Spegillinn - 01.02.1949, Síða 14

ZB
SPEGILLINN
Nýsköpun Hæstaréttar
Það var ekki söfnuður af lakari endanum, sem safnaðist
saman í hinum nýju húsakynnum Hæstaréttar vors miðviku-
daginn hinn 19. janúar sl., og var þó að höfðatölu stórt
hundrað eða þar um bil. Mörgum kann að vera það ráðgáta,
.hvernig hægt sé að drífa upp svona margt fyrsta flokks fólk,
en aðgætandi er, að þarna voru nú fyrst og fremst sendiherr-
ar erlendra stórvelda, sem vér eigum ekki sjálfir, og auk
þess var söfnuðurinn drýgður með lögfræðingum, sem urðu
að fá að koma þarna stöðu sinnar vegna. Því miður hafði
rétturinn ekki séð sér fært að bjóða fulltrúum delínkvent-
anna, sem orðið hafa fyrir barðinu á honum, frá því er saga
hans hófst, en þetta er í rauninni skiljanlegt, því að fínir
delínkventar komast sjaldan alla leið upp í Hæstarétt, held-
ur tekst þeim einhvernveginn, með guðs hjálp og góðra
manna, að gufa upp í héraði.
Sjálfur forseti hins íslenzka lýðveldis vígði bygginguna
með snjallri ræðu, sem var vitanlega ágæt, það sem hún náði,
en hátíðlegra hefði oss þótt, ef henni hefði fylgt einhver
táknrænn verknaður, líkt og þegar skip eru skírð, og þarna
hefði t. d. verið alveg upplagt að knúsmölva landaflösku á
forsetastóli réttarins, sem merki upp á þýðingu hans í áfengis-
málum. En sem sagt var ræðan látin duga og að henni lok-
inni þakkaði réttarforseti lýðveldisforseta fyrir húsið, og er
gott til þess að vita, að hann er ekki sneyddur allri þakklát-
semi, fremur en sóknarpresturinn til Bessastaða á gamlárs-
kvöld. En svo þurfti að þakka fleirum, þar á meðal Hriflu-
Jónasi hinum gamla, sem sýndi sig að hafa látið fella fyrir
sér tvö frumvörp um' húsbyggingu þessa — það var í þá
daga, þegar sá gamli var að gefa fyrir væntanlegri sál sinni
með því að flytja frumvörp um allar framkvæmdir, sem vonir
stóðu til að kæmust í verk, næstu hundrað árin. Vissi gamli
maðurinn, hvað hann söng, þar sem endranær, því að nú
verður hans getið við hverja þessu lika vígsluathöfn á næstu
áratugum. Já, allt í lagi með peruna í Jónasi, og ekkert
knífirí með það!
Næst var talað af hálfu prókúratoranna, og fór Lárusi Jó-
hannessyni hrl.-alþm. það vel úr hendi, að minnsta kosti var
hann ekki sektaður um 40 krónur fyrir ósæmilegan mál-
flutning, heldur gekk þetta allt með elskulegheitum og' kom-
plímentum á báða bóga.
Loks flutti forseti réttarins langa ræðu, til að rekja sögu
byggingarinnar, en hún er stífuð af (byggingin) við Arnar-
hvál öðrum megin, en hinum megin er hún í lausu lofti. í
— Jú, þakk’ yður fyrir, sagði ég. — En hvernig var það
— komust á friðarsamningar ?
— Friðarsamningar ? Hvar? í Kína?
— Nei, ég meina í snjókastinu.
— í snjókastinu? Nei, blessaðir verið þér. Ég flýði — eins
og kínverska stjórnin.
Álfur úr Hól.
kjallaranum eru eingöngu geymd skjöl, svo að sennilega á
byggingin klósetsókn í Arnarhváli, en þar er allt slíkt í
kjallara.
Hæstiréttur vor hefur um meira en 25 ára skeið þraukað
af í Steininum í allt of litlu plássi, eins og dómarnir líka bera
með sér, því að þeir hafa yfirleitt verið heldur smáir. 1 hin-
um nýju húsakynnum verður hægt að kveða upp miklu stærri
dóma, ekki sízt þegar dómarar eru nú fimm, en voru lengst
af bara þrír, sökum húsnæðisleysis. Þó var fyrsti dómurinn,
sem þarna var upp kveðinn, ekki sérlega stór, en til þess lágu
þær sérstöku ástæður, að það var talið tilkippilegt, lögfræð-
ingunum til heiðurs, að láta hann fjalla um ref, og hann
meira að segja dauðan. Mætti hann í réttinum og dró á eftir
sér húðina í Þorgeirsbolastæl. Gekk dómur þessi refnum
mjög í vil og voru eigandanum dæmd fyrir hann full refa-
gjöld, enda þótt hann hefði reynzt ágengur við kvikfé bænda
í lifanda lífi, þá fyrirgafst honum það allt eftir dauðann,
samkvæmt hinu fornkveðna: „Góður er hver genginn“.
Þetta var nú innskot, því refsmálið var alls ekki dæmt
sjálfan vígsludaginn, heldur var haldið til eftirmiðdags-
drykkju í salarkynnum dómsmála- og utanríkisráðherra.
Ekki er oss kunnugt, hvað drukkið var, en sennilega hefur
það verið upptækt áfengi, sem beið dóms og því ekki annað
þarfara við að gera.
uin Maríu mey e'öa —?
HimnafaSirinn sagði við Maríu mey:
„Mönnunum tekur aS liraka.
SiSferði þeirra er gjörspillt, María mey,
og margt finn ég annað til saka“.
Svo mælti liann liugsi: „Viltu ekki, María mey,
mál þetta að þér taka?“
Niður til jarðríkis liélt síðan María mey,
— María kom til baka.
SVB.
um hlutleysi.
Utvarpsráð neitaði
umræðu á grundvelli
Atíanzliafs-bandsins,
því hlutleysi útvarpsins
Iiætta var búin
af hlutleysi landsins.
SVB.