Fálkinn - 01.12.1928, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
5krítlur.
maðurinn, sem býr beint á móti okk-
ur liinu megin við götuna, lieyri þeg-
ar jeg leik á hljóðfærið?
— Já, það er enginn vafi, því hann
var rjett í þessu að loka glugganum.
— Er hann Jón ekki leiður yfir, að
konan hans skuli altaf vera i svona
slæmu skapi?
— Nei, það held jeg ekki. Þvi þá
sjaldan hún er í góðu skapi fer hún
aitaf að syngja.
* * *
— Hvernig ferðu að því að þekkja
tvíburasysturnar í sundur?
— Það er hægur vandi. Ef jeg kyssi
Lilian þá segist hún skuli segja henni
mömmu sinni frá því, en kyssi jeg
Rut segist hún láta hann pabba sinn
vita af því.
Þunrxir veggir — efia: Þafi er um afi gera afi hitta naglann á liöfufiifi.
Ilegrðii pahbi, það stendur i dgrafræðinni, afi dýrin skifti
um feld á hverju ári.
Ilaffiu ckki luílt, slrákur, — hún mamma þin gæti hegrt
til þín.
Prófessor einn vifi háskólann i Uppsölum hefir komist að þeirri niðurstöðu,
afi Sviar sjeu hœstu menn i heimi, og afi Svíar sem nú eru uppi sjeu mun
hærri en fefiur þeirra, og að feðurnir hafi verið hærri en fefiur þeirra. —
Sviar sjeu því margfalt hœrri nú en þeir voru á steinöldinni.
Skoti einn gekk í líkfylgd mjög al-
varlegur.
— Eruð þjer einn syrgjendanna?
spyr jarðarfararstjórinn.
— Ja, hvort jeg er, svaraði Skot-
inn. — Likið skuldar mjer 50 krónur.
* * *
Viiii: Það eru til fjölda margar
stúlkur, sem aiis ekki vilja gifta sig.
Eva: Hvað ætli þú vitir um það?
Villi: Jeg hefi spurt þær að þvi.
Rithöfundurinn er að skrifa: — Og
andlit frúarinnar varð hvítt eins og
sængnrlak. En í sama bili varð honum
litið á rúmið sitt og bætti þá við: —
Miklu hvítara en sængurlak.
— Það hlýtur að vcra leiðinlegt
fyrir l>ig að stama svona, Pjetur.
— Æ, nei. Allir menn hafa einhver
sjerkenni. Þú líka.
— Nei, jeg hefi alls engin rjerkenni.
— Með hvorri hendinni hærir þú í
kaffibolla?
— Hægri hendinni, vitanlega.
— Vissi jcg ekki. Aðrir menn eru
vanir að hræra i bollanum með skeið.
* * *
— Viltu láha mjer 50 kórnur?
— Góði minn, að lána peninga er
óbrigðulasta ráðið til að spilla vin-
áttu manna, og vinátta okkar er sann-
arlega meira en 50 króna virði.
— Jæja, lánaðu mjer þá 100 krónur.