Spegillinn - 01.03.1970, Blaðsíða 15

Prologus
Frásögn hér af feðgum gerum
furðu hressum.
Lítið er um laufavéra
líka þessum.
Selárdal með sonavali
situr halur,
höfðinglegur, hress og svalur
Hannibalur.
Þegar fríður fylkir ríður
fram í skrúða,
stara lýðir langa hríð
á liðið prúða.
Sjóla áttu synir þrátt
í sverðahríðum.
Rann um gáttir blóðið blátt
í bylgjum stríðum.
Þeystu um hauður þeygi trauðir,
því að áttu
gráa sauði og góðan auð,
sem gœta máttu.
Refs með lyndi röltir um strindi,
rœðst á sauði,
fáum yndi á mörkum myndar,
Mangi rauði.
Gæðatreg og lœvísleg
var lundin stríðin,
skelmir þegar skauzt um veg
að skelfa lýðinn.
Fari smali um fjallasal
með fé á gangi,
veður galinn vítt um dalinn
vondi Mangi.
Upp rann dagur œgifagur
yfir dölum . . .
Kœtist hagur, hér er saga
af Hannibölum.
Hannibal heitir .maður og
býr í Selárdal, gildur bóndi
og ekki flokksspakur. Hann
hefur um sig hirð manna.
Eru þar synir hans tveir,
Óli og Jonni, hinir vösk-
ustu piltar, framgjarnir og
námfúsir og feta djarflega
í fótspor föður síns. Eru
þeir „Fræknir feðgar“ kall-
aðir.
Með Hannibal er niður-
setningureinn, Björn Norð-
lingur, maður ekki ættstór,
en bitlingsgjarn og féglögg-
ur. Hannibal hefur hann
jafnan með sér til mann-
funda, einkum þá er hann
á í málþófi við samnings-
snata, því að Björn kann
vel að vera með höfðingj-
um, þótt eigi sé hann ætt-
stór, og er hann húsbónda
sínum fylgispakur í hvi-
vetna.
Hannibal hefur hjá sér kell-
ingu eina hyssuga og mas-
gjarna, en vænsta skinn
inn við hælbeinið. Er hún
Skjald-Birna kölluð og
dregur nafn af ætt þeirri,
er Skjöldungaætt nefnist.
Af þeirri ætt voru allir
mestu höfðingjar Dana,
þeir er uppi voru, áður en
sögur hófust, og hefur eng-
um tekizt að rekja ætt til
hennar síðan, nema Birnu
kellingu.
Starfi hennar er að rölta á
15