Fálkinn


Fálkinn - 09.03.1929, Blaðsíða 6

Fálkinn - 09.03.1929, Blaðsíða 6
6 F A L K I N N Leikfjelag Reykjavikur hefir vcrið að sýna einkennilcgan leik siðustu vikurnar, „Sendiherrann frá Mars“. Er efni leiksins prjedikun gegn sjálfselsku og síngirni. Aðalhlutverk leiksins, ungur auðmaður í London, er leikið af Brynjólfi Jóhannessyni. — Ilann dreymir draum þcss efnis að maður frá Mars kemur til hans og sýnir honum fram á, hve lif hans sje einskisnýtt og illt, meðan hann eigi enga hugsjón aðra cn þá, að njóta þæginda. t draumi er brugðið upp fyrir þessum unga hóglífismanni myndum úr tilverunni, scm hafa þau áhrif á liann að hann gjörbreytist og verður nýr og' betri maður. Sýning þessi tókst ágætlcga og var leikfjelaginu til iiins mesta sóma, því bæði var vel leikið og leiksviðsútbúnaður ágætur. — Á myndunum sjást (frá vinstri til hægri): Valur Gíslason og Brynjólfur Jóhannesson, Brynj. Jóhanncsson og Arndís Björnsdóttir og Emilía Indriðadóttir og Arndis Björnsdóttir. Myndirnar tók Loftur. CP.fjTwís, SG72 vets/unats/jotz' 85 ála. 27. febr. s. I. varð P. Nielsen fyrrum verslunarstjóri á Eyrarbakka 85 ára gamall. Ilann er fæddur og upp al- inn á Jótlandi, en fluttist til íslands 1872 og hefir dval- ið á Eyrarbaklca staðar. Stjórnaði hann lengi Lefolus yerslun á Eyrar- bakka. — S jcr- stakl. er þó Niel- sen kunnur fyrir áhuga sinn á fuglafræði, rann- sólmir og slcrif um það efni. Á 80 ára afmæli sínu 192b gaf Nielsen barnaskóla Eyrarbakka merkilcgt náttúrugripasafn og sjóð til aukningar og viðhalds safninu. — Myndin hjer er af gipsmynd, er Rikharður Jónsson myndhöggvari licfir gert af Niel- sen og afhjúpuð var í barnaskóla Eyrarbakka á 85 ára afmælinu. !lllll:illll.i|l|!!llllliai||ll|:ll!l:iailllll!irii rilllllll I I ■íllllll! iil:i|i!|ii|ll!l II I II 1,1::■ 11111■1 HUNDARNIR HANS BYRD. Þó að Byrd heimskautafari hafi tekið öll hugsanleg tœki hugvit- semi og vísinda í þjónustu sína i rannsóknarför sinni til suðurheim- skautalandanna, treystir hann þó hundum best, ef i nauðirnar reki. Hann a;tlar sjer ekki að fara aðeins fljúgandi til skautsins heldur líka fótgangandi og til flutninga í þeirri ferð liefir liann hugsað sjer að hafa hunda. Hundarnir eiga að draga vist- irnar í forðabúrin, sem sett verða upp með 40 kílómetra millibili eflir endi- langri leiðinni. Það eru 87 liundar, sem Byrd hafði með sjer í ferðinni og eru þeir keyptir i Norður-Canada en ekki í Grœnlandi. Byrd liefir 6 liunda fyrir hverjum sleða, og eru flest tíkur. Tikur verður að jafnaði að hafa í fylkingarbroddi, ])ví að þá eru sepp- arnir sporhvatari á eftir. Og yfirleitt eru þær duglegri til círáttar. Besti forustuhundurinn í ferðinni er þó karldýr, af Grænlandskyni. Heitir hann Chinook og er 12 vetra, en flestir binir hundarnir eru eigi meira en 2—4 vetra. Eru níu af liund- unum í förinni afkomendur hans. En besta tíkin heitir „Star“, hrafnsvört og spengileg, og mjög ólík Chinook. Fylgja henni tveir hvolpar, sem verða fyrir sama sleðanum og liún. Er hún grimm og kenjótt en afbragðs táp- mikil. Önnur tíkin lieitir „Diamond“ og eru 5 afkomendur hennar fyrir sleða með henni, og sú þriðja er köll- iiitiiiiiiiiiiiiiuiiiiniiiBhiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiaitatiiiiDiiiiiiii'iiaiiiiililiaiiiiiiiiiitiiiiiiaiiiiiiiiiuiiiiiiii