Stúdentablaðið - 01.12.1925, Qupperneq 19

3925
STÚDENTABLAÐ
18
góðu gagni. Starfsemi flestra þeirra hefir
hingað til verið alt of einhliða. þau gætu
ekki einungis útbreitt þekkingu á erlend-
um þjóðum meðal íslendinga, heldur aukið
einnig þekkingu erlendra þjóða á Islandi.
þeim veitti sumum ekki af að lífga við
félagslíf sitt, og hér er ærið starf fyrir
þau.
það mætti einnig nota kvikmyndir í
þágu þessa málefnis. Mér er ekki kunnugt
um, hvort íslenska kvikmyndin, sem sýnd
var hér fyrir nokkru, hefir farið víða er-
lendis. þess konar myndir eru ágætlega
fallnar til þess að vekja athygli útlend-
inga á Islandi, sýna þeim á skemtilegan
hátt íslenskt landslag og gefa þeim um
leið hugmynd um lifnaðarhætti, iðnað og
verklega mentun Islendinga. Væri vel far-
ið, ef stjórn og þing veittu því lið sitt.
Fyrir erlenda menn, aðra en málfræð-
inga, er nær ókleift, að afla sér nokkurar
þekkingar á íslenskri tungu, eins og hún
nú er töluð. það er brýn nauðsyn á að
semja handhæga kenslubók í íslensku fyr-
ir útlendinga. það þyrfti að semja hana
með það fyrir augum, að kenna útlending-
um lifandi málið, en þó bygt á rækilegri
málfræðisþekkingu. Leskaflar, samtöl og
málfræðislegar skýringar ættu að skiftast
á, því að málfræði ein kemur að litlu
haldi. Slíka bók þyrfti að semja a. m. k.
fyrir ensku-, frönsku- og þýskumælendur.
Margur erlendur maður, sem hingað
kemur, furðar sig á því, hve sumum Is-
lendingum virðist vera óljúft að tala móð-
urmál sitt við hann. Oft þegar eg hefi
ávarpað íslendinga, einkum búðarstúlkur,
á íslensku, hefir mér verið svarað á
dönsku. þeir útlendingar, sem eru svo fá-
fróðir að kunna ekki dönsku, lenda þá í
vandræðum og missa auk þess tækifæri til
að æfa sig í íslensku. það virðist því að
vissu leyti vera íslendingum sjálfum að
kenna, að útlendingar eiga svo bágt með
að læra tungu þeirra.
„Róm var ekki bygð á einum degi“. Eng-
inn má heldur búast við því, að starf það,
sem hér liggur fyrir, verði unnið á einu eða
tveimur árum. Hins er þó að vænta, að er-
lendir menn, sem vafalaust fjölmenna hér
á þúsund ára hátíðinni 1930, komi hingað
með meiri skilningi á íslendingum og
menningu þeirra, en þeim er nú kleift að
afla sér. Werner Haubold.
----o----
Háskólalíf á Þýskalandi.
Margir munu kannast við samræður
þeirra Mefistófelesar og stúdentsins í
„Faust“, er stúdentinn kemur auðmjúkur
að leita ráða hjá þeim fræga manni
(Mefistófeles hafði tekið á sig gervi
Fausts).
Námsmaður:
Hér stutta hefi eg víst átt vist;
með virðing kem eg allra fyrst
til manns að fræðslu ýmsra efna,
sem allir hér með lotning nefna.
Námsmaðui' ber kvíðboga fyrir náminu og
heldur áfram:
því innan múra og hárra halla
mér heldur illa vill hér falla.
ölnbogarúm eg ekkert sé
og ekkert gras né nókkurt tré.
Hver salar bekki sitja hlýtur,
þeim sjón og heyrn og rökvit þrýtur.
Mefistófeles svarar honum og segir:
Slíkt undir vanans valdi er.
Svo vill ei barnið sjúga fyrst
um litla bið, en brátt svo fer,
að brjóstið tottar það með lyst.
þér fellur viskubrjóstið blíða
því betur fram -sem stundir líða.
Viðræður þessar gætu farið fram enn
þann dag í dag, því að djúp mikið er stað-
fest milli háskólakennara og stúdenta á
þýskalandi. Lítum fyrst á líf h á s k ó 1 a-
kennaranna. þeir taka venjulegast