Spegillinn - 01.03.1971, Blaðsíða 24

íslenzkt
vögguljóð
á mörsugi
Dagrún raular við Kristján
Ég skal vaka og vera góð
vininum mínum smáa,
meðan seggir faðma fljóð
að fordceminu áa,
en krakkar vana kynjahljóð
með keipi, rell og þráa.
Sífellt óskar syndugt hold
sig við andann losa,
eftir sér dregur yfir fold
ódyggðir í posa,
og skal svo niðrí móðurmold
með sér honum tosa.
Verjum bœði land og lýð
löstum Skandinava,
enga lausung ár né síð
cetlum vér að hafa,
en hefja munum heilagt stríð
gegn holdsins spurn og vafa.
Aldrei þurfti íslenzk þjóð
uppfrceðslu um ,,þetta“,
voru þó ýmis fríðleiks fljóð
fullgjörn á að ,,detta“,
en kvíðvcenlegt ef kynnu jóð
af kunnáttunni spretta.
Muna skyldi maður hvur
og mey er vilja stugga
óró holdsins út um dur
en ástarsœlu brugga,
að máske kemur Meyfróður,
Meyfróður á glugga.
pós.