Fálkinn - 25.08.1928, Qupperneq 11

F A L K I N N
11
Yngstu lesendumir.
Hygni haninn í höllinni.
Kinu sinni var liani, scm átti heima
i stórri hðll 055 var svo vitur; að
niinsta tcosti hjelt hann að það væri
höll, sem liann átti heima í, og l>að
var aðalatriðið. Hann var skelfing
hreykinn af höllinni og veslings hæn-
urnar voru i vandræðum með að gcra
horium til liæfis, því hann leit svo
stórt á sig.
„Við verðum að vinna cf við eigum
uð fá nokkuð að borða“, sagði haninn.
,-Sá, sem ekki vill vinna á heldur ekki
mat að fá, segir liann Salómon. Og ef
við verðum ekki dugleg, getum við
átt á hættu, að hingaö komi ný hænsni
Ög byggi okkur út. Þá yrðum við að
Setjast að í einhverjum kofanum, og
])að er ekki skemtilegt, ])egar maður
cr vanur að lifa i höll“.
Og vitri haninn teygði úr sjer,
leiddi á vangann og leit alvarlega á
nokkrar hænur, sem ekki liöfðu verpt
i marga daga, Hann gerði þær svo laf-
hræddar, að þær sáriðruðust eftir, að
])ær hefðu kvartað undan meltingar-
örðugleikum og hlóðleysi fyrir nokkru.
Hvernig höfðu þær leyfi til að vera
veikar, úr þvi að þær áttu heima i
konungshöll með stórum gluggum og
nógu af góðu lofti og gátu allan dag-
inn verið að kroppa úti um livippinn
og livappinn? Og þeirn kom saman um
að reyna að spjara sig. Það væri ó-
gaman, ef tekið væri upp á þvi að
reka þær burt hjeðan úr þessu yndis-
lega húsi — eitthvað. út í buskann.
Þær voru svo sem ekki i neinum vafa
um það. En þegar haninn galaði svo
hátt að það glumdi við um alla liöll-
ina, morguninn eftir, ltlukkan fimm,
þá kreistu þær aftur augun eins vel
og þær gátu og kúrðu sem fastast á
prikinu sinu og ljetust ekki heyra
neitt. Þeim ])ótti svo gott að sofa, og
og hananum mundi varla vera alvara,
nieð þetta sem hann vnr að segja i
gær. „Við skulum sofa svolitið leng-
ur“, sögðu ]>ær.
„Farið snemma að sofa og snemma
á fætur, þá haldið ])ið. hæði fegurð-
inni og lieilsunni", galaði haninn. Já,
hann vissi livernig hann átti að fara
nieð hænurnar sínar, haninn sá!
Litlu liænu-ungfrúrnar hafa ef til
vill ekkert skilið livað haninn átti við
nieð því að segja „snemma í rúrnið
og snemma á fætur“. En svo mikið
skyldu þær, ])ó að þær hefðu aðeins
hænuliaus, að fegurð og lieilsa er tvent,
sem vert er að sækjast eftir. Allar
hænurnar hristu sig, hoppuðu dálitið
klunnalega niður af prikunum, lieils-
uðust kurteislega og löbbuðu svo út til
uð finna sjer eittthvað í gogginn.
„Morgunslund — gull í mund“, gal-
nði hanirin. Svo - spígsporaði liann
uin og leit yfir alla hjörðina sína.
Fólkið sem átti lieima þarna rjett
hjá, fór að rumska. Og úr því að það
vnr vaknað, fanst því eins gott að
lara á fætur. .Tá, hann var ekki alveg
ónýtur fólki nu heldur, haninn sá. Og
hann vissi hvað liann söng. Þvi morg-
nnstund ber i mund, og vinnan
heldur likamanum betur við en alt
annað. Ilvort sein maður er ungur
eÓa gamall, hani eða liæna, piltur eða
;stúlka.
REYNDU ÞAÐ!
Þú heldur vist að það sje ómögu-
legt að bera fult glas af vatni og
halda þvi þannig, að botninn snúi
upp? E11 taktu með vinstri liendinni
velsljetta limhorna pappírsörk og lyftu
svo glasinu við og þrýstu pappírnum
vel að opinu með vinstri lófanum.
Haltu glasinu nokkra stund í þessum
stellingum, svo að pappírinn festist
við brúina á glasinu. Síðan geturðu
slept vinétri liendinni og borið glasið
í þeirri hægri með hotninn upp, án
þess að dropi af vatni fari úr þvi. Og
þú skalt reiða ])ig á, að þeir sem sjá
þetta verða hissa.
EGGItí í FLÖSKUNNI.
Þjer hefir víst aldrei dottið í liug,
að hægt væri að láta heilt egg ofan í
flösku. En samt er þetta nú hægt, hara
ef hún mamma þín ’-ill gefa þjer cgg-
ið sem ]ni þarft að nota. Þú verður að
láta eggið liggja i ediki dálitla stund,
en síðan getur l>ú tekið það og hnoð-
að úr því langan spotta, því skurnið
er orðið beygjanlegt eftir að hafa
verið í edikinu. Láti maður svo lireint
vatn á flöslcuna, færist skurnið i sama
horf sem áður var. Þetta getur þú not-
að til þess að gera skrítið töfrabragð.
Þú lætur flöskuna út í garð, en liún
verður að standa í glasi cða ])annig að
fólk sjái ckki að eggið er í henni. Svo
stendur l>ú sjálfur, og fólkið sem
horfir á þig, langt frá og kastar eggi
i átlina til flöskunnar, svo að þrotn-
ar. Svo hleypurðu til og sækir flösk-
una, og sýnir fólkinu að þú hafir
galdrað eggið niður í flöskuna.
