Stúdentablaðið - 01.12.1925, Qupperneq 24

18
STÚDENTABLAÐ
1925
Við flesta háskólana eru ágæt bókasöfn
og lestrarsalir til fræðiiðkana fyrir þá, sem
eru langt á veg komnir. Ungir stúdentar
fá ekki aðgang að þessum bókasöfnum og
eru ströng ákvæði sett um notkun bóka
og umgang allan í herbergjum þessum. 1
germönsku deildinni í Leipzig (Germanist-
isches Institut) eru mörg þúsund bindi
bóka um germönsk íræði og er þeim öllum
haganlega raðað niður, málfræði, brag-
fræði, tímaritum, orðabókum o. s. frv.,
hverju á sínum stað. þar geta þeir, er fást
við samning vísindarita, setið allan dag-
inn og hafa venjulega allar eða flestar
þær bækur við höndina, er þeir þurfa á að
halda. En vanti einhverja bók, er hægt
að fá hana að láni úr hverri borg sem er
á pýskalandi og jafnvel frá Norðurlönd-
um. Háskólabókasöínin útvega þessar bæk-
ur og lánþegi greiðir aðeins burðargjald.
Að loknum seminaræfingunum, sem venju-
lega eru mjög eríiðar, er sest að sumbli á
einhverjum gildaskála. Liðkar þá Rínar-
vín tungutak manna og tekur kennarinn
stundum þátt í þessum gleðskap.
þýskir stúdentar eru yfirleitt mestu
lestrarhestar og eru eðlilegar ástæður til
þess. Embættin eru fá að tiltölu við stúd-
entafjöldann og samkepnin mikil. Margir
keppa eftir að ná doktorsgráðu auk em-
bættisprófsins og er tala þeirra miklu
hærri hlutfallslega en á Norðurlöndum.
Iþróttir eru þó iðkaðar meira á síðari ár-
um en áður, enda nauðsynlegt, því að marg-
ir stúdentar missa heilsuna vegna oflestr-
ar. En þrátt fyrir erfiði námsins er stúd-
entalíf á þýskalandi vafið ljóma æfintýr-
anna; nýir heimar þekkingar opnast og
fagrir draumar æskumannsins um óunnin
afreksverk heilla og hvetja til dáða.
Alexander Jóhannesson.
-----o----
Stúdentaskifti.
Á þjóðveldistímunum gömlu pótti sá
naumast maður með mönnum, er ekki fór
utan á æskuskeiði. Utaníörin var talin
einn öflugasti þátturinn í þroska manns-
ins. Enda er útþráin rík hjá æskumönnum
þeirra tíma. Allir, er föng höfðu á, leituðu
sér fjár og l'rama erlendis áður en þeir
festu ráð sitt hér heima. Gefur þar að líta
marga hugprúða drengi, fullhuga og skáld,
er settu það jafnan hæst, að vinna sér og
íósturjörðinni frægð og sóma. Áhriíin á
þjóðlífið eru auðsæ: andríki og Ijör. —
En er landsmenn höfðu glatað xrelsinu,
lögðust utanfarir mjög niður. Vér verð-
um meir og meir einangraðir. Deyfð og
drungi færist yíir þjóðlíf vort. Eitir þvi
sem aldir líða, fjölgar þó þeim mönnum,
er utan fara til náms. En viöhorfið var
talsvert breytt. Vér urðum að-sækja ment-
unina á einn stað, í sérstaka stoinun er-
lendis. Og margir íundu sárt til þess, að
æðsta mentastofnunin skyldi ekki vera í
landinu sjálfu. En lífið hefir leikið við oss.
Vér höfum íengið óskir vorar uppfyltar:
eigin háskóla og fullveldi. En þá er hins að
gæta, að vér einangrum oss ekki um of.
Við það, að háskólinn hér var stofnað-
ur, lögðust að mestu eða öllu leyti niður
utanfarir stúdenta til náms í þeim grein-
um, sem hér eru kendar. Fara því stúdent-
ar á námsárum sínum á mis við þá ment-
un, víðsýni og þroska, sem dvöl með er-
lendri þjóð getur veitt.
Til þess að bæta úr þessu og jafnframt
til þess að auka þekkingu annara þjóða á
tungu vorri og menningu, fomri og nýrri,
og afla oss vina erlendis hefir verið stofn-
að til stúdentaskifta við aðrar þjóðir. þess-
um stúdentaskiftum er komið svo fyrir, að
stúdentaráðið útvegar erlendum stúdent-
um endurgjaldslaust dvalarstaði hér á
landi gegn því, að jafnmörgum íslenskum
stúdentum verði veitt sömu kjör um