Fálkinn - 09.06.1928, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
5
Sunnudagshugleiðing.
1- sd. etfir Trinitatis.
Ef«r sjex-u Hálfdún Helgason.
xKkkert
inn
er þaö f ij rir ntan mann-
sem inn i liann fer, cr getur
saurgaö hann, heldur jiaíí, scm i iL
tr af manninum, þai) cr það, scm
saurgar manninn“ (Matt. 7, 15).
Legar vjer virðum fyrir oss
, böliC, sem ríkir í heiminum,
Pjaningar og þrengingar mann-
*lnna> margvíslega neyð þeirra
*>g eymd, ' ranglætið og misk-
n,inaiieysið, sem svo víða er
<m!1 sterkara, þá verður oss
jnörgum á að spyrja: Hvaðan
-kemur allt hið illa? Hvar ern
npþlök þeirrar eiturelfu, sem
yiur slíkar hörmungar út yfir
>'KUr mannlífsins?
.^yöingar til forna mundu
jjóll hafa svarað því, að allt hið
!ja kæmi utan að. Þessvegna
logðu þeir svo ríka áherslu á
j1 !einsunarsiðina og hugðu sjer
‘jurgir fólgnar í slikum athöfn-
|!.m ng hinn sama hugsunarhátt
■Unuin vjer i verunni enn, þótt
haiin birtist nú i annari mynd.
-nn þann dag í dag hyggja
■nenn, að hið illa komi utan að
ie.ggja því svo mikla áherslu
j! breyta þ\á ytra. Nýjar upp-
jnningar og uppgötvánir, nýjar
. nsluaðferðir, nýir skólar, ný
^sindi, ný lög og allskonar
'reytingar á gömlu fyrirkomu-
agi- Þetta eru þau meðöl sem
nntímakynslóðin notar til betr-
"nnr heiminum. Framfarirnar á
Pessum sviðum eru geisilegar,
!n þrátt fyrir það er heimurinn
I verunni alveg eins, allt bölið
II þar eftir sem áður. Og það
et ekki annars að vænta ef
Jnenn ætla að hrinda af sjer oki
)C,'S og háginda með ytri end-
nrhótum einvörðungu. Hið illa
exnur ekki utan að, heldur inn-
'm að. Því segir frelsarinn í
gnðspjaUi dagsins: „Ekkert er
Pað fyrir utan manninn, sem
!"n í hann fer er geti saurgað
Jnn, heldur það, sem út fer af
’nanninum, það er það, sem
saurgar manninn. Syndin, kær-
G|ksleysið, eigingirnin, rnisk-
"nnarleysið og vantrúin og allt
Pað böl, sem henni fylgir, kem-
1 'nnan að, frá hjörtum mann-
""na. Þar verður að leggja hin
'llii
öfl heimsins að velli, ef
^gur á að fást. Það er engan
jginn nóg, að allt breytist hið
", ra- Gruggugl vatn verður jafn
þ'nggngt eftir sem áður, þótt
j ’. sje helt í nýja fötu. Menn-
'nir verða elcki betri fyrir það,
jjíjj þeir sjeu færðir i spáný föt.
töf a ^ heimsbölið, á upp-
I sin i vantrúuðum og kær-
jjSsnauðum hjörtum þeirra.
essvegna verða mennirnir að
’eytast fyrst. Nýjar kendir
,m*a að vakna í hjörtum
le ]Ira' hrafta trúar og kær-
þ.Jja> auðmýkta og fórnfýsi
,* að ná tökum á hið innra
f e® þeim. Lifandi guðstraust
sarans og óeigingjarn bróð-
';rk;erleikur hans verður að
1 "gntaka hjörtu þeirra. Þá
k,eytist allt hið ytra um leið. Þá
umbæturnar alveg af
iii r-IU síer> bölið þver og ham-
. gjUsóIin rennur upp í lífi ein-
s*ak]|
nga og þjóða. Þeg;u' menn-
Rafmagns mótorar.
Rafmagns loftdælur, til loftræstingar.
Rafmagns bakstrar, við gigt.
Rafmagns hárþurkur.
Rafmagns lóðboltar.
Júlíus Björnsson, Austurstræti 12.
irnir verða góðir, þá verður
heimurinn góður um leið.
Vjer þráum öll að losna und-
an oki hins illa og sjá bölið
þverra í heiminum. Vjer þráum
ÖII nýja og betri tíma. Gleymum
því þá ekki, að hið illa, sem er
undirrót alls böls, á upptök sín
í hjörtum vorum og að þar
verður því að byrja á öllum um-
bótum til betrunar heiminum.
Með Jesú Kristi hófust nýir
og betri timar, því að þar kom
fram nýr og betri maður. Fyrir
kraft anda hans eigum vjer að
verða að nýjum og betri mönn-
um. Þá mun alt umhverfið
breytast af sjálfu sjer. Nýjir
tímar renna upp með nýjum
mönnum, góðir timar renna upp
með góðum mönnum. Öll far-
sæld þessa heims fæðist í hjört-
um mannanna, fyrir trú á Guð
og kærleika til ails þess sem er
gott og fagurt. Biðjum því ávalt
með skáldinu hebreska:
Skapa í mjer hreint hjarta, ó
Guð og veit mjer af nýju stöð-
ugan anda.
Amen.
U M V t Ð A
V E R Ö L D .
SÍÐASTA MANSKÁLDIÐ.
Italo Mei'chi frá l.ucca er taliuu
vera síðasla manskáld ítala. Hann
flakkar stað úr stað í sífellu með
stóra gitarinn sinn, og syngur sinar
gömlu ástarvisur og danskvæði. Og i
ljósaSkiftunum gengur liann fram
fyrir svalir húsanna — og spilar og
syngur, svo ungu stúlkurnar fyllast
þrá og draumar um ást og liamingju
vakna í sálu þcirra. Kr það tiugsau-
lcgt að engir ungu mannanna fcti i
fótspor gamla mannsins?
