Spegillinn - 01.03.1966, Blaðsíða 21
ÁL-MÁL
Mikið er það fínt þetta nýja orð ál-
bræðsla. Þó hélt ég fyrst í fávizku minni
að nú væru þeir farnir að bræða álinn,
þennan langa og mjóa ál sem var stund-
um að sniglast upp undir kaupakonur
úti í mýri í gamla daga. En svo var
það þá þetta, sem við gömlu mennirn-
ir kölluðum alúminium eða alumium
eftir atvikum.
Ekki veit ég hvort Björn ráðherra
(Ísafoldar-Björn) eða Bjarni ráðherra
doktor (Irafells-Bjarni) fann upp þetta
orð að tarna. En ég lield mig hiklaust
að doktornum í því efni, Hann hefur
fengið verðlaun fyrir sérlega fagra ís-
lenzku, og mikið þótti mér vænt um að
fá Mogga-greinarnar hans sérprcntaðar
í tveim þykkum bindum. Varla líður svo
dagur að ég líti ekki í þá blessuðu bók
sálinni til upplyftingar og tyftunar.
En svo ég víki að álnum aftur. Gæti
það ekki valdið ótímabærum misskiln-
ingi að segja: Þeir eru að bræða álinn.
Skyldu þá ekki einhverjir halda eins og
ég, að þeír t'æru að bræða ál-fisk en
ekki ál-málm? Sís-nrenn hafa nefnilega
haft einkarétt á því að rnurka lífið úr
álnum í saltupplausn (svoddan heyrir
ekki undir dýravernd) og nú halda
kannski fleiri en ég, að með álbræðslu
sé átt við að bræða ál. Og ætti engum
að þykja merkilegt, því við höfurn verið
langt á undan öðrum þjóðurn í því að
bræða okkar bezta fisk í stað þess að
matbúa hann að siðaðra manna hætti.
Og þcgar nokkur hundruð mörlandar
fara að bræða álinn í Slraumsvík, þá sé
ég ekki betur en það sé allt í lagi, við
bara bræðum þá þeim mun meira af
fiski, ef einhver fer á sjó.
En þó ég sé hrifinn aí álbræðslunni
þá dettur mér í hug, hvort ekki væri
betra að nota nýyrði Sigurjóns á Ála-
fossi og segja: Álaverksmiðjan, þeir eru
að bræða álann. Og hvernig væri að
stytta löng og leiðinleg orð eins og til
að mynda stjórnarsinnar og stjórnarand'’
stæðingar, en segja í þess stað Álmenn
(stjórnarmenn) en Ó-álmenn, þ. e.
stjórnarandstæðingar.
Svo mætti á margan liátt koma á
tæknilegum endurbótum á málinu. Þar
hafa sumar hljómsveitir okkar gcngið
á undan með góðu eítirdæmi. Þetta er
auðvitað ekki vegna erlendra áhrifa,
heldur af hinu, að þessi íslenzku nöfn
eru svo ógnarlega gamaldags og búra-
leg, einkurn og sérílagi þegar hávaða-
mennirnir eru orðnir á heimsmælikvarð-
ann. Þetta er oft fín og stutt nöfn, eins
og nokkurskonar ál-mál. Ekki líkai mér
þó nafnið 5 pence, sem lýsir of miklu
htillæti. Ég held að þeir stæðu alveg
undir Sixpence. Hugsum okkur til dæm-
is: Sixpencarar leika í Álveri í kvöld.
Ég er búinn að heita því á mig, að þá
skal ég fara á dansiballið. Og pá skal
nú verða dansað kringum guilkálfinn,
já mar!
Áli.
Ekki of stórf, ekki of þröngt
en við yðar hæfi
Af Laugaveginum ég snara mér inro
og lít á flíkur góðar.
Þarna hitt og þetta finn,.
sem ég kaupi óðar.
Brækur, sokka, skyrtu og bol',
bindi og klúta marga,
og til að líða ei kulda vol,
ég læt mér úlpu bjarga.
HERRADEILD KJÖRGARDS
S p e g i 11 i n n 21