Fálkinn - 07.11.1931, Blaðsíða 5

F Á L Iv I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Jesús sagði: Sjá jeg er með
yð'ur alla claga alt til verald-
arinnar enda. Matt. 28, 20.
Þetta nmnu vera síðustu orð-
in, sem Jesú talaði til lærisveina
sinna áður en liann skildi til
í'ulls við þá að sýnilejgum ná-
vistuni.Þungbær var þeim skiln-
aðurinn og ervitl áttu þcir að
liugsa lil þess að vera án lians,
hvað mundi verða úr þeim, fá-
um, fátækum, smáum, þegar
hann væri farinn frá þeim.
Fvrst meistarinn sjálfur, sem alt
vald var get'i á hiinni og jörðu
varð að lúta i lægra haldi fyrir
óvinum sínum og þeirra, liversu
auðvcll nmndi þá þessum sömu
óvinum að vinna hug á þeim.
Mundu þeir ekki liafa einhvcr
ráð með þyrnikórónur og kross
líka handa þeim. Þegar Jesús
mælti hin tilvitnuðu orð til læri-
svcinanna hafa þeir vafalaust
eigi skilið til l'ulls þýðing þeirra,
ekki skilið með hvcrjum hætti
hann mundi verða með þeim,
nje hverja þýðingu návist hans
mundi hafa fyrir þá, hyern kraft
og hugrekki hún nnmdi veita
þeim. En þegar þeir komusl fyr-
ir alvöru út i baráttuna fyrir
málcfni hans og útbreiðslu guðs
ríkis og sjerstaklega eftir at-
burði hvítasunnudagsins, fundu
þeir sig svo styrka af nálægð
hans að þeir ljetu ekki undan
síga fyrir neinu ytra ofbeldi, en
hjeldu starfi sínu áfram með
þeim árangri, sem miljónir
kristinna manna um gjörvallan
heim blessa þá nú fyrir. —
Reynsla kristinna manna á
öllum tínunn befur nú sýnt það,
að fyrirheitið ,,með ijður alla
daga“, var ekki gefið hinum
fyrstu lærisveinum einnni, held-
ur öllum kristnum mönnum á
öllum tímum, alt til daganna
cnda. En hitt heí'ir reynslan líka
sýnl að oss kristnum mönnum
nú á dögum er ekki síður þörf
á þessu fyrirlieiti cn hinum
fyrstu lærisveinum. Ilugarfar
Vort og líferni er alveg undir
því komið livort Jesús er með
oss eða ekki; sje bann með oss,
hugsum vjer um hann og það,
sem lians er, hugsum um að lifa
lionum og þóknast honum, hugs
um um að gera það sem hann
krefst af oss til þess að vér meg-
um frelsast fyrir hann. En það
stoðar ekki þó Jesús sje með
oss, ef vjer erum ekki með hon-
um; oss vanlar sjálfsagt oft til-
l'inninguna fyrir návist lians;
hugsun vor er þá bundin við eitt
hvað annað, eitthvað lágl og
auðvirðilegt, eitthvað sem ein-
göngu snertir þetta líf og gæði
þess, eða nautnir þess og mun-
að. —
Það væri vissulega holt fyrir
oss að rifja sem oftast upp fyr-
irheitið „með yður alla daga“,
því svo gleymnir sem vjer liöf-
nm verið á það, og svo langl
sem vjer einatt höfum komist
frá frelsara vorum, þá eigum
SKEMTISKIPIN.
lagt á að komast fljótt áfram —-
fara á milli le Havre í Frakk-
landi og fyrstu hafnar í Banda-
rikjunum á tæpum 5 sólarhring-
um, eða aðeins litlu lengri tíma
en póstskipin er sig'la á Island
eru milli Reykjavikur og' Kaup-
mannabafnar. Ilin nýju skip
Norddeutseher Lloyd, „Europa“
lljer sjest snndlaug á cinu stárskipimi, bggð í rómverskum stil. Aðeins
í ásjó veltnr skipið svo mikið, að ekki er hægt að nota laugina.
vjer fyrirheitið samt, og þurf-
um ekki að vantreysta þvi, að
návist Jesú geti ennþá hjálpað
oss. Því betur sem vjcr finnum
návist hans, því meiri von er
um, að vjer getum losnað við
þau umhugsunarefni, sem synd
og freistingar rjetta að oss til
þess að skilja oss frá honum.
