Spegillinn - 01.07.1966, Qupperneq 16

í'r
borðkróknum
— Hvenær ætlarðu að koma því í
verk að líma yfir gatið á vindsænginni?
spurði frúin um leið og ég birtist í dyr-
unum einn sólskinsdaginn í öndverðum
júlí.
— Æ, ég var nú búinn að gleyma
því aftur. Lak hún nokkuð að ráði?
sagði ég.
— Þú líklega manst, að þegar við
fórum í útileguna í iyrra hélt sængin
engu lofti, og við lágum alltaf á jörð-
inni alla nóttina, þó að við þrælpump-
uðum í sængina á kvöldin, sagði hún.
— Já, ég man að ég átti í bölvuðu
stríði við sængurfjandann; það er bezt
að líma hana ' kvöld, svo það gleymist
ekki aftur, sagði ég.
— Ég hefði haldið að það væri ekki
seinna vænna, ef við förum í óbyggða-
ferðina um helgina, sagði frúin.
-v- Þetta verða bara svo gifurleg út-
gjöld, að maður hefur varla ráð á þessu,
sagði ég.
— Nú, það máttirðu nú vita fyrir
frarn, að tíu daga ferðalag í óbyggðum
mundi kosta eitthvað ,sagði frúin.
— Já, auðvitað, cn það er ekkert
grín aö kaupa allan þennan útbúnað,
tvo svefnpoka, eina vindsæng, gassuðu-
tæki, nýtt tjald, kiki og myndavél, nú
og svo allan fatnað og matvæli; þetta
verður varla undir tíu til fimmtán þús-
und krónum, fyrir utan fargjald, sagði
ég-
— Ha, nei, getur það verið? Við
sem höfum reynt að spara sem allra
mest í innkaupunum, fengið margt í
heildsölu og eiginlega ekki keypt annað
en það allra nauðsynlegasta, sagði frúin.
— Það hefði orðið ódýrara að fara
í siglinguna, sagði ég.
-— Það er nokkuð seint að sjá það
núna fyrst; é0 man ekki betur en við
hættum við að fara í siglinguna einmitt
af því að okkur þótti það of dýrt, sagði
frúin.
— Humm, já, en mér datt ekki i hug,
að þetta yrði svona mikið fyrirtæki; ég
hélt til dæmis, að gömlu svefnpokarn-
ir rnundu duga, nú ug gamli kíkirinn
er vel nothæfur ennþá, myndavél þurf-
um við aftur á móti að fá, sagði ég.
— Ja, ég segi nú bara það, að mig
langar ekki til að fara að ferðast innan
um ókunnugt fólk með grútskítugan við-
leguútbúnað. Þú hefðir kannski viljað
liafa gamla tjaldið, svart af prímus-
reyk og götótt á hliðunum, sagði frúin
æði hvatskeytslega.
— Nei, nei, góða. Það er auðvitað
rétt hjá þér, aó maður getur ekki verið
þekktur fyrir að ferðast eins og einhver
umrenningur, úr því maður er að þessu
á annað borð. Ég fæ bara framlengt
víxlinum hjá Landsbankanum, þá redd-
ast þetta allt saman, sagði ég og stóð
upp til að leita að lími og bótum til
að gera við vindsængina.
Sem matmaáurinn hrausti,
borða ég gjarnan í NAUSTi,
og geri mér glaðan dag.
Sem og sérhvert vífið
hefir gert mér lífið
fremur bjart.
Ávallt fastur gestur,
sit ég hýr og hresstur,
í hverri viku NAUST.
Matur er mannsins megin,
því verð ég ofur feginn.
er soltinn fer í NAUST.
16 Spegt onn