Spegillinn - 01.08.1947, Blaðsíða 13

SPEGILLINN
139
Ekki munu þesklr Hótel-Borg
argestir .komnir til að heim-
sækja ísl. verkamenn. Frekar
væri, að þeir legðu leið sina til
..liöfðingjanna1' svoköliuðu "g
ættu þá Stefán Jóhann og
Bjarni Ben. — eða þjónustur
þeirra — að draga af þeim vos-
klæðin.og lána þeir þurra sokka,
að góðum og gildum íslenzkum
sið. Þennan vanda er létt að
leysa. Moggi sæll.
- 1 S U MARLEYFI -
(Um ánumaðJca o. fl.).
Ég gekk í gáleysi niður Hverfisgötu klukkan 12 (náttúrlega
að nóttu) hérna um daginn (?) og varð um leið litið upp á
Arnarhólstún, þá tek ég eftir sem ég er lifandi maður nokkrum
skuggum sem bera við júlí-gráan næturhimin. Og skuggarnir
teygja úr sér og hnipra sig saman á víxl. Var það von þó að
færi um mann hrollkaldur bjórskjálfti. Ég ætla sem ég er
lifandi að taka sem skjótast til fótanna heim á leið, en dettur
mér þá ekki í hug að ég sé nú eiginlega í sumarleyfi og hafi
rétt til að ganga þar sem mér sýnist og á hvaða tíma dagsins
sem er. Nema úr því verður að ég sný við og held í áttina
til Skuggalands. Ósköp varlega. Viti menn, þegar ég er kom-
inn á nokkurra faðma færi, eiginlega í dauðafæri, leysast þá
ekki skuggarnir upp í mannverur. Mér heldur en ekki brá,
harka þó náttúrlega af mér og þoka mér ofur hægt og var-
lega að einum manninum, sem stendur þar bograndi og hreyf-
ingarlaus eins og hann sé á beit.
— Gott kvöld, það er góða veðrið núna.
— 0, jæja, sagði hann, sem var alveg satt. — Hann er
tregur í kvöld, sagði hann svo.
— Hann hver?
— Nú, ánumaðkurinn.
— Já, ánumaðkurinn, náttúrlega.
— Djöfullinn hafi það, að hann þori að koma upp úr
holunum, og svo er hann svo ljónstyggur.
— Já, einmitt, sagði ég. Er hann styggur. En hvurnin
farið þér þá að veiða hann?
— Það er listin, laxmaður. S.jáið þér til. Ef við skyldum
rekast á einn. Sko, hér er hann, þarna við holuna. Bara með
hausinn upp úr. Sjáið þér til, þér eruð kannske enn ekki eins
vanur og ég að fást við ánumaðka. En það er sko alveg
sérstök kúnst, sjáið þér til. Bezt er þegar hann liggur ofan
á grasinu, þá kemst hann ekki undan, en hann er varari um
sig en svo. Þegar hann er við holuna, verður maður að fara