Stéttabaráttan - 29.11.1975, Blaðsíða 6

Orðsending til Neista: SEINNI HLUTI
Pappírarnir eru á
Eins og bent var á í fyrri hluta þessarar greinar (sem birtist í 9. tbl. Stb.),
eru trotskistar andstæðingar Alþýðulýðveldisins Kína. Þeir eru manna
iðnastir við að rangtúlka utanríkispólitík þeirra og nýta hvert tækifæri sem
þeir telja sig hafa, til að ráðast gegn henni. Þannig þjóna þeir af fremsta
megni hættulegustu andstæðingum alþýðunnar - heimsvaldasinnunum. "Bylt-
ingar"slagorð trotskista eiga ekkert skylt við raunverulegt byltingarstarf, -
svo er einnig farið með "byltingarsinnaðar" skilgreiningar þeirra á heims-
ástandinu. Þær eru andbyltingarsinnaðar.
Því er öðruvfsi farið með utanríkisstefnu Kína, hún er byltingarsinnuð og í
þjónustu framsækinna afla um allan heim.
Framhald af bls. 5
Kommúnista
flokkurinn
skipulagði...
þóttumst sjá hvert stefndi, til að
koma í veg fyrir þessa þróun. Vill-
ur okkar og mistök t. d. í skiptum
okkar við hannibalista voru ekki ann-
að en sýnilegt tákn þess, að flokkur
okkar var ekki samur og áður. Það
yrði allt of langt mál að rekja hér
þá sögu og skýra hana eins og hún
kemur mér fyrir sjónir, en ég hef
reynt að gera það * að nokkru í rit-
inu "Með storminn 1 fangið", bæði í
innganginum, sem er stutt yfirlit
yfir sögu Kommúnistaflokksins, Sós-
íalistaflokksins og Alþýðubandalags-
ins, og í ræðum, sem ég hélt á síð-
ustu flokksþingum Sósíalistaflokks-
ins og birtust í síðara hluta ritsins.
Ég verð að vfsa til þess.
Spurning:
Finnst þér f dag grundvöllur fyrir
stofhun nýs kommúnistaflokks ?
Svar:
Ég hef ekki trú á því, að nú sé.-rétti
tfminn til að stofna nýjan kommún-
istaflokk. Hinsvegar tel ég mikla
nauðsyn á að stefna markvisst að því
að beina • þróuninni í þá átt, að upp
rfsi öflugur, marxfskur fjöldaflokk-
ur á íslandi, sem er fær um að undir
búa hina sósíalísku umbyltingu og
leiða hana til sigurs. En ég held að
þetta geti því aðeins tekist, að allir
íslenskir marxistar sameinist um
þetta verkefni hvar í flokki sem
þeir standa í hinum tvístruðu sam-
tökum lfðandi stundar, og geri sér
far um að komast að sameiginlegri
niðurstöðu um stjórnlist og baráttu-
aðferðir með því að brjóta vandamál
okkar tíma til mergjar samtímis mál
efnalegum og hófsamlegum umræðum
og skoðanaskiptum um það, sem á
milli ber.
-/SJO
Framhaid af bls. 5
Við
Vorum
tveggja félaga f FUK til að hægt væri
að samþykkja inntökubeiðni í félagið.
Síðan heltust þeir úr lestinni, sem
ekki felldu sig við vinnuskylduna,
þvf það var náttúrlega ætlast til þess
að félagar tækju virkan þátt í hinni
daglegu starfsemi. Þegar við sam-
einuðumst hluta af Sambandi ungra
jafnaðarmanna og stofnuðum Æsku-
lýðsfylkinguna slaknaði mjög á þess-
ari starfsskyldu. CSdcur var á það
bent af forystumönnum flokksins,
að við gætum ekki gert sömu kröfur
til SUJ-ara og okkar sjálfra um
starfsskyldu. Aftur á móti voru
SUJ-arar ekki sniðgengnir með að
sitja f stjðrnum, nefndum og þvf líku.
Þetta orsakaði þegar í upphafi tvf-
skinnung f starfinu og við þetta mynd
aðist eins konar forréttindahópur.
Væri óskandi, að róttæk hreyfing í
dag varaðist þau vfti, sem við rétum
ekki við þá.
Sp.: ÞÚ minntist áðan á ungherja-
hreyfingu eða vísi að henni. Geturðu
sagt okkur eitthvað nánar um það ?