Kóngulóin.
Þegar Beethoven, tónsnillingurinn
mikli var lítill, hafði liann mjög
gaman af að leika á fiðlu, en liann
vildi aldrei Iiafa neina áheyrendur.
Enginn fjekk að koma inn til lians
þegar hann var að æfa sig, nema
aðeins hún manuna hans.
En einn morguninn þegar liún gægð-
ist inn um dyrnar, sá liún sjer til
mikillar undrunar, að griðarstór
konguló var að lesa sig niður úr loft-
inu, beint j'fir liöfðinu á Ludvig litla.
Mamma Beethovens var mjög hjátrú-
arfull (að sjá konguló að morgni
dags táknaði sorg og þrautir) og auk
]>ess þótti henni hryllilegt að liugsa
til þess, ef kongulóin kæmist alla leið
niður á höfuðið á drengnum. Þess-
vegna tók hún i sig kjark, læddist að,
tók kongulóna og fleygði lienni á
gólfið og steig ofan á hana.
Hún varð liissa, þegar sonur henn-
ar varð frá sjer numinn af gremju
yfir því sem móðir hans liafði gert.
Því liún liafði ekki hugmynd um, að
kongulóin og drengurinn voru hestu
vinir. Fyrir mörgum vikum hafði
kongulóin skriðið fram úr fylgsni
sínu þegar Beetlioevn byrjaði að
spila, og lesið sig niður úr loftinu til
þcss að komast nær. Og þarna var
hún vön að lianga, rjett fyrir ofan
höfuðið á honum og hlusta á. Og
honum fanst svo mikið til um þetta;
Á stiklum um Norðurálfu.
Þessi ungi maður, sem hjer sjest á
myndinni, er lagður á stað frá
Belgíu á stiklum, og ætlar sjer að
ganga um flest eða mörg lönd Norð-
urálfunnar. Hann býst við að verða
mörg ár i förinni — og er það trú-
legt að liann liafi rjett fyrir sjer í
því.
fanst kongulóin vera sönnun þess, að
leikur hans væri i svo nánu sam-
bandi við náttúruna. Þessvegna varð
hann frá sjer numinn af sorg, þegar
hann sá vin sinn liggja dauðan á
gólfinu. Hann fór að hágráta, tók
fiðluna sína og barði henni í þilið,
svo að liún fór í mjel. Þvi honum
fanst það vera fiðlan, sem ætti sök
á dauða kongulóarinnar.
Hann gleymdi aldrei siðan ]>essu
atviki úr lífi sínu, ekki síst vegna
þess, að þctta var i síðasta skiftið
sem hann snerti fiðlu.
SKEMTILEGUR LEIKUR.
Þar sem mörg börn eru saman, er
nauðsynlegt að liafa eittlivað til að
skemta sjer við. Þið kunnið nú sjálf-
sagt heilmikið af svoleiðis leikjum,
en lijerna er einn, sem þið ef til vill
ekki kannist við:
Einhver er valinn til ]>ess, að
liafa eftir ákveðið margra atkvæða
orð, sem liann veit ekki livað er. Svo
er hinum skift i jafnmarga flokka
og samstöfurnar eru i orðinu, og sá
sem stjórnar leiknum livislar einni
samstöfu að hverjum flokki. Segjum
til dæmis að orðið sje Akureyri. Þá
eru flokkarnir fjórir og að einum er
hvíslað „Ak“, öðrum „ur“, þriðja
„eyr“ og fjórða „i“. Þegar þetta er
búið er talið upp að þremur og nú
kalla allir flokkarnir upp, liver sína
samstöfu. Það er ekki eins auðvelt
og margir halda, að finna orðið út
eftir samstöfunum þegar maður heyr-
ir það undir eins. Ef sá sem á að
geta, finnur ekki orðið undir eins má
endúrtaka það tvisvar sinnuin fyrir
liann á sama hátt og fyr. Finni
hann 01-ðið hefir liann unnið, og vel-
ur þann, scm á að taka við að geta
næstur. En finni hann það ekki,
verður liann að reyna við nýtt orð,
þangað lil hann hefir unnið.
í Kaupmannaliöfn liafa nýlcga far-
ið fram mælingar á þeirri vegarlengd,
sem knattspyrnumenn hlaupa i kapp-
leik. Það kom fram að þeir hlaupa
að jafnaði urn 10% kilometer i venju-
lcgum kappleik.
Slmi 249. Reykjavík.
Okkar viðurkendu
niðursuðuvörur:
Kjöt......i 1 kg. V2 kg. dóum
Kæfa......- 1 - V2 — —
Fiskaboilur . - 1 — V2 — —
L a x.....- V2 — —
fást í flestum verslunum.
Kaupið þessar íslensku vörur, með
því gætið þjer eigin- og alþjóðar-
hagsmuna.
jakkar
Buxur
Sokkar
Húfur
Flibbar
Hálsbindi
Sportfataefni
kvenna og karla.
Ferðatöskur
mjög ódýrar.
Guðm. B. Vikar.
Laugaveg 21. Rvik. Simn. „Vikar".
Símar 658 og 1458.
Líkast smjöri!
MHRfl
HJ0RLIKI
1 Noregi eru samtals 21483 bifreið-
ar. Sviþjóð liefir uni seks sinnum
fleiri.