Fálkinn - 01.03.1930, Blaðsíða 10

í
10
P A L K I N N
Takið það
nógu
snemma.
Díðið ekki með *ð
taka Fersól, þangað tii
bér eruð orðio Ustao.
Kyrtetur oq inniverur tlu&vwntog tke§
ft Uffcnn 02 tveUUj» fflr«m»hr«ítm. ND tav 4
Uora ft taugaveiUIun. mimga og aýrmaaiákdóaBamm,
pgt f vöOvum og liöamótum, svafmloraf t
ofl of fljótum ellisljóleiUa.
Byrjiö því atraUs I dag aö nota Frrtftl, M
laniheldur þann líf&kraft aem líkaminn þarfmaaL
Fersól B. er heppilegr* bftÍM þft eoa kali
—ItlngarOrOugleika.
Varfat eftirlfklngar.
F*»f hjá héraösleUnum, lyfsöltnn ofl
.................■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
a
s
■
: Vandlátar húsmæður nota
a
eingöngu
I Van Houtens
:
a
heimsins besta
s
:
I Suðusúkkulaði.
i
I Fæst í öllum verslunum.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■»**,,,,,,,,,1,,,,B
I Iúsmæður!
Gold Dust
þvottaefni og
Gold Dust
skúringar-duft
hreinsa best.
a
• Sturlaugur Jónsson & Co.
Best er að auglýsa i Fálkanum
Að lifa sigursælu lífi.
Enska sköldkonan Elínor Glyn er
með allra þektustu kvenrithöfund-
um heimsins. Hjer á fslandi munu
margir kannast við bœkur hennar
bæði að fornu og nýju. Ef til vill
hafa því einhverjir gaman af að
kynnast konunni sjálfri lítið eitt.
Viðtal það, sem á eftir fer, er tek-
ið upp úr nýútkomnu ensku tíma-
riti. Er það enska blaðakonan
Sewell Stokes, sem greinina skrifar:
Eg verð að hyrja með því að játa,
að því lengur, sem jeg talaði við
Elinor Glyn, þeim mun meira breytt-
ust skoðanir mínar á henni. Mjer
hefði aldrei getað dotlið í hug, í ein-
feldni minni, að taka hana alvar-
lega, en það varð önnur raunin á.
Jeg ljet í ljósi við Elinor Glyn, að
hjer í Englandi væri hún kunnust
fyrir bókina „Vikurnar þrjár“ og nú
seinna fyrir það að vera sú kona,
sem breytt hefði fornafninu „það“
i nafnorð, með bókinni „It“. Með
þessum hókum tveimur byrjaði
frægð hennar og enti hjer í landi.
Ilún var mjer fyllilega samdóma.
„Hjer í landi“ mælti hún öldung-
is óhnuggin „þykir fólki lítið til mín
koma. Ritdómararnir hafa altaf ráð-
ist á mig og verk min. Þeir hafa ver-
ið mjer slæmir. En mjer stendur á
sama. Ekkert af því, sem þeir segja
getur sært mig. Enginn getur sært
mig“.
Hún líktist einna helst drotningu
í sorgarleik, um leið og hún mælti
þessi orð, lconu, sem náð hefir svo
tökum á sjálfri sjer, að hún getur
litið yfir raunir sínar með rólegu
jafnaðargeði. Og jeg dáðist svo að
þessari hreinskilni hennar að jeg
spurði hana, hvað það væri þá, sem
unnið hefði henni álit og aðdáun
amerískra kvenna.
Eg hugsaði sem svo, að ef til vill
væru það bækur hennar, sem gert
hefðu hana fræga, en þar skjátlað-
ist mjer.
Miljónir ungs fólks í Ameríku lita
upp fil Elinor Glyn, sem nokkurs-
konar völvu. Ráð þau, sem hún gefur
því vikulega í nokkrum dagblöðun-
um, eru lesin með slikri kostgæfni
eins og þau kæmu af spámanns vör-
um.
„Jeg kem ekki svo inn í neina af
stærri búðunum þar fyrir vestan“
segir Elinor Glyn hreykin, „að ekki
safnist um mig flokkur ungra stúlkna
til þess að biðja mig að skrif^ í nafna-
bækurnar sínar. „Ó frú Glyn“ segja
þær við mig, „við fylgjum ráðum yð-
ar út í æsar og okkur finst þau gefast
svo vel. Hvað ætlið þjer nú að segja
okkur i næstu viku“.
Það er sem heimspekings, en ekki
sem venjulegs skáldsagnahöfundar,
að litið er upp til Elinor Glyn í Ame-
ríku með slíkri lotningu. Það er
göfgi hennar, sem gert hefir hana
það sein hún er. Og hún er merkileg
kona.
Hvernig merkileg, lieyri jeg að les-
endur mínir spyrja? Jeg hafði líka
glottandi spurt sömu spurningar. En
jeg var það lengi hjá Elinor Glyn,
að skoðanir mínar á henni breyttust.
Jeg hætti að brosa. Því hver getur
brosað að konu, sem lijálpað hefur
þúsundum ungs fólks til þess að
gera líf sitt hamingjusamara og meira
vert, hjálpað þeim til að lifa sigur-
sælu lífi. Og það hefir Elinor Glyn
gert.
