Fálkinn - 13.07.1929, Page 3

F A L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen oq Skúli Skölason.
Pramkvœmdastj.: Svavab Hjaltested.
AOalskrifstofa:
Austurstr. 6, Heykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Osló:
Anton Schjötlisgate 14.
BlaCið kemur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 6.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar ískriptir qreiðist fvrirfram.
Aaglf/singavertl: 2ð aura millimeter.
Prentsmiðjan Gutenberq
&firaóéaraþanfiar.
»Ef undirmaðurinn er hygginn,
verður hann að sjá til þess, að yfir-
inaðurinn sje enn hyggnari“. segir
í'jóðverjinn Otto Weiss. Og jieir menn
Cl'u til, sem fara bókstaflega eftir
hessari reglu. Þeir vilja ekki hafa
duglega undirmenn. Komi það fyr-
lr> að þeir verði þess varir að ein-
hver fari að skara fram úr og vita
hetur skil á fyrirtækinu en hús-
hóndinn sjálfur, þá eru þessir menn
latnir fara. En hinir starfsmennirnir,
sem eru sísofandi og i rauniuni ekki
nnnað en vjelar, geta verið vissir um
!*ð halda starfa sínum og liækka í
figninni.
Forstöðumenn fyrirtækja liykjast
jafnan vera færustu mennirnir hver
á sinum stað. Þeirra vilji á að ráða,
°8 þessvegna vilja þeir ekki hleypa
neinuni fram fyrir sig. Ef undirmað-
urinn finnur upp á einhverri nýjung,
sem horfir til hóta, er um að gera
að koma þeirri nýjung í framkvæmd
hannig, að forstjórinn geti tileinkað
sjcr heiðurinn af henni. Best sjeði
starfsmaðurinn á skrifstofunni er sá,
sem vinnur verk sitt þannig, að
sjálfur yfirmaðurinn fái heiðurinn
!|f því.
Maðurinn sem læst vera vitlausari
en hann er, stendur best að vígi með
að komast áfram. Hann hefir eins-
honar varasjóð, það rætist betur úr
honum en haldið var. En hiuir seiji
l>era það utan á sjer hvað þeir geti,
°f> jafnvel gefa í skyn að þeir geti
a'cira en þeir eru menn til að efna,
mega vara sig. Því ekkert er eins
f'ættulegt og að láta aðra vérða fyrir
vonhrigðum af starfi sínu.
f þessum efnum er því hvort-
Jveggja að varast: maðurinn má
vorki^ fara of langt eða of skamt.
>ann verður jafnan að skilja afstöðu
stna ti) húsbóndans og aldrei láta á
sja, að Iiann sje húsbóndanum fremri
u,l> nokkurn hlut, þó svo sje í raun
°g veru.
hað er vitanlegt, að gengi margra
Jrirtækja er ekki komið undir verki
hyí sem forstjórinn vinnur sjálfur.
rssasti vegurinn til góðs gengis er sá,
a' forstjórinn kunni að velja sjer að-
Moðarmenn. Það val er liin raunveru-
ef>a undirstaða alls annars, sem á
C,Ur hemur. En það eru sem sagt alls
v vitmennirnir, sem reynast best
sun þjól í framkvæmdamiðstöð hvers
'rirtsekis, það eru aðrir eiginleikar
heni. efg* eru síður nauðsynlegir og þá
11 hvað síst þetta: að kunna að
'*fa stjórnast.
EITURORMAR OG NOÐRUKYN
Danskur skip-
stjóri sem fyrir
nokkruin árum
kom úr ferðalagi
frá Suður-Ame-
ríku, hafði orð-
ið svo mikið um
að sjá alla högg-
ormana jiar, að
hann varð að j
taka sjer árs
hvíld frá störf-
um sínum til
þess að taugar
hans kæmist í
samt lag aftur.
Og slönguham er
hann hafði tekið
með sjer gaf
hann kunningja
sinum. — Ham-
urínn var af
kirkislöngu, sem
hann hafði ætl-
að að flytja lif-
andi til Kauji-
mannahafnar og
gefa dýragarðin-
um þar. — En
kassinn sem
slangan var í
hafð'i bilað og
kvikindið sloppið. Hófst nú skipstjórann. En atburðurinn
grimmur hardagi milli slöng- hafði sem sagt þau áhrif á skip-
unnar og skipstjórans. Slangan stjórann að hann varð aldrei
Kirkislanga aö drepa aðra minni slöngu.
vatt sig utan um manninn og samur maður eftir.
ef ekki hefðu komið aðrir menn Um 2000 mismunandi slöngu-
til hjálpar hefði hún drepið tegundir eru til í heiminum og
Indverskur fakír lœtur slöngu dansa.
Frá bóluefnisstöð. Mgndin sgnir menn vera að fóðra
kobraslöngu. I'eir hclla mjólk gegnum trekt ofan í
ginið á henni.
slöngurnar hafa komiö við
sögu frá elstu tímuni. Verður
ekki lengra vitnað en að minna
á höggorminn í aldingarðinuin í
Eden. Hjá sumum þjóðuin hafa
slöngurnar verið heilög dýr og
eru það enn í dág. Til dæmis
má nefna, að í sumum nýlend-
um Breta svo seiii í Suðvestur-
Afríku eru höggonnarnir dýrk-
aðir og tignaðir. Varðar það líf-
látshegningu að drepa sumar
tegundir þeirra.
Engin dýr eru jafn hættuleg
og skæð mönnunum eins og
höggormarnir. í Aústur-Indlandi
er talið, að þeir drepi um 20.000
manns á ári að meðaltali og bú-
fjenað drepa þeir hrönnuin sam-
an. Ljón og tígrisdýr eru mestu
meinleysingjar i samanburði við
höggormana.
Frá indverskri bóluefnisstöð. Maðnr-
inn e'r að ná eitri úr slöngunni.