Spegillinn - 01.03.1971, Qupperneq 17

Sérfræðingur minn í trimmi,
sem hefur verið í því í nokk-
ur ár og aðeins einu sinni
fengið kransinn, sagði mér
að drekka tvo potta af vatni,
áður en ég færi í steisjónarí
rönníng. Hann benti nrér
líka á góð ráð í sambandi við
nú-trisjón, af því að það er
vont fyrir trimmara að éta
mikið af steikum og svo-
leiðis nammi.
Ég dreif mig á trimmnám-
skeið hjá Sigga halta. Hann
sagðist ætla að kenna mér,
hvernig ætti að ganga. Hann
skokkaði eins og fjandinn
væri á hælunum á honum
með annan fótinn í götu-
ræsinu en hinn á gangstétt-
inni. Ég reyndi að gera eins.
Það tókst svona álíka vel og
belju að komast upp í strætó.

Ég tók á öllum lífs og sálar
kröftum. Þú færð kransinn,
sagði ég við sjálfan mig. Þú
ert búinn að reykja svo mik-
ið, sjálfsagt líka kominn með
krabba. Djöfuls aumingi að
láta bílífið fara svona með
þig.
Og ég, sem var allan tímann
að reyna að láta mér líða
vel. Þess vegna byggði ég
húsið og þess vegna keypti
ég bílinn, þennan nýja. til
þess að þurfa ekki að skíta
mig út á viðgerðum.
Ég fékk ógurlegan sting fyr-
ir hjartað. Það sló miklu
hægar, ég fann það, ég herti
á hlaupunum. Mér fannst
ég missa andann, augun
störðu út í sorta og myrkur.
Ég lá vakandi milli heims
og helju, bara starði. Ég lá
í rúmi, ég fann. að það var
verið að stumra yfir mér.
Loks vaknaði ég við oln-
bogaskotin í kerlingunni.
Mér hefur held ég aldrei
þótt hún eins mjúk viðkomu.
Aldrei skal ég oní þennan
helvítis poll í Laugunum með
þeim í KaKú. Ég held. að
það sé gott að vera hæfilega
feitur og deyja eðlilegum
dauðdaga í hárri elli.
17