Stúdentablaðið - 01.12.1925, Qupperneq 23

1925
STÚDENTABLAÐ
17
Wer unsern Herrn Inspektor kránkt,
wird vierzehn Tage ’rausgehángt.
Látum oss nú fylgja stúdent inn í há-
skólann, á fyrirlestur. Við komum
ef til Vill inn í stórt auditorium með upp-
hækkuðum bekkjum eftir því sem aftar
dregur. Dyrnar inn í fyrirlestrasal opnar
venjulega famulus, sem er einskonar
milliliður milli kennara og lærisveina. Sér
hann m. a. um útbýting á skriflegum verk-
efnum nemanda, fylgir kennara út og inn,
segir honum frá stúdentum o. s. frv. Hver
kennari hefir sinn famulus og þó að einka-
kennari hafi t. d. aðeins 3 nemendur, verð-
ur einn þeirra að vera famulus. Til þessa
starfs velur kennarinn sér venjulega fá-
tækan og gáfaðan, en reglusaman stúdent,
og hefir famulus af þessu nokkrar tekjur:
hann fær 1 mark fyrir hvert sæti, sem
kenslugjald er greitt fyrir, á misseri, en
kenslugjaldið er venjulega 5 mörk fyrir
hvern tíma í viku, og er þá miðað við
misseri (kennari með 6 tíma á viku fær
því 6X5 = 30 mk. af hverjum nemanda
á misseri). Sumir kennarar hafa 4—500
áheyrendur og geta tekjur famulus’s því
orðið álitlegar. Undir fyrirlestri ber oft
við, að nemendur láti fögnuð sinn í Ijósi
eða andúð og er fögnuðurinn sýndur með
því að sparka um allan fyrirlestrasalinn,
en kennarinn bandar þá venjulega hend-
inni einsog hann vildi segja: Sussu, börn-
in góð!, en annars draga stúdentai' fæt-
urna fram og aftur og brýnir kennarinn
þá raustina einsog til að árétta skoðun
sína. Venjulegast er sparkað í hvert sinn,
er kennarinn kemur inn, og eins, er hann
fer út úr salnum, en famulus er þá búinn
að opna dyrnar og fylgir kennaranum út.
þýskir háskólakennarar kenna mjög mik-
ið og hafa bæði æfingar og fyrirlestra.
Nógu er úr að velja fyrir nýbakaðan stúd-
ent og sækir hann oft alt að 30 stundum
á viku, einkum fyrstu misserin. Verðui'
hann því oft að greiða mörg hundruð
mörk á ári í kenslugjald, en fátækir stúd-
entar fá stundum borgunarfrest. Kenslu-
fyrirkomulaginu er mjög haganlega fyrir-
komið og því geta þýskir stúdentar venju-
legast náð embættisprófi eftir 4—5
ár. Af æfingum ber einkum að minnast á
seminar-æfingar. þangað komast aðeins
kandídatar og stúdentar þeir, er langt eru
komnir í náminu. í seminari því, er eg tók
þátt í í Leipzig, voru 8 félagai’ og 16
aukafélagar. Æfingar þessar voru haldnar
á mánudagskvöldum kl. 8—10 og var farið
yfir í viðræðum úrvalsrit eitt og það krufið
til mergjar. Allir þátttakendur urðu að und-
irbúa sig og þekkja alt, er um rit þetta
hafði verið samið. Síðara hluta misseris-
ins íluttu þessir 8 einn fyrirlestur hver,
en 2 aukafélagar (opponentar, korreferent-
ar kallaðir) skyldu ráðast á kenningu og
framsetningu hvers félaga. Fór athöfn
þessi fram einsog um doktorsvörn væri að
ræða og stóð í rúma 2 tíma (hver fyrir-
lesari 1 tíma, hver opponent 1/2 tíma);
kennarinn lagði síðan dóm sinn á frammi-
stöðuna og var tíðum allharðorður. Sem-
inaræfingar þessar eru undirbúningur und-
ir doctorsritgerðir og varla mun sá stúd-
ent vera, er semji doktorsritgerð án þess
að hafa tekið þátt í þessum æfingum.
ttttttttttttiuunnnnnnttttttttinnnnnnuttiiittunuunttuttttnninnniiniuunnuttttttttttniuuuuuiuuuuuiiiiiiiiiniiiiiiiiuiiiiiuiiiittiiiii
— Voðalega er mikið af litlum og
ljótum nýjum stúdentum.