Spegillinn - 11.10.1930, Blaðsíða 8

160
S p e g i 11in n
18., V“
ara, því þar voru, sannast a'ð segja,
niarg'r kallaðir en fáir útvaldir.
Úrvalsnefncl Spegilsins.
Víkingslund Islendinga.
Þegar forfeður vorir — sem altaf
er verið að hvetja oss til að líkjast —
fóru í víkingu og gerðu strandhögg,
var það vani þeirra að ræna því, sem
fingur á festi, en spilla því, er þeir
máttu ei með sjer haía. Þetta gerði
bæði Egill Skallagrímsson og ýmsar
aðrar íhaldsbullur, sem verið er að
segja, að vjer sjeum komnir af, um
leið og verið er að fárast yfir úrkynj-
un hins norræna öndvegisstofns. Að
mínu áliti er þetta ekki annað en böl-
sýni, því dæmin eru deginum ljósari,
að vjer erum ótrauðir til stórræðanna,
er í það fer. Aldrei stal Leifur heppni
víkingatrillubáti til að leggja á honum
einn saman út á hið opna haf, að
haustlagi, og aldrei stal Egill Skalla-
grímsson kompás og bensíni, svo sag-
an hermi. Og svo minst sje afreka á
landi, þá kom hjer fyrir skemstu at-
vik fyrir, sem sýnir berlega, að menn
geta brotist inn í hús, rjett eins og í
gamla daga, nema hvað aðferðin er
miklu raffineraðri nú, sem við er að
búast með vaxandi siðmenningu.
Á síðari árum er það alsiða, að ryk-
aðir Reykvíkingar og efnaðir, draga
sig út úr bæjarrykinu og hafast við á
sumrin í svokölluðum sumarbústöðum
í nærsveitunum. — Er þetta stórmikil
framför og sýnir eflingu auðvaldsins,
])ótt sumir tel.jí ekki framfarirnar hafa
komið mjög niður á byggingarlistinni.
Eru sumarbústaðir þessir tilvaldir til
að gera innbrot í þá — þ. e. a. s. hvað
sportið snertir, því ábati er sjaldan
mikill, en það er klaufaskap gestanna
að kenna, því þeir koma sjaldnast fyi'
en búið er að flytja alt fjemætt burt.
Þó var hjer fyrir skömmu gerð und-
antekning frá þessu, og var sýnilegt,
að hjer var meiri vitmaður að verki en
plagar að vei’a. Svo er mál með vexti,
M
H
M
Jir. 400,- 7ir. 300,-
IHhú

\<Tlaumann
Mmr
Sportvöruhús Reykjavíkur
Einar Björnsson.
Bankastræti 11. — Sími 1053. — Heimasimi 553. — Box 384 — Reykjavík.
að borgarstjóri vor hefir í sumar bú-
ið í kastala ali-ramgjörvum inni við
Elliðaár. Var kastali þessi upphaflega
bygður af Englendingum nokkrum, er
stunduðu laxveiðar h.jer um aldamótin,
en nú mun hann eign bæjarins, eins og
árnar, sem einnig voru um eitt skeið
í erlendi’i eign. Var borgarstjóri ný-
fluttur til borgar sinnar, er atburður-
inn gerðist, en hafði þó enn eigi hirt
pjönkur sínar úr húsinu. En er þær
skyldi sækja, var vart við mann, er
forðaði sjer með miklum hi’aða frá
húsinu, og stefndi upp til óbygða. Og
er komið var í húsið, sást að þar höfðu
gestir vei’ið. Fundust þar meðal ann-
ai’s gúmmískór, sem vart mundu hæfa
men.nskum mönnum, heldur tröllum
eður útilegumönnum, en hins vegar
voru sunnudagaskór' borgarstjórans á
bak og bui’t, svo og kápa, er hann
hafði fengið í tannfje, og fleiri fatn-
aður. Nokki’ar niðursuðudósir höfðu
verið sprengdar upp með dynamíti og
innihaldið jetið, þó hafði gestinum
ekki geðjast að innihaldi grísasultu-
dósax- einnax', er þar var, og látið það
mikið til í friði. Til þess að gera sjer
lífið þægilegt, hafði hann sett straum
á í’afmagnsofn, er þar var, og var því
hlýtt og notalegt í skálanum. — Ber
sagnfi’æðingum saman um, að það
hefði Egill Skallagi’ímsson aldrei gert,
heldur hefði hann tekið einkasölueld-
spítu fi’á Kreuger úr vasanum og
kveikt í kofanum. Heldur ekki hefði
hamx forsmáð grísasultu, því Egill var
enginn gx-asbítur, heldur ljet hann ó-
vini sína ,,bíta grasið“. Og það var
einmitt þessi dós, sem kom upp um fíl-
inn, því auðsætt þótti, að hjer hefði vic-
laus maður vei’ið að verki, að skilja
eftir slíkan höfðingjamat. Enda kom
það á daginn, að þegar Sherlock Hol-
mesar vox’ir höfðu afvatnað í sjer heil-
aixa um hríð, sýndi það sig, að gest-
urinn var einn af kostgöngurum Lár-
usar doktors á Kleppi. Hafði honum
þótt þar matvist ill, og viljað pi’óL'a
lií'naðarhætti höfðingjanna, en komist
að sömu niðurstöðu sem kellingin, að
,,ekki er alt gott, sem höfðingjarnir
boi’ða“.
Boryarstjóri Spegilsins.
Alþingismannatal Spegilsins
fæst hjá öllum útsölumönnum
vorum.