnar
og fræknustu umboðsmanna hennar.
Þessi tilraun til myndunar marx£skr-
ar-len£n£skrar einingar 1. mal bar
fyllilega árangur - jafnvel meiri en
nokkurn hafði grunað. Félagar.'
Minnumst þess, að þetta er aðeins
uppnafið.'
Af þessu getur Kommúnistahreyfing-
in m-1 dregið þá lærdóma, að þrátt
fyrir fámenni sitt, er hún þess um-
komin að leiða hvers konar baráttu,
sem beinist gegn stétt arðræningja
og erindreka þeirra innan "sósfal-
£skra" flokka og verkalýðshreyfingar
og gegn heimsvaldasinnum og hand-
bendum þeirra.
STÉTTVlSIR VERKAMENN 0G STÉTTAR-
FRÆNDUR ÞEIRRA, SAMEINIZT 1 BARÁTT-
UNNI GEGN KAPITALISMANUM.'
NIÐUR MED STÉTTASAMVINNUNA.' LIFI
BYLTINGARSINNUÐ BARÁTTA ÖREIGANNA.'
SJÓ.