Fálkinn - 16.03.1929, Side 14

14
F Á L K I N N
Sonur olíukongsins Dolicny liefir
nýlega verið myrtur, og er einkarit-
ari hans morðinginn. Ritarinn hafði
tekið sjúkdóm, sem eigi var liægt að
lækna nema með holskurði, en kvíð-
inn fyrir skurðinum liafði gagntekið
ritarann svo að liann brjálaðist og
skaut þremur skotum á Doheny einn
morguninn.
BESTU LJÓSMVNDIRNAR
fáiö þjer hjá ljósmyndaverslun yðar á
CAPOX
(gasljós-pappír).
Stórfagur litblær
— skarpar og skýrar myndir.
Carl Poulsen & Sönner, Kóbenhavn 1/.
Líftryggið yður í stærsta
líftryggingarfjelagi á
Norðurlöndum:
Stokkhólmi.
Við árslok 1926 líftryggingar
í gildi fyrir
yfir kr. 658,500,000.
»
»
B
B
B
B
»
B
B
»
»
»
»
»
»
»
»
»
»
§ Af ársarði 1926 fá hinir líftrygðu §
endurgreitt
kr. 3,634,048,00,
en hluthafar aðeins kr. 30,000
og fá aldrei meira.
Aðalumboðsm. fyrir ísland:
§ A. V. Tulinius, Sími 254. j|

»

