Fálkinn - 02.11.1929, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
»
VEL SLOPPIÐ
Rance sat við arininn 1 þung-
um þönkum. Andlit hans, sem
eldurinn brá birtu á, var eigin-
lega ekki laglegt. Nefið var dig-
urt, hakan breið og varirnar
þunnar. Ennið var lágt og breitt
og ekki sjerlega gáfulegt, en
augu hans báru vott um að skyn-
semi hans væri í góðu lagi.
Ef Dennis Raye befði litið inn
til ráðsmanns síns á þessu
augnabliki, þá hefði hann áreið-
anlega kent í brjósti um hann.
Rað voru liðin fjögur ár síðan
Rance hafði flutt hingað til þess
að ganga í þjónustu Dennis
Raye og setjast að í einu af hin-
um snotru, nýbygðu húsum
hans, ásamt hinni fögru konu
sinni, Hazel.
Dennis Raye hafði ekki látið
á sjá þegar hann frjetti að Hazel
hefði yfirgefið Rance. Hann var
besti vinur Rance — en ennþá
hafði Rance ekki haft þrótt í sjer
til þess að segja honum að Hazel
hefði farið í burt með Georg
Daineron. Siðasta ár hafði leik-
ið Rance mjög grátt.
Hann sat með pappír og penna
fyrir framan sig og var nð gera
upp ýmsa reikninga. Það var
laugardagskvöld og hann hafði
hálfsmánaðar kaup i vasanum.
Á mánudaginn átti hann að
borga húsaleiguna, svo var raf-
magnsreikningurinn; fæðiskostn-
aðinn hafði hann borgað. Þegar
hann var búinn að borga þetta,
þá átti hann drjúgan skilding
eftir, sem hann ætlaði að leggja
á vöxtu. Rance var útlærður
efnafræðingur og liann var for-
stöðumaður hjá Dennis Raye,
svo að hann hafði álitleg laun.
Rance sat hreyfingarlaus. —
Hann var að hugsa um Hazel og
hve hamingjusamur hann hefði
verið fyrsta hjúslcaparárið, —
hann hló kuldahlátur .... Hann
gat ekki gleymt deginum þegar
grunur lians um það vaknaði
hjá honum, að Hazel væri hon-
um ótrú........Hún hafði altaf
verið svallgefin og kröfuhörð. —
Hann ypti öxlum óþolinmóðlega,
ein og hann vildi lirinda öllum
hugsunum á braut. Svo geispaði
hann og leit á klukkuna. Hann
beið þess bara ,að heyra 9,40
Iestina fara fram hjá, og þá
ætlaið hann að leggja sig.
Hann hrökk við, honum heyrð-
ist barið á dyrnar. .... Rance
var ekki vanur því að heimsækja
aðra eða fá heimsóknir; hann
hjelt því að þetta væri misheyrn
og beið þess með eftirvæntingu,
að aftur yrði barið......... Það
var barið aftur og dyrnar opn-
uðust hljóðlega. Kona Rance
gekk inn, hálfhrædd augsýnilega,
en dásamlega fögur.
— Rance, sagði hún hlýlega,
-— Rance!
Rance stóð á öndinni og
glápti; andlit hans skalf af geðs-
hræringu. Hún var fallegri en
nokkru sinni áður með fagra
hörundslitinn sinn, stóru, dökku
augun og tinnusvarta hárið.
Hún hal'ði ekkert gengist fyrir
þennan tíma siðan hún fór í burt
— þó að Rance fyndist heil öld
síðan.
Hún hafði engu glatað af
hlýja yndisþokkanum sínum.
— Hvernig komst þú lnngað?
stamaði hann loks upp.
Það var eins og hann væri
ekki ennþá vaknaður til með-
vitundar um, að hún væri ná-
læg honum.
— Með bíl.
Hún rjetti út báðar hendur
með látbragði, sem leit út fyrir
að vilja spyrja, hvað það kæmi
málinu eiginlega við, hvernig
hún hefði komið. Hún leið ófram
í áttina til hans með yndismjúk-
um hreyfingum og fjell á knje.
En áður en hún fjekk að snerta
hann, stóð Rance á fætur og
færði sig undan.
— Jeg er komin aftur, Rance.
Hún talaði í lágum og dapur-
legum rómi. -— Lífið er einskis-
virði án þín!
Rance stóð hreyfingarlaus. —
Það brann eldur úr augum
hans. — —
Þarna var Hazel rjett lýst með
alla lýgina. Altaf vildi hún vera
alt í öllu, annars var hún ekki
ánægð. Rjett í svip fóru heitir
straumar uin hann allan, hann
kannaðist svo vel við þetta.....
Heimilið var orðið sjálfu sjer
líkt aftur. — Þarna lá Hazel og
laug að honum. Hann var hissa
á því með sjálfum sjer að hann
hálfkendi í brjósti um Georg
Dameron.
Hvernig í ósköpunum átti
nokkur maður að geta staðist
þessa konu, án þess að eiga
revnslu hans, hún dró menn að
sjer eins og segull stál.
— Rance, jeg hefi breytt illa,
sagði hún i iðrunarrómi, — Jeg
hjelt að jeg elskaði þig ekki. Og
þegar jeg svo tók eftir því, að
það var samt þú sem jeg elsk-
aði, þorði jeg ekki að koma
aftur. En að lokum þoldi jeg
ekki við. Jeg varð að fá fyrir-
gefningu hjá þjer, hvort sem þú
nú vildir taka á móti mjer eða
ekki.
— Hefir Georg orðið leiður á
þjer? — Það var hvorki gremja
eða hæðnishreimur bak við
spurninguna, hann spurði aðeins
af forvitni.