- Fljótlega eftir fyrri heimsstyrj-
öldina var víðs vegar um heim stofn
aður félagsskapur, er hér á landi
nefndist Alþjóðasamhjálp verkalýðs-
ins (ASV). Hlutverk þessa félags-
skapar var að aðstoða verkfallsmenn
í baráttu þeirra með söfnun fjár
þeim til handa og til þess að draga
úr verstu eymdinni í fátækrahverfum
stórborganna á atvinnuleysistímum.
íslandsdeild ASV var stofnuð sumar-
ið 1930 og styrkti hún verkfallsmenn
í jjeirra baráttu. Einn merkasti
þattur í starfsemi hennar var þó að
koma upp dagheimili fyrir börn. AS
V hófst handa um fjársöfnun til þess
og árangurinn varð sfðan dagheimil-
ið Grænaborg, sem starfrækt er
enn í dag, þó af öðrum aðilum.
ASV átti hlut að stofnun ungherja-
hreyfingar hér á landi. Hugmyndin
að slíkri hreyfingu kom frá Sovétríkj.
unum, en hún fólst í því að skipu-
leggja þroskandi tómstundaiðju fyrir
börn, s.s. tónmenntun, fönduro.s.
frv. Þessi börn komu oft fram á
skemmtunum flokksins. Það var
heldur ekki hlíft við að gera þessum
börnum grein fyrir þvf, að þau væru
börn verkalýðsstéttarinnar, ættu
samstöðu með verkalýðsstéttinni og
tækju þátt f baráttu hennar fyrir
betra lífi. Þannig komu þau í raun
og veru fram sem hluti af byltingar-
sinnaðrl hreyfingu.
-/SJÖ
I samræmi við gagnbyltingareðli sitt
þá hafa trotskistar reynt að útmála
afstöðu Kína til ástandsins í Evrópu
sem afturhaldssama. En þegar
Neisti kynnir afstöðu Kína til ástands-
ins í Evrópu, {já klippa þeir kjarn-
ann úr greininni (í Peking Review).
Það getur því verið fróðlegt að sjá
hvar þar stendur:
"Sökum geysimikilvægrar stöðu
sinnar f alþjóðlegum stjórn- og
efnahagsmálum, verður Evrópa
fyrst fyrir barðinu á samkeppni
hinna tveggja risavelda, Sovétríkj-
anna og Bandaríkj anna, um heims-
yfirráð. Efnahagsbandalag V-Evr-
ópu samanstendur af löndum sem
hafa samanlagt 256 milljón íbúa og
framleiðslugetu sem liggur nærri
getu Bandarfkjanna - og er meiri
en Sovétríkjanna. 1973 stækkaði
EBE, úr hinum upprunaiegu sex
ríkjum, í núverandi fjölda, níu.
Með viðamiklum umræðum hafa
EBE-löndin framkvæmt fjöldamarg-
ar aðgerðir til að styrkja pólitíska
samvinnu innan sinna vébanda og
staðið gegn efnahagslegri drottnun
og afskiptum risaveldanna tveggja.
Bandalagið hefur sett sér það tak-
mark að breyta núverandi samruna
efnahagslífsins í "evrópubandalag"
í lok þessa áratugs til þess að auka
enn frekar pólitíska einingu, . .
Þessl viðleitni vestur-evrópurikj-
anna er greinilega ósamrýmanleg
drottnunarstefnu risaveldanna.
Sovéski sósíalimperfalisminn, ný-
tilkominn en mjög gírugur, er opin-
skárri í fjandskap sínum gagnvart
bandalaginu."
(Peking Review no. 26 '75, bls.12-
13)
Eins og segir í fyrri hluta þessarar
greinar þá er eitt af taktískum mark-
miðum kfnverskrar utanríkispólit-
íkur að nýta sér þá togstreitu sem á
sér stað á milli risaveldanna tveggja
USA og Sovét. Afstaðan til ástands-
ins í Evrópu er eitt dæmi um það
hvernig þessi stefna kemur fram.
Með þvf að ýta undir þá viðleitni hjá
EBE-löndunum að efla eigið sjálf-
stæði, þá vinnur Kínverska Alþýðu-
lýðveldið að því að minnka svigrúm
risaveldanna, en bæði risaveldin
sækjast mjög til áhrifa einmitt í
Evrópu. Það er skiljanlegt að trotsk-
istar leggist gegn Jjessari stefnu -
því þeir lfta á Sovetrikin sem verka-
lýðsríki og telja jafnvel Varsjár-
bandalagið framfarasinnað (Neisti
hefur sett fram vígorðið: "Verjum
Sovétrfkin gegn árásum heimsvalda-
sinna)") Trotskistar eru ennfremur
algjörlega ófærir um að koma auga
á og nýta sér þær andstæður sem
eru til staðar í auðvaldsheiminum.
