Stúdentablaðið - 01.12.1925, Síða 21

192ö
STÚDENTABLAÐ
15
meðal þeirra yngstu. Tala stúdenta mun
nú eflaust vera nál. 50—60000 á öllu
þýskalandi. Stúdentar eru ekki mjög ung-
ir, flestir um tvítugt, er þeir byrja há-
skólanám (meðalaldur stúdenta við há-
skólann í Leipzig var fyrir nokkrum árum
23 ár). Ef efni og ástæður leyfa, getur sá
ungi stúdent valið um 23 háskóla, og vel-
ur þá venjulegast þann skóla, er hefir
frægasta vísindamenn í þeirri grein, er
hann ætlar að nema. Annars' er venja á
þýskalandi að skifta um háskóla og meira
en helmingur allra þýskra stúdenta hefir
stundað nám við fleiri en einn háskóla, er
þeir taka próf. Við skulum fylgja nýbök-
uðum stúdent frá föðurhúsunum til ein-
hvers háskólabæjar. Á járnbrautarstöð-
inni koma allmargir stúdentar á móti hon-
um, bjóða hann velkominn, halda á far-
angri hans og hlusta fúslega á orð hans.
En hann verður brátt fyrir vonbrigðum,
því að alúð þessara stúdenta, er buðu
hann velkominn, var að mestu til þess að
veiða hann inn í eitthvert stúdentafélagið.
f hverjum háskólabæ eru mörg stúdenta-
félög, í Leipzig yfir 30, og vilja þau skara
eld hver að sinni köku. Greint er milli
þeirra félaga, er gera að skyldu að berjast
(schlagende Verbindungen) og hinna, er
krefjast ekki þessa. Félögin bera ýms
nöfn, venjulegast latneskar myndir
þýskra héraða, eins og t. d. Alemannia,
Borussia o. fl., eða V. D. St. (Verein
deutscher Studenten, stærsta félagið).
I-Ivert félag hefir sín eigin ákvæði og regl-
ur, er vitanlega eru mjög svipaðar í öllum
félögum. Ungi stúdentinn er nú gerður að
fúx og verður að fara í gegnum hreinsun-
areld fúxatímans uns hann verður
„Bursche“. En á meðan hann er fúx, er
honum óvirðing sýnd af eldri stúdentun-
um og er honum því skipaður eftirlits-
maður, fúxmajór, er sjá á um stúdents-
uppeldi hans. Stundum er hann „tollerað-
ur“, líkt og enn er gert 1 Mentaskólanum
hér; hann er settur á klæði og honum
varpað í loft upp með því að stríkka á
klæðinu (Fuxprellen). Eða hann verður að
taka þátt í „Fuxtritt": félagar hans ríða
út úr bænum uns þeir koma að hæð;
mynda þeir fylkingu í slakkanum, en fúx-
inn á að ríða á milli þeirra, en þeir kepp-
ast um að hrinda honum af baki. Ýmsar
kvaðir eru lagðar þeim unga stúdent á
herða; hann verður að vera leikinn í að
þamba bjór og hann verður að kunna að
skylmast (víðast 1 stund á dag), vera við-
staddur samdrykkjur og haga sér í öllu
eftir fyrirskipunum félagslaganna. Hann
ber einkennisbúning, litla kollhúfu, breið-
an linda um brjóstið, fjaðrahatt við hátíð-
leg tækifæri, hvítar brækur, hnéstígvél og
sverð við síðu. Hann verður að skora and-
stæðinga sína á hólm, ef þeir móðga hann
og verða við samskonar áskorunum. Til-
efnið er venjulega nauða lítilfjörlegt og er
þá barist í viðurvist votta og læknis. Arm-
ar, háls og brjóst er reifað og gleraugu
venjulegast notuð. Er þessi athöfn kölluð
!!llllll!l!l!llllllllll!lll!lillllll!!llllllll!l!l!l!lll!lllllll!!!!lllllll!lllll!l!l!l!lll!IU
— þe-hikk, þetta er vitlaust, strákur!
þú skrifar — hikk — ellefu, (fyllist
vonsku): Geturðu ekki séð, að hér á að
standa X—1.