uð „Snovvball“ og liefir lnin þrjá niðja sína í sinni lest. Þar sem hundar þessir voru keyptir var það venja manna, að leggja 700— 800 pund á 0 liunda sleða, og koma ])á um 120—180 pund á hvern liund. Sjálfir vega hundarnir að jafnaði 45 —50 pund og draga þeir því að með- altali nær þrefalda þyngd sina. En út- lendum liestum er venjulega ætlað að draga tæplega eigin þyngd sína, og eru hundarnir því fjórum sinnum afkasta- meiri. Islenskir hestar verða venju- lega að draga meira en þyngd sina á kerrum, en live mikið lagt er á þá að jafnaði á sleða i snjófæri skal ó- sagt látið, en þó mun það síst meira en á kerru á sæmilegum vegi. ÆFINTÝRIÐ í MARSEILLE. Ameríkanskur auðmaður fór fyrir nokkru i skemtiferð til Evrópu, sjer til heilsubótar. Fór hann á skemti- skipi, sem hann átti sjálfur, og segir ekki af ferðinni fyr en hann kom til Marseille. Maðurinn heitir Westhouse og var dóttir hans tvítug, sem Gabri- elle heitir, í för með honum. Fyrsta kvöldið sem þau voru í Marseille langaði ungfrú Gabrielle að skoða borgina, einkum liið alræmda liafnarhverfi borgarinnar. Mr. West- liouse var lasinn og gat því ekki farið með henni, en skipstjórinn á skemtisnekkjunni, Mr. Gerard bauðst til að verða fylgdarmaður liennar. Var svo um talað, að þau skyldi vera komin um borð aftur fyrir miðnætti. Iin klukkan varð tvö og ekki komu þau. Sendi Mr. Westhouse þá sjó- Ml ! kaupið wsamma* ó d ý r <> tz ít ó ö glerangn í GI.ERADGNABÚHINNI AU(iA VEG 3 Sími 2222. menn í land til að leita, en það bar engan árangur. Leið svo til morguns og þá fór gamli maðurinn sjálfur í land til þess að gera lögreglunni að- vart. En lögreglan vissi meira um málið en liann sjálfur, því að í út- kjálkagötu i hafnarhverfinu hafði Gerard fundist myrtur um nóttina. Lögreglunni tókst að komast að því, að Gerard og ungfrú Gabrielle liöfðu liitt mann um kvöldið, sem að því er virtist var drukkinn. Hafði hann tek- ið þau tali og farið að munnhöggv- ast við skipstjórann, og komu þá tveir menn að og gáfu sig fram í. Annar þeirra, risavaxinn Arabi, reiddi járn- stöng til liöggs og sló skipstjórann i liöfuðið svo að hann dó samstundis. Sjómann bar þá að og ætlaði hann að skakka leikinn, en Arabinn barði liann til óbóta og þreif siðan stúlkuna og fór með hana inn i lnfreið og ók á hurt. Mr. Wcsthouse hjet 10.000 dollara verðlaunuin þeim, sem gefið gæti upp- lýsingar um hvar stúlkan væri niður lcomin. Tveim dögum síðar lagði litill bátur að skemtiskipinu og kornungur drengur kom um borð með brjef til Westhouse. Var það þess efnis, að ef liann Ijeti 50.000 dollara í böggul ná- kvæinlega á þann stað, sem lík skip- stjórans liefði fundist á, skyldi liann fá dóttur sína aftur. En ef liann ekki borgaði fjeð þegar í stað yrði hún tekin af lífi. Mr. Westliouse þorði ekki að segja lögreglunni frá þessu en ljet peningana á hinn tiltekna stað. Snemma morguninn eftir sást vjel- bátur á reki skamt frá skemtiskipinu og í honum var ungfrú Westhouse, bundin á hönduin og fótum. Gat hún ekki gefið aðra skýringu en þá, að Arabi einn hefði flutt hana í hús fyrir utan borgina, og þar liefði liann lokað hana niðri i kjallara.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.