Öfgakennd stefna þeirra steypir allri
baráttu - jafnt byltingarbaráttu sem
réttinda- og kjarabaráttu - í glötun.
Sósfalfsk utanríkisstefna
Kína lítur svo á að barátta risaveld-
anna sé uppspretta næstu heimsstyrj-
aldar. Meginmarkmið utanríkis-
stefnu kínverja er því að reyna að
draga úr valdi risaveldanna og að
auka afl annarra ríkja heimsins. Að-
ferðin sem þeir beita er að hvetja
lftil og meðalstór ríki til að taka
sjálfstæða afstöðu í aljjjóðlegum og
þjóðlegum málum, óhaða Washing-
ton og Moskvu. Kínverjar líta svo
á, á sama hátt og allir marxistar-
lenínistar, að svo lengi sem heims-
valdastefnan sé við lýði sé hættan á
heimsstyrjöld til staðar. Utanrík-
isstefna þeirra miðar að því að vinna
fyrir friðinn.
Bandamenn trotskista - endurskoðun-
arsinnarnir í Kreml eru á annarri
skoðun. Þeir hafa lagt fram kenn-
ingar um "friðsamlega sambúð, og
friðsamlega samkeppni" og "heim
án vopna" - og hyggjast koma þessu
í kring á tímabili þegar heimsvalda-
stefnan er í fullu fjöri. Utanríkis-
stefna sósíal-heimsvaldasinnanna f
Kreml miðar að því að blekkja al-
þýðu heimsins og fela eðli heims-
valdastefnunnar. Hún stuðlar ekki
að friði. En sovésk utanríkisstefna
hefur ekki verið gagnbyltingarsinn-
uð alla tfð. A tfmabilinu fyrir valda-
töku borgarastéttarinnar á ný - þ. e.
á þeim tíma er Sovétríkin voru sós-
íalísk - þá var utanríkisstefnan í
þégu friðar. Og á sama hátt og
Kfna gerir f dag þá notuðu Sovétríkin
mótsetningarnar sem fyrirfinnast
milli heimsvaldarikjanna til að
vinna fyrir friðinn. Stalfn sagði í
ræðu árið 1925 (f deilum við Trotskí)
að verkalýður Sovétríkj anna ætti
sér fjóra megin bandamenn, þ. e.
verkalýðurinn í þróuðu iðnríkjunum,
kúguð alþýða í vanþróuðu rfkjunum,
togstreitan og mótsetningar milli
auðvaldsrfkjanna og bændaalþýðan.
Hér eru mótsetningar sem ætíð fyr-
irfinnast f óvinaherbúðum sósíal-
ismans taldar til bandamanna verka-
lýðsins í sósíalísku ríkjunum.
Eitt skýrt dæmi um nýtingu þessa
"bandamanns" er griðasáttmálinn
sem Sovétríkin gerðu við Hitlers-
Þýskaland stuttu fyrir seinni heims-
styrjöldina. Stjórn Sovétríkjanna
háfði fulla vissu um það að fyrr eða
sfðar yrðu þau að berjast við þýsku
fasistana. En einmitt þetta - fyrr
eða sfðar - gerði allan gæfumuninn.
Þar sem borgaralegu lýðræðisríkin
fengust ekki til þess að mynda banda-
lag gegn fasismanum og þýsku fasist-'
arnir voru f ððaönn að ákveða á
hvern þeir skyldu ráðast fyrst, þá á-
kvað sovétstjórnin að láta til skarar
skríða og beina spjótsoddi fasism-
ans frá Sovétríkjunum f bili. Þannig
kom þessi griðasáttmáli til. Undir-
ritun hans tryllti trotskista hvar-
vetna - en í rauninni var hér um að
ræða eitt mesta snilidarbragð milU-
ríkjaviðskipta á þessu tímabili.
Samningurinn hafði í för með sér að
auðvaldsríkin urðu fyrst fyrir barð-
inu á þýsku herjunum, en ekki Sov-
étríkin eins og margir auðvaldssinn-
ar höfðu vonað. Og þessi skipan
mála leiddi til þess að þýsku inasist-
arnir urðu að berjast á tvennum víg-
stöðvum samtfmis, ennfremur varð
hann til þess að Sovétríkin þurftu
ekki að berjast ein sér og ríkjabanda-
lagið gegn fasismanum varð að veru-
leika. Þessi samningur leiddi því
til mikils ósígurs fasistanna.
En í augum trotskista voru hér á
ferðinni enn ein "svik stalínismans"
við verkalýðsstéttina.
