Spegillinn - 01.11.1927, Blaðsíða 4

88
H P E G 1 I j LIN N
Ef þjer notið
PALMOLIVE
handsápuna,
•er yður alveg óhætt að líta í
spegilinn, og þjer munuð ekki
•verða fyrir neinum vonbrigðum.

Best. - Odýrast.
Innleut.

„Hugsa sjer,“ sagði jeg. ,,0g aðeins
hás. . . . jeg ætlaði að segja, .... og
aðeins háseti á þjóðarskútunni, .... en
jeg hætti við það, því jeg var ekki viss
um, að það væri heppilegt nú að minnast
á háseta og hásetaverkföll á þessum
stað.“
„Mjer þætti gaman að heyra af yðar
eigin vörum, ráðherra minn, hvað hefir
komið yður áfram í lífinu, og það með
þessari líka litlu fart, því jeg ætla að
skrifa hvatningargrein til ungra manna
og taka sem dæmi ýmsa heimskunna
menn, svo sem yður fyrst og fremst og
svo ef til vill, t. d. Rockefeller, Júdas
og Robispierre.“
„Víst er það göfugt starf að uppfræða
og örva æskulýðinn, Eyvindur minn, en
það þarf að gerast með rjettu hugarfari.
Það dugir djöfulinn ekki að æsa upp
einstaklingsframtakið í þessum piltum.“
„Rjett segir þú, hinn frómi, yðar ex-
cellence,“ svaraði jeg, „en jeg óttast
ekki, að þótt þjer segðuð frá yðar lífs-
reynslu, að það, út af fyrir sig, mundi
leiða ungdóminn í þessháttar glötun.“
„Sje mínu fordæmi fylgt og það ekki
fært út í öfgar, eins og svo oft hefir átt
sjer stað, þegar Pjetur og Páll hafa ætl-
að sjer að feta í fótspor mín og minna
líka, þá er öllu óhætt. En, eins og þjer
vitið, Eyfi minn, þá er það ekki vani
minn að tala mikið um sjálfan mig. Því
ef jeg gerði það, gæti það ekki vel orðið
annað en hrós, ef satt skal segja. En
jeg er svoleiðis gerður, að jeg get ekki
sagt annað en sannleikann og jeg hata
alt sjálfshól. Svo þjer sjáið, að þjer haf-
ið komið mjer í dálitla klípu með þessum
spurningum yðar.“
Jeg þagði og dáðist að orðum ráðherr-
ans, en hann hóstaði dálítið og mælti
síðan:
„En eins og þjer drápuð á, þá er
ekkert jafn uppörvandi og göfgandi
fyrir unga menn, eins og að lesa æfi-
sögur — eða þó ekki væri nema æfi-
sögubrot — mikilmenna, og þess vegna
held jeg það væri rangt af mjer að segja
yður ekkert, því ennþá er langt þangað
til jeg læt prenta æfiminningar mínar
og við þurfum að eignast þjóðnýta menn
í viðbót við okkur Tryggva, áður en sú
bók kemur út.“
Jeg þurkaði af mjer svitann, því hit-
inn var alveg steikjandi þarna inni í
ráðherraherberginu.
Ráðherrann horfði beint til himins og
sagði svo með mestu hægð: „Með ráð-
vendni, sparsemi, hógværð og bænrækni
má komast fjarska langt í lífinu, en
.... Kom inn .... Hver andskotinn er
nú að ónáða okkur?“ Það var nfl. barið á
skrifstofuhurðina heldur en ekki harka-
lega og inn ruddist .... Nei .... jeg
segi það ekki .... jeg læt heldur
hengja mig en segja frá því .... því
jeg er vinur Jónasar og Tryggva ....
Jeg sá, að jeg mundi ekki hafa meira
upp úr krafsinu í þetta sinn, kvaddi í
snatri og þaut í einum spretti alla leið
niður í prentsmiðju, til að láta þetta á
þrykk út ganga áður en prentfrelsislög-
in verða numin úr gildi.
Eyvlndur.
Esju-fyrirskipunin.
Það einkennilega hefir komið fyrir,
að „Stormur“ hefir komið með tillögu,
sem að minsta kosti er þess verð að hún
sje athuguð, og sem alls ekki er ómögu-
legt að bæði vjer og dómsmálaráðherr-
ann getum fallist á, jafnvel þó hún sje
þaðan komin, þ. e. að varpa ölvuðum
mönnum úr Esju í sjóinn.
Málinu er þannig farið, að við nánari
íhugun höfum bæði vjer og dómsmála-
ráðherra fundið ýmsa annmarka á fyr-
irskipuninni til Esjuskipstjórans og skal
hjer getið þeirra helstu.
Pro primo:
Á allflestum viðkomustöðum Esju
mun tilfinnanlega vanta örugt geymslu-
hús fyrir ölæðingana, ekki síst á haust-
um, þegar margt er með skipinu og
svallsamt er, er peningar eru nægir. Má
þá gjöra ráð fyrir, að setja verði í land
stóra hópa. Nokkuð öðruvísi er þetta á
vorum, því þá er enginn peningur til
þess að drekka fyrir. — Nú skal það
tekið fram, að hvorki oss nje dómsmála-
ráðherra, hefir komið það til hugar, að
sleppa þessum óþjóðalýð á saklaust og
skikkanlegt fólk, og skal því játað, að
bæði vjer og dómsmálaráðherra vorum
komnir í hálfgerð vandræði. Að vísu
hafði oss dottið í hug, að byggja mætti
stór steinhýsi í öllum kauptúnum lands-
ins í þessu skyni og ennfremur reisa
[Framh. á bls. 90].