Hinir fyrstu lærisveinar styrkt-
usl við fvrirheitið, það getum
vjer líka gert og fyrir kraft
Jesú Krists barist góðri baráttu
trúarinnar þangað til loks trú-
in verður að skoðun. Til þess
g'eíi Guð oss öllum náð' sína í
Jesú nafni. Amen.
og „Hremen“ fara meira en 27
kvartmílur á klukkústund. En
rjett fyrir síðustu aldamót voru
hraðskrciðustu skipin, er i för-
um voru á Atlantsliafinu ekki
hraðskreiðari en þau, sem nú
eru í íslandsferðum. Vegna sam
kepninnar, einkum milli Þjóð-
verja og Englendinga, liefir
hraðinn vaxið ár frá ári. Tim-
inn er peningar, og hesta aug'-
lýsingin sem eimskipaf jelögin
eiga völ á er sú, að geta sagt:
Okkar skip eru fljótari í förum
en öll önnur skip í heiminum!
í mörg ár gat enska Cunard-
línan sagt þetta. Hún endur-
bygði skipið „Mauretanía" svo
Gangur á fyrsta farrými á stórskipi. Þá að skrautið og iburðurinn
virðist 'vera nægilegur jjarna, eftir mgndinni að dæma, er þetta skip þó
gamatt, og j>eir kröfufrekustu kalla það úrelt.
að það var árum saman met-
hafi í Atlantshafssiglingum og
hafði „Bláa bandið“, sém er
verðlaunagripur þess skips, sem
hefir metið í siglingahraða milli
Evrópu og Ameriku. í fyrra
eignuðust Þjóðverjar tvö skip,
sem slógu þetta met nfl. áður-
nefnd skip Norddeutscher
Lloyd í Bremen. Hinir sigruðu
Þjóðverjar sneru á Bretann.
En það er fleira en hraðinn,
sem barist .er um. Þegar stór-
skipin, sem halda uppi Atlants-
hafsfcrðum eru borin saman
við skipin, sem hingað sigla,
verður lítið sameiginlegt nema
nafnið. Alt það skraut og sá í-
burður, sem.mætir auganum um
borð á stórskipunum, er ekki til
á hinum smærri, sem vonlegt er.
Við útbúnað stórskipanna nota
eigendurnir ekki aðeins aðstoð
verk- og vjelfræðinganna, held-
ur jafnframt Inisameistara og
listamanna. Frágangurinn á
salakynnum þessara skipa er
eins og á höllum þjóðhöfðingja
og miljónamæringa. Farþega-
klefarnir eru eins og herbergi á
bestu gistibúsum, með lausum
rúnnun, þvottaborðum, legu-
bekkjum og' baðherbergjum;
víða hefir farþeginn tvö her-
bergi til umráða, setustofu og
svefnherbergi. Matsalirnir eru
gerðir i likingu við sali veitinga-
búsanna; þar eru engin lang-
borð, eins og á smærri skipum
heldur smáborð, þar sem 4—8
manns geta matast sameiginlega
og eru salirnir prýddir blómum
og allskonar skrauti. Þá eru sjer
stakir dvalarsalir, jafnaðarlega
á næst efsta þilfari og er gler-
þak vfir, eru þessir salir afar i-
burðarmiklir, innviðir allir úr
fáguðum kostaviði og málverk
Þrált fvrir (ihagslæða tíma
mn allan lieim hafa aldrei kom-
ið eins mörg skemtiskip til ís-
lands og siðasta siunar. Síðan
nokkru cftir styrjöldina hafa
skemtiferðir útlendinga hingað
smáaukist og vegna Alþingis-
liátíðarinnar í fyrra kom hing-
að fleira fólk þá en nokkru
sinni áður. I sumar hefir þó að-
sóknin verið langsamlega mest,
og má liklega meðfram þakka
það Alþingishátíðinni. Fcrða-
fólkið hefir aðallega verið am-
eríkanskt, enskt og þýskl og
einnig lalsverl af Frökkum.
Skipin ensk og frá þýsku slór-
félögunum Ilainburg-Am'erika-
Line og Norddeutseher Lloyd.
Fjöldi Revkvíkinga hefir kom
ið út í sum af þessum skipum
og fengið tækifæri til að sjá
hvernig þar er um að litast.
Skipin eru að slærð frá 10 til
20 þúsund smálestir og sum
þeirra nýleg, t. d. CarinthiaTrá
(ii'mard Line og þýska skipið
Reliance. Þessi skip sýna hvað
átt er við þegar talað er um
lljótandi „luxus-hótel“, því að
þólt sum önnur skip, sem eru í
förum um liöfin, sjeu alt að
þrisvar sinnum stærri, þá eru
þessi þó að sínu leyti eins í-
burðarmikil.
Hraðskreiðustu skipin, þau
sem eru í förum milli Evrópu
og Bandaríkjanna því að á
þeirri leið befir mest kapp ver-