Fálkinn - 27.04.1929, Blaðsíða 11

F A L K I N N
11
Hvernig hrekkjalómurinn slapp.
að þvi, að Jakob liafði látið svefn-
meðöl í þær. Eftir dálitla stund voru
]>eir steinsofnaðir, allir nema Jakob,
sem reiö burt á gæðingnum.
Undir morgun kom kongurinn niður
í liesthús, og þá megið þið trúa að
varðmennirnir vöknuðu við vondan
draum. En -þarna var ekkert að gera
— reiðhesturinn var burtu. En meðan
kongurinn var að hýða varðmennina
kom hreltkjalóniurinn ríðandi og fjekk
konginum hestinn. Kongurinn hugsaði
sjer nú gott til glóðarinnar að hafa
síðustu raunina þannig, að ómögu-
legt væri að leysa hana, svo að Jakob
fengi rjettláta refsing að lokum.
Einu sinni var hrekkjalómur, sem
hjet Jakob, og altaf var að gera öðr-
einhverjar ln-ellur. Loks keyrði
þetta svo úr bófi, að menn fóru á
fund kóngsins sjálfs og kæröu liann.
Kóngurinn ákvað að refsa honum
barðlega, en ]>ó lofaði hann að láta
l'ann sleppa, ef hann gæti leyst ]>rjár
])rautir.
Svo kallaði kóngurinn Jakob fyrir
sig og gaf honuin svohljóðandi skip-
un: Farðu til mannsins sem er að
plægja akurinn þarna niður við skóg-
inn og taktu bæði nautin frá plógn-
um lians án ]>ess að hann verði var
Við, að það sjert þú, sem hafir tekið
þau.
Jakob iiugsaði sig um sem snöggv-
ast og gekk svo niður í skógínn. Þar
fór hann að syngja eins liátt og hann
gat. Bóndinn hcyröi þetta og langaði
til að vita hver syngi svona vel, og
fór inn i skóginn. En undir cins og
hann hafði sliilið við plóginn kom
hrekkjalómurinn, skar halann og
hornin af nautunum og gróf það of-
an i jörðina þannig að bláendarnir
stóðu upp úr, alveg eins og nautin
hefði sokkið í jörð. Þegar þetta var
búið flýtti hann sjer inn i skóginn og
þaðan heim í höllina með nautin.
Þegar bóndinn gat ckki fundið söng-
manninn sneri hann aftur að plógnum
°g varð nú býsna óttasleginn þegar
hann sá hvernig komið var. „Herra
minn trúr, það lilýtur að hafa komið
jarðskjálfti", sagði bóndinn kjökrandi
Nú Ijek hann á sjálfan konginn.
Iiónclinn rexjnir aO draga nautin npp.
°g fór að reyna að draga nautin upp
^ hornunum og róunni. En hann liafði
ehki annað upp úr þvi en það, að eft-
lr dálitla slund stóð bann þarna með
fjögur liorn og tvo liala. Hjelt hann
þvi, að þetta hcfði slitnað af er liann
h’*k i það. Svo fjekk manngarmurinn
sJer skófiu og fór að grafa, en vitan-
lega hafði hann ekkert upp úr því.
Kautin liljóta að hafa sokkið ofan í
iður jarðarinnar, andvarpaði liann i
öngum sinum og hætti að grafa.
Kongurinn varð steinhissa á lirekkja-
iómnura er liann heyrði hvernig liann
hafði farið að. En nú skyldi hann svei
mjer fá annað verkefni, sein verra
væri að glíma við, hugsaði konungur-
inn.
„Farðu út i hestliúsið mitt i nótt og
taktu þar besta liestinn minn án þess
að vinnumaðurinn verði þess var, að
það sjert þú, sem hefir tekið liann“,
sagði hann við Jakob. En í laumi
bafði konungurinn skipað að láta
lielmingi fleiri menn en venjulega
vera í liesthúsinu og auk ]>essa skip-
að aðalgæslumanninuin að sitja á
liestinum alla nóttina.
Undir miðnætti kom Jakob að hest-
liúsinu með dýrindis mat og drykk
handa varðmönnunum. Þeir ljetu
freistast af krásunum, en gættu ekki
„Farðu upp i höllina i nótt“, sagði
kongurinn“, og taktu giftingarhringinn
af fingrinum á drotningunni, án þess
að liún vili að það ert þú sem tekur
liann!“
Um kvöldið settist kongurinn við
hliðina á drotningunni og þar ætl-
aði liann að sitja alla nóttina, svo
að Jakoh ljeki ekki á hann.
Undir miðnætti lieyrði kongurinn
rjálað við gluggann og þegar hann
opnaði, sá hann þar stiga, og ofar-
lega i lionum mann, sem datt alla
leið niður í hallargarð þegar kongur-
inn opnaði gluggann.
Kongurinn brá við er liann sá þetta
og skipaði ])jónunum sinum að bjúlpa
veslings manninum. En á meðan gat
Jakob skotist inn til drotningarinnar
og segir- „Nú liefi jeg gcngið fuli
langt, þvi manngarmurinn er liklega
dauður. Það er best að þú fnrir að
liátta gullið mitt, en gefðu mjer fyrst
giftingarliringinn þinn, svo að jeg geti
verið viss um, að liann Jaliob nái ekki
i hann“. Drotningin gerði það og Jak-
ob bvarf.
Rjett á eftir kemur kongurinn og
segir: „Jeg er hræddur um, að mann-
garmurinn sje dauður, en ekki var
það nú ætlun mín.
„Já, jeg veit það, en af hverju seg-
ir þú mjer það tvisvar?"
„Tvisvar", liváði kongurinn, „Iivern-
ig veist þú það; jeg er að konia neð-
an úr garðinum núna“.
„Þú sagðir mjer það áðan, um leið
og þú fjekst liringinn minn“, segir
drotningin.
„Nú, hrekkjalómurinn hefir þá snú-
ið á okkur líka“, sagði kongurinn
gramur. Og nú kom þjónn inn og
sagði frá, að þcssi maður i garðinum
hefði verið tuskubrúða, færð i Itarl-
mannsföt. Þá skildi kongurinn hvernig
hrekkjalómurinn hafði undirbúið alt.
ET---------
'
Sumar
Fermingar
Brúðar
Afmælis
Vina

Úrvalið mest.
Verðið lægst.
Verslun
Jóns Þórðarsonar.
-□
B.
<
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
m
Vandlátar húsmæður
nota eingöngu
Van Houtens
heimsins besta
suðusúkkulaði.
Fæst í öllum verslunum.
U
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
►
■m
Elsta, besta
og þektasta
ry|<sugan
er
Nilfisk.
Aðalumboð
hjá
RaftækjaYerslun
Jóq SignrOsson.
Austurstr. 7.
Notið Chandler bflinn.
a u r a
gjaldmælisbif-
reiðar á v a 11
til leigu hjá
Kristinn og Gunnar.
Símar 847 og 1214.
Og hann gafst alveg upp við Jakob.
Þegar hann koin til hans um morg-
uninn til að afhenda honum hring-
inn, fjekk hann ekki að eins fyrir-
gefning fyrir öll strákapör, en svo
rausnarlega gjöf hjá konginum að
auki.
Tóta sijslir.