Annað skýrt dæmi um það hvernig
sósíalísk utanríkisstefna nýtir mót-
setningarnar f óvinaherbúðunum í
þágu verkalýðsins er heimsókn Nix-
ons til Kína. Sú heimsókn er hluti
úr heilli atburðarrás, þ. e. Jjeim at-
burðum sem hafa staðfest þa miklu
sigra á svið milliríkjaviðskipta sem
Kínverska Alþýðulýðveldið heufr unn-
ið á undanförnum árum. Helstu at-
burðirnir eru:
1) Kína hefur öðlast sitt réttmæta
sæti hjá Sameinuðu þjóðunum og tek-
bordinu!
ist að einangra að mestu kúomintang-
klíkuna á Taiwan (Formósu), 2) eðli-
leg ríkjasamskipti hafa byrjað að
þróast á milli Kfna og Bandaríkjanna.
Sú þróun staðfestir að stefna Banda-
ríkjanna sem miðaðist við að ein-
angra og inniloka Kfna, hefur beðið
skipbrot. 3) Sambandið á milli Jap-
an og Kína hefur tekið miklinn fram-
förum. Það hefur aftur losað
tengslin sem eru á milli Bandaríkj-
anna og Japan og þannig dregið úr
áhrifum Bandaríkjanna í Asíu.
Ferð Nixons til Kína hefur orsakað
margs konar rugling og gagnrýni
hjá mörgum vinstrimönnum víða um
heim. En meginuppspretta þessa
ruglings eru lygar sósíal-heims-
valdasinnanna og trotskista. Kreml-
herrarnir ærðust yfir heimsókninni
sökum þess að hún olli minnl ein-
angrun Kína á alþjóðavettvangi, og
trotskistar endurómuðu áhyggjur
bandamanna sinna f Kreml.
En þrátt fyrir "gagnrýni" þeirra þá
stendur sú staðreynd ðhögguð að
Kína vann mikinn diplómatískan sig-
ur þegar Nixon undirritaði sameigin-
lega yfirlýsingu Bandaríkj anna og
Kína. Með undirrituninni voru Banda-
rikin í rauninni að viðurkenna að
tveggja áratuga tilraunir þeirra til að
steypa peking-stjórninni hefðu mis-
tekist. Bandaríkin urðu að yfirgefa
kenningar sínar um "tvö Kína" og
viðurkenna Taiwan sem óaðskiljan-
legan hluta Kína.
Það verður að hafa það í huga að það
var bandaríkjaforseti sem óskaði eft-
ir þessari heimsókn og gekkst undir
að viðurkenna þær fimm reglur um
samskipti rikja sem kínverjar fram-
fylgja.
Öfarir bandarfsku heimsvaldasinn-
anna í Asíu sýndu fram á að stefna
þeirra hafði beðið skipbrot - þess
vegna voru þeir til viðræðna við
stjórnina í Peking um bætt samskipti.
Staða þeirra sem heimsveldis hefur
veikst, en samtímis hafa sósíal-
heimsvaldasinnarnir otað sínum
tota eins og ástandið á Indlandi sýn-
ir ljóslega. En markmið Sovétríkj-
anna er að einangra Kína - því
voru batnandi samskipti Kína og
Bandaríkjanna eitur í þeirra beinum.
Eitt af grundvallaratriðum kín-
verskrar utanríkisstefnu er frið-
samleg sambúð þjóða með ólík jjjóð-
félagskerfi. Friðsamleg sambuð
þýðir ekki að Kína viðurkenni stjórn-
ir f auðvaldsríkjum sem sanna full-
trúa þjóða sinna, en þeir blanda sér
ekki í innanríkismál annarra yðða.
Þannig hefur Kína nú stjórnmala-
samskipti við fjöldann allan af auð-
valdsríkjum, þ. á.m. Island. En
þar með hafa þeir ekki tekið afstöðu
með hugmyndaheimi Geirs Hall-
grímssonar. Ég bendi á þetta sök-
um þess að margir hafa orðið til
þess að deila á Kína fyrir að slíta
ekki stjórnmálatengslunum við fas-
istastjórnina í Chile. Ef Kína fylgdi
þeirri stefnu að slfta sambandi við
allar stjórnir sem beita skefjalausri
kúgun innanlands - þá myndi það
m. a. þýða slit á stjðrnmálasam-
skiptum Kína og Sovétríkjanna. I
þessu sambandi má benda á að Kfna
hefur ekki stjórnmálasamskipti við
Israel, því þar er um að ræða ríki
sem er árásaraðili gegn nágranna-
ríkjum sínum, og er jafnframt við-
haldið af USA-heimsvaldasinnunum
til að tryggja stöðu þeirra á þessu
svæði.