— Nei, það er nú alt annað!
Hún teygði út armana með
tignu látbragði. — Hann vildi
lieldur deyja en lifa án mín. En
jeg hefi skilið við hann til þess
að vera með þjer. Viltu taka
mig í sátt, Rance, gerðu það!
Hvernig hún sagði þetta hefði
jafnvel komið steininum til að
klökkna. Rance stóð grafkyr og
horfði á hana áður en hann
svaraði.
Ef það er meiningin hjá þjer
að verða hjerna, þá er best að
jeg fari og kaupi þjer einhvern
matarbita. Jeg er nefnilega van-
ur að borða annarsstaðar. Þess-
vegna er enginn matur heima.
—- Rance! — Þó hún ef til vill
hafi nú ekki kunnað við hreim-
inn í róinnum, þá ljet hún ekki
á því bera.....— Þú ert sann-
ur engill .... Þú ert .... Hún
steig nær honum, reikaði á fót-
um og lagði hendur á Ljarta-
stað. Því næst ljet hún sig síga
Miðstöðvar.
Upphitun í hús yðar fáið þjer áreið-
anlega vel af hendi leysta, ef þjer
annast verkið. Geri tilboð í efni og
látið mig
uppsetningu á hverskonar tækjum því tilheyrandi.
Loftur Bjarnason, járnsmiður.
Hallveigarstíg 2.
niður með yndisleik, er ekki
verður lýst. Rance sneri sjer
hálf óvart að henni, en áttaði
sig; hann var náfölur.
Hann vissi að það mundi læsa
sig um hann eins og eldur, ef
hann snerti við henni. Og þeg-
ar hann að lokum gekk til henn-
ar og lyfti lxenni upp, spruttu
svitadroparnir upp á lireiða
enninu hans. En þegar hann nú
augnabliki síðar lagði hana upp
í legubekkinn, gat hann ekki að
því gert að brosa dálítið. ....
Hann tók hattinn sinn á horð-
inu, opnaði dyrnar og gekk lit.
Og í sama bili og hann hvarf
opnaði unga konan óttaslegin
stóru, dökku augun sin. Hvað?
Hann hafði þá ekki kyst hana
•—- Jæja, sagði hún róleg og
hallaði sjer aftur á bak, — það
er ekki til neins að gera sjer
rellu út af því. Þegar hann
kemur aftur, þá — — -—
Rance fann stöðvarst jórann
liálfsofandi; hann var að bíða
eftir 9,40 lestinni. Hann rjetti
honum stóran seðil.
— Fæ jeg farmiða, hr. Spen-
cer?
-— Já, en hvert ætlið þjer að
fara?
—• Það keinur ekki inálinu
við, en látið þjer inig hafa
miða svo langt sem lestin fer.
Hann skrifaði nokkur orð til
Deunis Raye á símskeytiseyðu-
blað, innsiglaði það og fekk
það stöðvarstjóranum til þess að
koma því til skila.
Lestin kom þjótandi inn á
stöðina og hjelt aftur á stað eft-
ir nokkrar mínútur. Rance fór
með lestarstjóranum til svefn-
klefa síns. Beiskjan var horfin
af svip hans. Það var eins og alt
væri komið fram sem Rance
hafið langað til. Henni var svo
guðvelkomið að halda innan-
stokksmununum, sem hann átti,
en herbergið hlaut hún að verða
að yfirgefa innan skams, þar
sem hún gat ekki borgað leig-
una. — — —
Rance háttaði og breiddi ofan
á sig. Það var eins og lestar-
hjólin hrópuðu:
-—• Það varst þú sem fórst þína
leið!
— Það er betra að flýja en
berjast illa, muldraði hann við
sjálfan sig. Og hann rak upp
stuttan hlátur áður en hann
sofnaði.
Barnalijónabönd eru algeng i Ind-
landi. En nú ætla Indverjar aí5 fara
að sporna við þeiin og hafa nýlega
verið sett lög um hann. gegn þvi að
gefa hörn sainan. Menn, sem gefa
stúlkur yngri en 14 ára og pilta
yngri en 18 ára saman, skulu sæta
mánaðar fangelsi eða 1000 rúpiu sckt.
r------------------\
Saumavjelar
V/ESTA
ódýrar og góðar útvegar
Heildv. Garðars Gíslasonar,
Reykjavík.
cooooooooococoocoosioecooc}
£3 O
o ... o
g Vátryggmgarfjelagið Nye g
§ Danske stofnað 1864 tekur §
O að sjer liftryggingar og o
o o
o brunatrvggingar allskonar §
O —————— o
§ með bestu vátryggingar- §
o kjörum. §
o f o
o Aðalskrifstofa fvrir Island: O
€3 q
Sigfús Sighvatson,
§° Amtmannsstíg 2.
o
oooooooooooooooooooooooo
Ávalt fjölbreytlar birgðir af
HÖNSKUM fyrirliggjandi.
HANSKABÖÐIN.
HAMINGJUSAMUR ÖLDUNGUR
Þýskur hlaðamaður, sem farið hef-
ir um allan heim, heldur þvi fram,
að þessi karl sje liamingjusamasti
maður í heimi. Hann er húsettur i
Kúmeníu en er rússneskur að ætt.
Ilann hefir ekki sofið í húsi siðan
1898, hýr æfinlega um sig í skógunum
mildu suður i Rúmeníu og lætur
liverjum degi nægja sín þjáning. —
Tvisvar hefir hann kvongast, en „það
cr langt síðan jietta var“ — og nú
liður lionum helur en nokkru sinni
áðnr, lirált fvrir 92 ár að baki sjer.