Stúdentablaðið - 01.12.1925, Page 9

1925
STÚDENTABLAÐ
8
þegar ljóst og kemur enn betur í ljós síð-
ar, að sú breyting, sem þá varð á náms-
vist íslenskra stúdenta við erlenda háskóla,
hefir haft mikil áhrif í þá átt, að menta-
menn vorir kyntust sem víðast, fengu
urinn er þriðja táknið, sem sameinar hug-
ina.
I dag, 1. desember, höldum við hátíð-
legan afmælisdag fullveldisins. Við minn-
umst þess að við höfum, þrátt fyrir alla
rýmra og margháttaðra yfirlit yfir ríki
heimsmenningarinnar en áður, meðan þeir
urðu að skoða alt gegn um dönsk gler-
augu, frá dönsku sjónarmiði. Má telja að
nú sé vel fyrir því séð að við eigum fram-
vegis hæfilega marga námsmenn við bestu
háskóla álfunnar í þeim vísindum, sem við
þurfum einkum að sækja til annara. Aft-
ur hefir skort og skortir enn mjög mikið
á það, að stúdentar hér heima eigi við
sæmileg kjör að búa, og veldur þar mestu
um skortur á stúdentaheimili. En nú eru
góðar horfur á því, að úr því rætist bráð-
lega. Stúdentagarðsmálið er
áhugaefni allra Islendinga, og mikill þorri
landsmanna hefir þegar lagt því lið bein-
línis, eða gerir það áður en líkur. Eg þekki
ekki nema tvö dæmi úr sögu vorri á 20.
öld — og raunar lengur — sem jafna megi
til þess. það er minnisvarðinn yfir þjóð-
skörunginn Jón Sigurðsson, og stofnun
Eimskipafélags Islands. Allur þorri þjóðar
vorrar stóð einhuga að þessu tvennu. Ann-
að táknaði sjálfstæði þjóðarinnar, hitt
efnalega viðreisn hennar. Stúdentagarð-
Örðugleika og af eigin efnum, brotið okk-
ur leið að því marki, er við stöldrum við í
dag. Við minnumst þess, að hafa unnið
okkur efnalegt sjálfstæði -— frá því að
vera skuldaþrælar erlendra okurvalda. Við
höl'um öðlast fult þjóðfrelsi — frá því er
land okkar var nefnt „óaðskiljanlegur
hluti“ annars ríkis. Við minnumst stofn-
unar Ifáskólans, er leysti okkur af menn-
ingarlegum einokunarklafa hjá erlendri
þjóð, og gerir okkur auðið að ala í brjósti
vonir um blómaöld nýrrar þjóðmenningar,
sem að vísu stendur á fornum merg, en
styðst þó jafnframt við það, sem nýtileg-
ast er í heimsmentum nútímans. Stúdenta-
garðurinn á öllu öðru fremur, að verða
f'yrsta og tryggasta heimili þessarar
menningar, sem blómgast á í skjóli þjóð-
frelsisins. þar eiga vonir og hugsjónir
þjóðarandans að eignast örugt traust. það-
an á boðun hins verðanda að berast út um
andnes og inn til dala, og rætast í hugsun
og starfi fólksins. Sú hugmynd að reisa
Stúdentagarðinn í minningu fullveldisins
er mjög snjöll og táknandi. það