Hún leggur alla áherslu á það, að
sannfæra unga menn og konur um
þá staðreynd, að þau sjeu fær um
að ná þvi takmarki í lífinu, sem þau
hafa sett sjer að keppa að; hvort
heldur þau vilji verða þrælar eða
herrar og sje það alt undir vali
þeirra sjálfra komið.
„Jeg er herra“ sagði frú Glyn „af
því jeg er fyrst og freinst herra yfir
sjálfri mjer. Eg neita algjörlega að
fást við alt, sem jeg hefi ekki algjört
vald yfir. Til dæmis reyki jeg ekki,
af því jeg kæri mig ekkert um að
verða þræll cigarettunnar. Þegar
maður nokkur sagði mjer um daginn,
að hann gæli ekki unnið reglulega
vel ncma að reykja, þá kendi jeg í
hrjósti um hann. „Veslings þrælinn"
sagði jeg við hann, „hversvegna vilj-
ið þjer ekki heldur reyna að verða
herra? Það er svo miklu skemti-
legra“.
Um leið og jeg reyndi að hylja
cigarettuhylkið mitt eins vel og jeg
gat, spurði jeg hana hvað maður eig-
inlega ætti að gera til þess að koma
áhugamálum sinum i framkvæmd.
Hvort hún hefði ekki einhverjar
gullnar reglur um það hvernig ætti
að fara að því að ná því marki er
stefnt væri að. Jú, þær hafði hún, og
sagði mjer fyrir um þær.
„Lögin, sem ráða skyldu lífi okkar
ættu að vera lög spjótsins, (Boom-
merang) sem altaf kemur aftur í
hendi þess, er kastar. Sje lifað sam-
kvæmt þeim lögum, er ekki hægt
að fara mjög villur vegar i lífinu.
Það, sem við gefum í Iífinu verður
okkur aftur gefið. Hvert ónota orð
eða athöfn mun á sínum tíma koma
niður á okkur sjálfum aftur. Til þess
að reyna hve satt þetta er, þarf ekki
annað en gera tilraun með þá, sem
þjer jiekkið um tíma, svo sem tíu,
tuttugu ár. Á þeim tíma hafið þjer
komist að raun um hvern mann
þeir hafa að geyma hver og einn.
Hvar stóðu þeir fyrir tíu, tuttugu
áruin? Og hrar standa þeir í dag?
Hvernig litu þeir út þá? Og hvern-
ig lita þeir út nú? Þegar menn hafa
náð fertugs aldri eru þeir iifandi
svar við þessari spurningu. Oft má
lesa svarið á andlitum þeirra. Það
fólk, sem best er, þó það geti stund-
um komið aulalega fyrir, er að jafn-
aði unglegast. Skarpir gáfnagarp-
ar og kaldhæðnislegir. menn halda
sjer ekki vel.
„Til þess að ná marki því, sem
kept er að í lífinu og starfinu, má
aldrei linast í framsókninni, en
halda verður altaf áfram að vilja
inna þau störf af hendi, sem inenn
hafa sett sjer að gera. Að missa
stjórnar á sjálfum sjer, þó ekki sje
nema um stundar sakir, er saina og
að glata sjálfum sjer.
Hver svo sem trú fólks er, œttu
ullir að gera upp með sjálfum sjer,
að minsta kosti einu sinni í viku
hverri, hvernig j>eir hafa lifað lífinu
nndanfarið. Það gjöri jeg. í hugan-
um fer jeg yfir seinustu dagana sjö
og reyni að komast fyrir öll þau
axarsköft, sein jeg hefi framið og
þegar jeg hefi komist að raun um
iiiiimiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiii
tm ■ m
■ Ef þjer þjáist af blóðleysi, S
5 taugaveiklun og ofþreytu, g
er járnmeðalið
f IDOZAN |
■ besta meðalið. Er mjög
styrkjandi.
Fæst í lyfjabúðunum. 4 S
• „Sirius“ súkkulaði og kakó- ;
• duft velja allir smekkmenn. •
! 5 Gætið vörumerkisins. !
• •
hver þau eru, þá reyni jeg að forð-
ast að láta mjer verða þau á aftur.
Mjer er fullkomlega alveg sama um
hvað aðrir hugsa um mig. Það er
aðeins ein manneskja, sem jeg er
hrædd við, sem jeg ekki vil þurfa
að skammast mín fyrir og það er
Elinor GIyn.“.
Niðurl.
GÖMUL LIST f nokkur ár hef-
FRA HEIMKYNNI ir ensk-amerisk-
ABRAIIAMS. ur leiðangur ver-
------------------- ið að grafa forn-
minjar í Ur í Kaldeu, en það-
an kom Abraliam fyrir langa löngu,
þegar hann flutti sig til Kana-
anslands, eins og menn muna. í Ur
hafa fundist hinir merkilegustu hlut-
ir og ágætustu listaverk, sem sýna
að listin hefir staðið með hinum
mesta hlóma í Ur fyrir 5000 árum
síðan. Brjóstmynd sú, sem myndin er
af, er nú til sýnis í Lundúnaborg og
hefir hún vakið afarmikla eftirtekt.
Þegar hún fanst hjengu um liáls
henni margar vel gerðar festar,
hera þær vott um það að gullsmíða-
iðnin hafi einnig staðið á mjög háu
stigi þar.
i
.