Spegillinn - 21.04.1928, Blaðsíða 8

64
Spegillinn
ooooo<
Haldið fegurð yðar við,-
með þvi að nota ’ vS i >
PALMOLÍVÉ
Innlbeldur aðeins Pálma- og Olivenoliur, ni-
kvæmlega sðmu fegurðarmeðulin, sem Róm-
verjar notuðu fyrlr þúsundum ára.
Fæst alstaðar!
^OOOOOOOOOOOOOOOOOOOO^
— ALLIR,
sem gott súkkulaði
kaupa, biðja um
KONSUM.
Reiðtúr
suöur á Alftanes.
v-sunnudaginn fyrir pálma ljeði kunn-
L£íl|( ingi minn mjer hest suður á nes.
tjigil Það var langt síðan jeg hafði kom-
ið á hestbak og kunni því ekki að sitja á
hesti með nýja laginu. Kl. 10 f. h. lagði
jeg svo á stað og fór í hægðum mínum
suður hringbraut, en skyldi ekkert í hvaða
trunta þetta var. Jeg vissi að hesturinn
var álitinn góður og jeg er ekki ólaginn.
Jeg sat kyr og beinn á hestinum, eins
og vera ber, dinglaði lítið eitt fótunum,
en hann var sem sofandi, og skyldi jeg
ekkert í þessu. Jeg hafði farið fetið að
Kópavogsbrú og komst ekki öðru vísi,
þar ætlaði jeg að laga ístaðið á fætinum
og rak, um leið og jeg beygði mig, aðra
löppina út. Þá kom nú líf í hrossið. Jeg
var nærri rokinn af baki, og hesturinn
trítlaði og bar sig vel. Ekki stóð þetta
lengi og sami jarðarfarargangurinn hófst
á ný. Aftur þurfti jeg að laga ístaðið, og
er jeg beygði mig og sperti út fótinn,
kom sama fjörið í klárinn og fyrra skift-
ið. Fór jeg nú að hugsa margt og þegar
hann ætlaði að byrja brúðargang, sperti
jeg út aðra löppina, tók hann þá að
tölta, svo teygði jeg báða fætur eins
langt og jeg gat út frá síðunum, fór hann
þá að skeiða. Síðan fór jeg að reyna
fleiri aðferðir, og þegar jeg hallaði mjer
fram á makka, þá fór hann að stökkva,
og þegar jeg teygði fæturna eins langt
aftur og jeg gat, herti hann á ferðinni,
og þegar jeg ljet fæturna dingla mátt-
lausa í knjáliðunum og annan handlegg
máttlausan frá öxl, þá tölti hann upp
8., III
Sttmar-skói%
ágætt tirval, víð allra hæfí.
Aítaf eítthvað nýtt.
Skóversltm
B. Stefánssonar
Laugaveg 22 A.
á sitt fínasta. Við Hraunsholtslæk var
jeg kominn á lagið, og gat með þessum
hreyfingum náð allskonar gangi úr klárn-
um. Svo mætti jeg tveim bílum og einri
fór fram úr mjer og var jeg þá á fín-
asta skeiði, lappirnar stóðu beint út í
loftið og jeg skók mig alveg uppá kraft,
og kölluðu einhverjir til mín úr bílnum.
Svo reið jeg út með hrauni og ljet klárinn
tölta, skeiða, og stökkva á Álftanesinu,
og skeiðreið Sviðholtstún, svo að menn
störðu á undrin og hreyfingar mínar.
Þegar jeg fór heim og sat »uppá gamla
stílinn« á klárnum, byrjaði brúðargang-
urinn þegar, og ekki honum að mjaka
fyr en jeg byrjaði Múllersæfingarnar. Jeg
mætti nokkrum bílum og varð þá að
ríða með nýju aðferðinni, svo menn
skyldu sjá, að jeg væri ekki gangandi.
Daginn eftir komu stúkubræður til mín
og sögðu mjer, að jeg væri kærður fyrir
fyllirí og slark suður á Álftanesi, og
hvernig sem jeg útskýrði málið, vildu
þeir ekki trúa mjer, og verð jeg nú að
ganga undir endurreisn, þótt jeg hafi
ekki bragðað áfengi, og þetta alt fyrir
að ríða »uppá nýja móðinn«. Mun jeg
vart fá hest til láns aftur, meðan jeg er
í stúku, og vil ráða öðrum að reyna
það ekki.
Reidmaður Spegilslns.