Svar við spurningu Neista
Þegar við höfum farið lauslega yfir
megindrættina í utanríkisstefnu
Kína og sósfalískra ríkja yfirleitt,
þá er komið að þvf að svara beint
þeirri spurningu sem Neisti beinir
til okkar: "Er það rétt að uppbygg-
ing sterks, sameinaðs Efnahags-
bandalags sé eitt mikilvægasta verk-
efni byltingarsinna í dag ?" Svarið
er nei.
Það eru sennilega bara trotskistar ’rr'
velta þessari spurningu fyrir sér.
Astæðan fyrir því að Neisti varpar
fram þessari spurningu er tvfþætt.
Annars vegar eru þeir að reyna að
gera utanríkisstefnu kínverja tor-
tryggilega - hins vegar eru þeir svo
ruglaðir af eigin lygum að svona fá-
ránlegar hugmyndir eiga góðan að-
gang inn í huga þeirra. Þegar svo
klofningsstarfsemi og rugl þeirra
rennur saman í einn farveg verður
útkoman endaleysa - sem þeir taka
svo alvarlega.
Áfstaða Kína til EBE er í sjálfu sér
einföld, og þeir "víðlesnu" trotskist-
ar sem manna duglegastir eru við að
fara í saumana á utanríkisstefnu
þeirra ættu að kannast við hana. En
tilgangur þeirra er ekki að skýra
málin - það yrði gagnstætt hagsmun-
um þeirra, fyrst og fremst reyna
þeir að rangtúlka og fela það sem
rétt er.
Kfnverski kommúnistaflokkurinn hef-
ur skilgreint EBE sem heimsvalda-
sinnað bandalag - það hefur aldrei
farið á milli mála. 26. júní 1972
sendi fréttastofan Nýja Kína út svo-
hljóðandi skeyti: "Ein afleiðing ó-
jafnrar þróunar heimsvaldaríkj anna
er sú að styrkur vestur-evrópuland-
anna hefur vaxið (í hlutfalli við
styrk USA/aths. hh). Sem stendur
hefur sexríkjablokkin farið fram úr
USA í vaxtarhraða á sviði iðnaðar,
utanríkisverslunar og gjaldeyris-
og gullforði þeirra vex einnig hrað-
ar. Þar af leiðandi hefur þessi
blokk stöðugt orðið meir og meir
mótfallin því að samþykkja eftirlit
og drottnun USA-heimsvaldastefn-
unnar. " Hér stendur það svart á
hvítu að aukinn styrkur EBE gagn-
vart USA er afleiðing af lögmálinu
um ójafna þróun heimsvaldalandanna
þ.e.a.s. hér er rætt um þróun
heimsvaldastefnunnar - þannig er
EBE skilgreint sem heimsvalda-
sinnað.
Enver Hoxha, flokksleiðtogi Flokks
vinnunnar í Albaníu hefur skilgreint
EBE þannig: "Sameinuð Evrópa,
sem nú er í bígerð lj|á v-evrópsku
auðvaldi, er ætlað að vera nýtt
heimsvaldasinnað risaveldi sem
heimtar yfirráð, sams konar drottn-
un og Bandaríkin og Sovétríkin. "
(Ræða 1971)
Spurning Neista er röng og málatil-
búnaðurinn er stuðningur við út-
þenslu sósíalheimsvaldastefnunnar
- þvf eitt af höfuðmálum gjörvallrar,
byltingarhreyfingar heimsins er að
afhjúpa eðli Sovétríkjanna í dag og
jafnframt að vinna gegn útþenslu
þeirra.
Hjálmtýr Heiðdal
Trotflkí fljálfur var flvarinn fjandmaður sósfalismans í Sovétrfkjunum - og var að lokum rekinn úr landi fyrir and-
byltingarstarf sitt. f útlegðinni var hann mjög virkur f að dreifa óhróðri um verkalýðsrfkið, og fékk hann dyggan
stuðning ýmissa afturhaldsafla f auðvaldsríkjunum. A sama hátt eru fylgjendur hans f Fylkingunni svarnir fjand-
menn sósíalísku ríkjanna í dag, og þá sérstaklega Kfna. Afturganga trotskismans afneitar ekki uppruna sfnum,
það er varla sú lygi til um Sovétríkin á tímum sósíalfsku uppbyggingarinnar sem trotskistar Fýlkingarinnar hafa
ekki endurtekið. (Blaðaúrklippan fjallar um s.k. afhjúpanir Trotskís á moskvuréttarhöldunum 1936. Þýð. :
Trotskf afhjúpar falsanir Moskvu.)