Spegillinn - 18.06.1943, Blaðsíða 5

XVIII. 12. SPEGILLINN
‘'‘•HiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiHuiiimiiiiiiniuuiiiiiiiimmiiiiiiimimiiiiiiiimriuiMiMUumiimiuiiiimmMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminiiiiiiiimiiiiiiiimmiiiiimiimiiiimiiiiiiuimrt
Lðgreglan iðkar skotæfingar að staðaldri

Hver er tilgangurinn?

wönnum væri gert kleift að viðhafa þetta hreinlæti. Bæjar-
íhaldið hefur fengið margar ásakanir í sambandi við hitaveit-
Una, en það er ekki nema sanngjarnt móti öllum afsökunun-
Uln, sem það hefur haft upp úr henni. Nú eru nokkrar líkur
til, þrátt fyrir öll loforð, að hitaveitan verði tilbúin á næst-
unni. Þá gæti bæjarstjórnin haldið sína hreinlætisviku og lát-
hana standa svo sem 2—3 ár, því að ekki er vert að oftaka
S1S? á óeðlilegum hraða. Á þessari viku sinni gæti hún gert
göturnar í borginni úr garði, ekki miður en þær skástu eru
nu> og þegar því verki er lokið, mun hún sjá, sér til mikillar
furðu, að allar hreinlætisvikur, í sama stíl og sú yfirstand-
andi, munu verða óþarfar. Þegar fólkið býr við hreinar göt-
ur, lætur það heldur ekki lóðirnar sínar eða húsin verða
óhreint til lengdar, og þarf ekki annað en skoða götur þær,
sem mikla breytingu hafa fengið til batnaðar, til þess að
sannfærast um það. Ibúar höfuðstaðarins vildu gjarna vera
breinlátir, ef blessuð yfirvöldin vildu gera þeim það mögu-
legt. Einkum ættu yfirvöld ríkis og bæjar að vera vel á verði,
begar ófriðnum er lokið, að héðan fari allur óþrifnaður, sem
fara á.
Be99Ía hliða bros.
Valtýr hefur nýlega átt tal við Jónas vin sinn, og fengið
bað upp úr honum, að bros hans verði framvegis „samstilling
af hægra og vinstra brosi“. Spyr Valtýr svo lesendurna:
,,Hvað verður úr því, þegar menn fara að brosa samtímis út
i bæði munnvikin?“ Svar: „Venjulega ljótar tennur, Valtýr
Unnn, enda erum við alveg hættir að segja: „Vér brosum“.“
Elegie.
(Eður eitt lítið saknaðarljóð).
Um Árna frá Múia ei mikið þarf
að mæla, en satt er nú það.
að liann var það Ijómandi „ljós sein hvarf“
en lenti á afleitum stað.
Hann sem að fyrrum var fegursta rós,
í „Fjólu(lal“ Vísis og Mogga;
og lilaut vora aðdáun, heiður og hrós,
meðal hlutgengra byltinga-gogga.
En nú er hans fífill sem fölnaður reyr.
— Um flokkinn vorn talar hann ljótt
við rauðliða, en þeir æpa hástöfum, heyr!
Ó! live breytast ei mennirnir fljótt.
Svo selur hann mönnum nú „lsland“ allt,
hvert eintak með prentvillu-mergð.
Fyrir þrjátíu og fimm aura er þetta falt,
sem þykja má bærilegt verð.
Vér „lhaldsmenn“ rekum upp ægilegt gól,
og auðvitað köllum hann dára,
varmenni ,Júdas, og vesalings fól,
að vistast hjá Ragnari í Smára.
St
101