Spegillinn - 21.04.1928, Blaðsíða 2

58
S p e g i 11 i n n
8., ní
(Samviska þjóðarinnar,
góð eða vond, eftir ástœðum).
Bítur tvisvar á mánuði. — Áskriftarverð
kr. 10,00. Lausasala 50 aura blaðið.
Ritstjórn:
Páll Skúlason, sími 1418 og 955,
Sig. Guðmundsson, sími 1394,
Trgggvi Magnusson, simi 2176.
Afgreiðslumaður: Sig. Guðmundsson.
Utanáskrift:
Spegillinn
P. O. Box 594 — Regkjavík.
Prentuður í fsafoldarprentsmiðju h.f.
Þjer getið alveg eins verið spegil-
laus ef yður vantar ODOL
Odol-munnskolvatn fæst í flestum lyfjabúð-
um og öllum betri hreinlætisvöruverslunum
Nýr leikur.
BMERÍKUMENN eru þjóð, sem reyk-
ir hráblauta Havannavindla og
drekkur svo sterkt kaffi, að te-
skeiðin stendur einsömul í því, en dósa-
mjólkin flýtur ofan á. Vín og áfenga
drykki hata þeir, segir Östlund, sem ald-
rei lýgur, og hefir auk þess fengist við
bannlagabrot í hálfan mannsaldur, og
þekkir hverja kjallaraholu í öllum Banda-
ríkjunum, og þótt víðar væri leitað. Þar
í landi er fólk svo mjög hneigt til ásta,
að það klippir nöfn kvikmyndadýrlinga
sinna út úr blöðunum og jetur þau með
rjómafroðu. Það er þessi sama glereygða
gulltanna-þjóð, sem fann upp krossgát-
urnar og buxnaleikinn, og hengir svert-
ingja, ef ekki næst í »box-at«.
Mannsandinn er á sífeldu iði, hefir ein-
hver heimspekingur sagt, eins andi Am-
eríkumanna, ef anda skyldi kalla. Nú
hafa þeir fundið nýjan leik, sem talið er
að valda muni engu minna raski á sálar-
og atvinnulífi heimsins en krossgátan og
buxnaleikurinn. Leikur þessi er framinn
meðan dansaður er læraskjálfti (Charles-
ton) eða læraflatskjálfti (Flat Charleston).
[Þið vitið: það er sami dansinn, sem
kaffihúsastjörnur vorar hjerna í Reykja-
vík dansa inn á kaffihúsin, síðan þær
týndu niður klyfjaganginum]. En fyrir-
gefið útúrdúrinn. Leikurinn heitir: Spurðu
mig einhuers. Ekki þarf neinum getum
að því að leiða, að leikinn má gera
spennandi.
Vjer viljum gera vort til, að taka upp
þenna ágæta leik hjer á landi, enda þótt
vjer takim ekki þátt í dansinum, og
segjum t. d. —: Eru legsteinarnir og
hænsanetin I Bankastræti sett beint á
móti Stjórnarráðinu til prýði, eða í þeim
lofsverða tilgangi að minna stjórnina á
fallvaltleik lífsins? Eða: Vita menn, að
Villiönd Morgunblaðsins hefir fengið
nokkur högl í belginn og bítur nú í
þangið? Eða: Hvernig ætlar hans há-
tign konungur vor að vernda fornritaút-
gáfu vora? Gegn Norðmönnum, eða
hvað? Eða: Var það ekki allrahæstsami,
sem verndaði listasýninguna, sem gerði
Matthías frægan, af því hann málar ekki,
og var »censureret nede i Köbenhavn«,
til þess að þóknast nokkrum baktjalda-
mönnum — þjóð vorri til lítils sóma?
Eða: Hvers vegna hænast hundar að
sjerstökum þúfum? Eða: Hvers vegna
fjekk ekki stjórnarflokkurinn stýfingu
krónunnar samþykta á þinginu? Eða:
Hvers vegna er ekki læknanemum kent
að prófa yfirlið með títuprjóuum, ad
modum M. Torfason? Eða: Hvers vegna
kemur Magnúsi Guðmundssyni og Jón-
asi ekki betur saman, en raun er á?
Eða: Hvers vegna kom Erlingur Frið-
jónsson ekki í Speglinum síðast, með
hinum Bolsunum?
Greindir lesendur geta bætt við þess-
ar spurningar eftir vild, en það er ekki
þar fyrir, að »svona gæti jeg haldið á-
fram í allan dag« — eins og maðurinn
sagði forðum, þegar hann vissi ekki
meira.
Spurningarmerki Spegiisins.
Uinur minn
frá LL/innipeg.
var núna einhverntíma eftir
að við höfðum gert þessa stcrum
merkilegu uppgötvun, að hið end-
urreista Alþingi okkar ætti bráðum 1000
ára afmæli, að jeg hitti Kanadamann
nokkurn, sem hjer var á ferð. Hann var
af íslenskum ættum, fæddur og uppalinn
á íslandi, svo jeg skildi talsvert af því
sem hann sagði við mig. Enda sagðist
hann lesa daglega, bæði Lögberg og
Heimskringlu; það er að segja hans Sig-
fúsar, en ekki hans Snorra, og þar að
auki kunni hann Faðirvorið, bæði á ís-
lensku og kanadisku. Því hann var prýði-
lega kirkjurækinn og þaultrúaður Norð-
urkirkjumaður.
Hvernig hefir þú það? sagði jeg, um
leið og jeg tók í hendina á honum. O,
jeg hefi nú bæði það og annað, svaraði
hann. En hvernig fílar þú? Jeg fíla bara
alls ekki, skal jeg segja þjer. En hvernig
heldur þú að það muni græa sig með
íhlutun ykkar Kanadamanna, í 1000 ára
hátíðinni okkar?
Úell, við viljum, náttúrlega gefa ykkur
eins mikið af góðum ráðum og þið eruð
færir um að taka á móti, og jeg skal
strax segja þjer hvað við í Ameríku