Stúdentablaðið - 01.12.1955, Síða 10

2
STÚDENTABLAÐ
Haukur He/gason, stud. occon.:
ÚTFÖRIN
Mér berast úr tóniinu óiuar af klukknanna klii),
og kirkjan birtist í fjarska, lukt skýjabólstrum.
Það er haustmorgun, hvítar götur af nýfallni mjöll;
hundruð skínandi perlna, sem þiðna og eyðast.
Allt Hfandi og dautt er lögmáli þessu háð:
Lífverur hníga til moldar, hið dána forgengur,
jafnvel atómið sundrast, ekkert fær staðizt þau lög,
sem alvaldur tímans setti í fyrnd vorri jörð.
Eg hrekk upp úr þessum þönkum og svipast um:
í þyrpingu stendur fólk undir kirkjutröppum
og horfir andagt á líkfylgd, er Hður hjá,
likkistu borna af hóldugum virðingarmönnum,
prúðbúnum vel, með pípuhatta, t kjól.
Postullegir á svip með hálfluktum augum
þeir ganga hægt og stillt með fáguðu fasi.
Felsi ekki t sérhverjum drætti andvökunótt?
syrgjendanna sálarangist og tregi?
sorg þeirra manna, er kveðja frænda eða vin?
Eða hvers vegna sýnist mér andagtin uppgerðarfals,
argvítug hræsni og klókindi fláráðuháttar?
sérhver dráttur t andliti yfirborðsmennska?
allt þeirra fas sem skinhelgi, ef betur er góð?
Eg horfi á sýn þessa hrelldur og skilningsvana,
en hugstola mannfjöldinn lítur til jarðar og viknar,
og loftið er mettað af helgi, þrungið af þjáning.
Þá er sem tómið sé rofið af óhugnarmætti,
og spurningin sú eins og himinteikn hálofium á:
,,Hvern á að jarða með sltkri viðhöfn í dag?“
þvi einhver í hópnum heyrist spyrja um það.
Hann lítur í kringum sig: „Ætlar enginn að svara?"
Orðvana manngrúinn starir sem fanginn til jarðar.
Loks segir einn: „Það er ÍSLAND, sem á að grafa.
Það átti ekki lengur nóg til daglegrar þurftar
og andaðist stðan, örbirgur þjóðalimur,
umkomuleysingi, grafinn með samskotafé".
Þá er sem himinninn klofni, björgin bresti.
Þá byltir sér jörðin setn móðir við nýja hríð.
Kólguský hylur sólu og svellkaldur vindur
sverfur hrtmgaða kletta með stingandi nálum,
og sýnin hverfur í húmið á þeirri stundu,
og hér stend ég einn líkt og daufdumbur,
skilningsfár.
Hvort var þetta einungis ömurleg martröð,
draumur,
eða ógnvænleg spásýn um lokaskeið vorrar þjóðar?
ekki slíkt sambýli til lengdar. Áhrif á tungu
þjóðarinnar og menningu alla segja fljótt til
sín. Þeirra áhrifa er þegar farið að gæta. —
Önnur hætta af hinni erlendu hersetu er þó
í dag enn geigvænlegri: Efnahagslegt sjálfstæði
þjóðarinnar er í voða vegna gífurlegra fram-
kvæmda á vegum hersins. Framkvæmdir þessar
soga til sín mikið innlent vinnuafl til stórtjóns
fyrir helztu framleiðslugreinar þjóðfélagsins.
Og miklar gjaldeyristekjur af hernaðarfram-
kvæmdunum ýta undir óhóflega gjaldeyris-
sóun landsmanna. í dag eru þessar fram-
kvæmdir í þágu erlends stórveldis ein höfuð-
stoð hins íslenzka efnahagslífs. Bresti sú stoð,
virðist hrun eitt fram undan. Sví mjög er þjóðin
orðin efnahagslega háð hinu erlenda stórveldi.
Efnahagslegt sjálfstæði þjóðarinnar virðist vera
að fara forgörðum. Aðeins þessi mikla hætta,
er þjóðinni stafar af dvöl hins erlenda hers i
landinu, réttlætir það, að herinn hverfi þegar
á brott. Eigi þjóðinni að verða þess nokkur
kostur að geta haldið efnahagslegu sjálfstæði,
verður hún þegar að hefja viðreisnarstarfið,
láta herinn fara og byrja að standa á eigin fót-
um. Ástand alþjóðamála er nú friðvænlegra
en nokkru sinni fyrr. Ekkert réttlætir því dvöl
hins erlenda hers lengur í landinu.
Stúdentar vilja í dag benda þjóðinni á hina
miklu hættu, er sjálfstæði landsins stafar af
hinum erlenda her og framkvæmdum hans.
Þeir telja, að þegar verði að bægja þessari
hættu frá. Krafa þeirra í dag, 1. desember, er
sú, að herinn hverfi þegar á brott úr landinu.