HEITROFID — OG
MÓÐIRIN SEM FALDI
BRÆKURNAR HANS
SONAR SÍNS.
Ef jeg heyri ekkert frá þjer inn-
an viku, skalt ])ú fá að lieyra frá
mjer á annan liátt, skrifaði xingfrú
May og afstýrði oft stefnumótunum
Johnson. En ekkert heyrðist frá John.
]>að var heldur ekki hlaupið að því
fyrir hann að heimsækja kærustuna,
því hún mamma hans hafði falið
brækurnar hans. ....
John hafði trúlofast May og i ást-
arvímunni skrifaði liann lienni mörg
brjef og löng, sem byrjuðu svona:
„Elsku lijartans eina yndið mitt, þú
ert mjer alt og þig þrái jeg meira en
alt annað“ og enduðu: „Þinn til dauö-
ans trúi Jolin“. Og John hafði vitan-
lega hátiðlega lofað May að giftast
lienni og sagt henni að liann íengi 90
shillings í kaup á viku, en ef satt skal
segja voru tekjurnar ekki nema 17
shillings.
Þau hittust oft og gengu saman. Alt
var eintóm sæla .... cn er ekki högg-
ormur til i hverri einustu Paradis?
Höggormurinn var frú Johnson.
mamma Johns. Henni leist ekki á
May og afstýrði oft stefnumótunum
rneð þvi að fela buxurnar af Jolin
skömrnu áður en hann ætlaði að fara
að duhha sig upp. svo að May fór
hverja fýluferðina eftir aðra.
Þegar þetta liafði skeð nokkrum
sinnum heimtaði May skýringu. Hún
skrifaði og fjekk svar aftur .... ekki
frá John heldur frá málfærslumanni.
sem gamla konan hafði talað við.
Hann bað um að öll brjef til John
Johnson yrðu framvegis send til sín.
Nú þótti May skörin færast upp i
bekkinn. Hún stefiuli John þegar í
stað fyi-ir heitrof. Og rjett nýlega
fekst samhengi i alla söguna fyrir
rjetli einum i London, bæði um 90
shillingana sem voru 17, og um bræk-
urnar sem frú Jolinson hafði falið.
May grjet ekki fyrir rjettinum. En
hún gat ekki stilt sig uin að kalla
John hæði heigul og lygara.
----o---
„FURSTA DÓT TIRIN".
Sterozinski fursti i Varjsá er orð-
inn 75 ára. Þegar hann misti konuna
sina, fyrir tveimur árum, varð lifið
býsna einmanalegt hjá honum, því
hjóniu höfðu ekki eignast börn. En
nú inundi hann alt i einu eftir því, að
fyrir 20 árum hafði hann eignast
ast telpu með bóndadóttur einni, en
greitt henni ákveðna fjárujipliæð í
eitt skifti fyrir öll, og látið dóttur-
ina afskiftalausa síðan. Gainan væri
nú að ná i Jiessa dóttur sina og hafa
hana hjá sjer það sem eftir Væri æf-
innar, hugsaði hann.
Og svo hóf hann dótturleitina. Hún
varð árangurslaus lengi vel. Svo fjekk
liann leynilögreglumann i lið með
sjer, lofaði honum kaupi og kostnaði
og svo 15000 zloty í verðlaun, ef hann
fyndi stúlkuna. Lögreglumaðurinn lióf
rannsókn og komst bráðlega að þvi,
að stúlkan var dáin fyrir noldxrum
árum, í mestu neyð. En þessi pólski
Sherlock Holmes var ágjarn injög og
vildi ekki missa af verðlaununum.
Þessvegna náði hann sjer i stúlku,
sem tók að sjer að látast vera fursta-
dóttirin. Hiin heitir Sonja Jlendschi-
erska og átti lieima i Vilna, og var
okkar á milli sagt, ekki neinn fyrir-
myndar kvenmaður. Að útliti var hún
ekki ósvipuð furstanum, og á likum
aldri og dóttir hans átti að vera. Og
einn góðan veðurdag kemur lögreglu-
maðurinn til furstans — með endur-
fundnu dótturina.
Þar varð mikill fagnaðarfundur.
Furstinn bar hana á liöndum sjer og
gerði lienni alt til eftirlætis. Og gerði
hana að einkaerfingja sinum. En þeg-
ar Sonja hafði lifað furstalifinu i
nokrra mánuði fór liana að langa aft-
ur i sollinn, sem liún var komin úr.
Hún laumaðist til að heimsækja spila-
viti og næturkrár. Og nú var liún svo
óheppin, að lögreglan ljct greipar
sópa um eina krána, einmitt þegar
hún var þar stödd. Og þetta barst
furstanum til eyrna. Hann beitti á-
lirifum sínum til þess að málið yrði
þaggað niður, og reyndi svo að tala
um fyrir ,,dóttur“ sinni i einrúmi. En
hún svaraði ])á öðruvisi en furstadótt-
nr sæmir og alt koinst upp. Furstinn
rak stelpuna i hurt undir eins. en án
þess að hann vissi liurfu 150,000 zloty
og mestur hluti dýrgripanna úr höll-
inni um leið. Furstinn afhenti lög-
reglunni málið, en Sonja hefir hvergi
sjest siðan. Og leynilögreglumaðurinn
ekki heldur!
Verðlirjef hækkuðu mjög i vcrði á
kauphöllinni í Ncw York nýlega. Við
þaö tæliifæri urðu 300 mcnn miljóna-
mæringar á einum mánuði.