■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiia
150 aurar. j
s Nú er orðið ódýrt að aka s
5 innanbæjar með okkar bílum. s
| Lægsta ökugjald |
150 aura. |
| Nýja Bílastööin 1
Kolasundi. z
E Sími 1216. Sími 1870. S
•iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinS
f sænska ríkisþinginu eru nú að-
eins þrjár konur en voru sjö fyrir
siðustu kosningar. Voru þær flestar í
verkamannaflokknum, en nú hefir sá
flokkur aðeins tvær konur á þingi,
enda misti hann 15 þingsæti við kosn-
ingarnar þrátt fyrir að liann fjeklc
120.000 atkvæðum fleira en áður. Alls
ltauð flokkurinn fram 13 konur. —
Þriðja' konan er ílialdsmaður, en sá
flokkur bætti við sig 8 nýjum þing-
sætum við kosningarnar og jók at-
kvæðatöiu sina uin 227.000.
Mercur tonafix
Sjálftónandi dagsljóspappír. Aðeins 4 au.
á mynd. St. 9X6. Car/ Poulsen & Sönnev,
Köbenhavn V.
Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux.
hann unnið hálfa miljón franka.
— Þið verðið að borða með mjer, sagði
hann. Londe tók boðinu með þökkum, en
Judith virtist ekki sjerlega hrifin af tilhugs-
uninni. — Jeg verð þá fyrst að fara heim og
klæða mig, sagði hún. — En jeg held nú
samt .......
-—- Klukkan níu í Hotel de Paris, tólc
Brookes fram í fyrir henni. -— Jeg ætla að
sýna yður nokkuð, sem yður mun koma á
óvart ......
Máltíðin var hin kostuglegasta — vín, mat-
ur og blóm, alt af besta tagi sem hugsanlegt
var að ná í. Brookes var mjög fjörugur og
næstum laglegur maður, er hann var í þessu
skapi, með lit í kinnum, sem ekki hafði ver-
ið þar áður, en gerði hann hraustlegan og
mörgum árum unglegri. Hann talaði um
alla heima og geima. Londe tók eftir honum
nema öðru hvoru. Oftar en einu sinni brosti
hún yfir að borði einu, þar sem ungur
Frakki, er þau höfðu kynnst deginum áður,
var einn að borða. Einu sinni tók Brookes
eftir þessu brosi hennar og staðnæmdist í
miðri setningu. Fóturinn á vínglasinu, sem
hann hjelt á í hendi sjer, hrökk í sundur og
svart reiðiský myrkvaði andlit hans. Londe
horfði á hann, ánægður, með vísindamanns
eftirtekt, en Judith hló að honum.
— Hann er svo sætur, sagði hún lágt, —
greifinn af Aix. Og svo er hann einn síns
liðs. Hversvegna bjóðið þjer honum ekki að
drekka kaffið með okkur?
— Jeg hefi enga löngun til þess, svaraði
Brookes, ólundarlega. — Mjer líst ekkert á
hann.
Judith gretti sig dálítið. — Jæja þá, við
skulum þá fara, sagði hún, og stóð upp, í
sama vetfangi og greifinn. Við ætlum að
drekka kaffið í klúbbnum. Þið karlmennirn-
ir þurfið ekki að flýta ykkur, fremur en þið
sjálfið viljið. Greifinn fer með mjer.
Brookes þreif matseðilinn og reif hann í
tvent. Londe horfði á afmyndað andlit hans,
með eftirtekt og ánægju.
— Jeg er hræddur um að konan mín sje
dálítið dutlunagfull, sagði hann og stundi.
Mjcr finst hún tæpast vera nægilega þakklát
fyrir þenna ágæta kvöldverð. Má jeg ekki
stinga uppá, að við reynum eitt glas af
konjakinu frá 1818, Þjer getið þá borið það
saman við það, sem jeg gaf yður í gærkvöldi.
— Fjandinn hafí bæði það og yður og
konu yðar, svaraði hinn, hranalega.
Lónde hló aðeins.
Ungi maðurinn varð að bíða lengi eftir
tælcifæri. Hann hafði unnið mörg þúsund
franka og drukkið mörg glös af konjaki áð-
ur en hann fjekk tækifæri til að tala við
Judith eina. Hann dró hana með sjer inn i
drykkjustofuna.
— Jeg er ekki viss um, að mig langi neitt
hingað inn aftur, sagði hún, dálítið önuglega.
— Mig langar meira til að spila.
-—• Bjett strax, svaraði hann. — Jeg hefi
hjerna dálítið handa yður.
Hún ljet sjer segjast og settist niður.
— Vitið þjer, að jeg hefi grætt sex hundr-
uð þúsund franka? sagði hann..
Hún kinkaði kolli. — Nú, hvað um það?
Hann dró lítinn böggul upp úr vasa sin-
um, opnaði gráa leðurhylkið og demantar
sendu geisla sína út um salinn. Hún laut
fram, kæruleysisilega, og gretti sig. ■—- De-
mantar? sagði hún fyrirlitlega. — Þeir eru
andstyggilegir. Hvað í ósköpunum kom yður
til að kaupa demanta í svona ankanalegri
umgerð?
Hann skelli aftur hylkinu. Svipur hans
varð snöggvast grimmilegur. -— Jeg keypti
þá handa yður, sagði hann höstugur. Jeg
vann þetta fje yðar vegna. Og yðar vegna
er jeg orðinn eins og þjer og maðurinn yðar.
Hún leit á hann með fyrirlitningu. — Þjer
eruð, heimskingi, sagði hún. Áður hefir
kannske verið einhver von fyrir yður, en nú
er engin.
Hvað eigið þjer við? spurði hann og tók
andann á lol'ti. — Jeg gerði þetta yðar vegna.
— Fábjáni, hreytti hún út úr sjer fyrir-
litlega.
—■ Jeg trúði ekki nema til hálfs því, sem
maðurinn yðar var að segja, sagði hann, —
en nú veit jeg, að það er satt. Jeg finn mis-
muninn á hverri stundu. Jeg het'i huga, sem
eklíi stefnir að neinu, heila, tilfinningu og
ástríðu, — en alt sálarlaust!
Hún hló aftur, jafn fyrirlitlega og áður.
— Þjer hefðuð átt að vita betur, sagði hún.
Hið eina, sem gerði yður aðlaðandi, var að
þjer voruð hinumegin við takmörkin, þ. e.
a. s. voruð heilvita. En nú eruð þjer rjett
eins og við, svo mjer þykir ekkert í yður
varið. Þjer ættuð að hafa yður á burt og
taka með yður demantana. Greifinn er að
koina og mig langar að tala við hann.
Brookes stóð upp og gekk út, hattlaus og
sagði ekki orð við þjóninn, sem hann gekk
fram lijá. Hann gekk yfir veginn, síðan spöl-
korn niður eftir og kom loks upp á sjógarð-
inn. Stundarkorn stóð hann þar, hreyfingar-
laus, — og var ægilegur ásýhdum. Síðan
steypti hann sjer fram af garðinum og nið-
ur í djúpið.
Ann kom til Daníels einn morgun nokkru
seinna, með blað, sem hafði inni að halda
fregnina um sjálfsmorð unga mannsins. —
Mjer finst endirinn á greininni dálítið skrít-
inn, hr. Rocke, sagði hún.
Daníel lagaði á sjer gleraugun og las. Fyr-
irsögn greinarinnar var:
„ÓVENJULEGT SJÁLFSMORÐ 1
MONTE CARLO.
Líkið af ungum manni, sem seinna reynd-
ist heita Ernest Brookes og vera teræktar-
maður frá Ceylon, fanst í gær í höfninni í
Monte Carlo. Maðurinn virðist hafa stokkið
ofan af varnargarðinum við höfnina og háls-
brotnað. Seðlar og peningar, yfir hálf miljón
frankar, fundust í vösum hans; auk þess
nokkuð af verðmætum gimsteinum. Einu
kunningjar hans í Motne Carlo virðast hafa
verið hjón að nafni Broadbent, sem höfðu
borðað ineð honum kvöldið, sem hann hvarf.
Þau hafa þó ekki getað gefið neinar nánari
upplýsingar um manninn".
— Auðvitað er þetta einkennilegt, en hvers
vegna haldið þjer, að þetta sje handa okkur
að rannsaka?
Hún benti á aðra grein neðar í blaðinu.
Daníel tók blaðið aftur og las:
Samkvæmt upplýsingum frá herbergis-
þjóninum í gistihúsinu þar, sem hinn látni
dvaldi, hefir hann borðað, kvöldið áður en
hann hvarf, í. húsi, sem Broadbent-hjónin
bjuggu í, og fylgdi húsbóndinn honum heim
um nóttina, mjög drukknum, að því er virt-
ist. Morguninn eftir var ungi maðurinn ó-
vanalega hress, en virtist hafa mist minnið.
Hann var mjög kátur í bragði um daginn,
en kvartaði um að liann væri ringlaður í
höfðinu. Hann virtist hafa trúað herbergis-
þjóninum fyrir því, að einhver tilraun hafi
verið gerð á honum, sem hefði sennilega
verkað á heila hans. Skömmu síðar þver-
neitaði hann að hafa sagt nokkuð í þá átt
og komst yfirleitt, hvað eftir annað í mót-
sögn við sjálfan sig. Þjónninn —- hinn sami,
sem hjálpaði honum upp í herbergið kvöld-
ið áður — segir að hinn látni hafi ekki sýnt
á sjer nein merki þess að vera drukkinn,
en miklu fremur þess, að hafa tekið inn ein-
hverja ólyfjan. Ekkert hefir frekar orðið upp-
víst í málinu og Broadbent-hjónin virðast
hafa farið burt frá Monte Carlo, snögglega.
— Undarlegt, sagði Daníel og rjetti hönd-
ina eftir nafnabókinni. — Broadbent er mjög
algent nafn.