Fálkinn - 07.11.1931, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
bretla má niöur oy fóSru'ð er með
loSskinni á niSurbrotinu. Húfan er
úr sama efni og fötin.
Velrar sport-klee.önaöur.
lljer aS framan birtisf cinnig,
mynd af nýtisku sport-klæSnaSi.
Jakkinn, sein er einhneptur og
hneptur er ineS 3 hnöppum, og er
meS breiSum hornum, sem ekki eru
OddmynduS, eins og á tvíhneptum
jakka, heldur meS rjettu horni svo
sem eitt sinn var, ber öll aSalein-
kenni hins venjulega einhnepta
tískujakka. Hjer ber aftur fyrir hiS
breiSa bak- og brjóstsniS og hiS
beina axlarsniS. Jakkinn er nokkuð
víSari en hinn venjulegi hversdags-
jakki, töluvert tengri, og eru vasalok
á hliSarvösum. Aftur á móti er hann
eins og hversdagsjakkinn, meS
brjóstvasa meS lista. BakiS er sljelt
meS einum saum í miðju. BoSungs-
brúnin er með laglegri bogamynd-
un aS neðan, Ermarnar eru fremur
nærskornar, meS klauf aS framan
og 3 hnöppum.
VestiS er eins og tíðkast nú vi'ð
liin hversdagslegu einhneptu tísku-
föt og fyr hefir veriS greint frá. Er
bað einhnept og hneppist meS ö
bnöppum.
Svo sem myndin sýnir, tilheyra
sportbuxur klæðnaSi þessum, og er
vidd þeirra ekki íkjamikil. Upp
undir Itnje eru buxurnar reimaSar
saman meS snúrti. Skávasar eru á
buxunum.
Engar regltir eða ráSIeggingar
eru gefnar um efni eða lit þessa
klæðnaðar; en þar sem hann á aS
nota aS vetrarlagi finst mjer ekki
fráleitt aS benda á að velja gott ull-
arefni. Liturinn ætti þó aldrei að
vera svartur eða blár.
AnnaS er klæðst er samtímis, svo
sem bindi, skyrta, sokkar o. fl. l'er
aS sjálfsögðu nokkuS eftir lit klæðn-
aSarins, en hinsvegar vildi jeg geta
þess, að harðan • flibba ætlu menn
ekki að nota viS sportklæðnaS.
Stígvjelin, sem mætt geta miklu
slabbi, ætti ætíS að velja vatnsheld.
Framh.
IIRAÐI. Mijndin sýnir hinn kunna
-------kappsiglingamann Chick
Mijevs í bát sinnm. Myers er að prófa
hreyfitinn ng hefir ekki leyst land-
Vingjarnleg göntul kona var i lvftu.
og spurSi lyftudrenginn.
Finst þjer ekki óviðfeldið, a'S
vera á þessum þeytingi allan dag-
inn? Er það hreyfingin niður, sent
er óþægilegust?
Nei.
feslar á meðan. Eins oy myndin sýn-
ir kemur ekki smáræffis rát A sjn-
inn I>eyar svona bátar setja njelina
af staff.
Nú, hreyfingin upp?
Nei.
HvaS er þaS þá.
Það' eru allar heimskulegu
spurningarnar, sem gestirnir koma
meS.
de Nogales hirðuleysislega og kveikti í
vindli sinuni.
Nei .... Ekki á mjer.........leg kem
upphæðinni til yðar á morgun ....
----- Ágætt.
Jeg kom heim til mín eins og maður,
sem vakinn hefir verið af svefnmóki með
ísköldu steypibaði á andlitið. Alla nóttina
var jeg friðlaus af tilhugsuninni um það,
að jeg gæti ekki greitt skuldina. .Teg reikn-
aði í huganum eignir mínar og námu þær
hjer um bil 2000 pundum .... Það var al-
eigan. Með því að seija verðbrjef mín, gæti
jeg ekki greitt nema tvo þriðju hluta skuld-
arinnar. Daginn eftir fór jeg i bankann. Þar
var mjer sagt að sala verðbrjefa minna
gæfi af sjer nákvæmlega 1500 pund. Ör-
vinglaður fór jeg kl. sex um kvöldið lil hr.
Nogales. Jeg liitti konu hans, sem tók mjer
ástúðlega og sagði:
— Jeg vona, kæri vinur minn, að yður
veitist ekki erfitt að gx-eiða þessa skuld.
Án jiess að játa sannleikann, sagði jeg
þó, að jeg væri í dálitlum vanda. Hún
hristi höfuðuð mjög leið og gældi við mig
eins og stúrið barn.
Það verður auðvelt að semja við
manninn minn, verið þjer viss.
Maðurinn hennar kom inn. Hann tók i
hönd mína.
— Minn kæri .... Mjer þykir leitt, að
heppnin skyldi ekki vera með vður ....
Og hann bætli við:
— Eruð jiér með tjekkinn?
-- Nei.
Svipur lians breyttist. Hann liorfði undr-
andi á mig:
Þjer hafið ekki hugsað um skuldina
yðar?
Jú. En jeg vildi tala við yður.
Hann fór með mig inn í reykingastofuna.
Og þá sagði jeg við hann alt eins og var:
— Hlustið k ... . Þjer hafið lokkað mig
móti vilja mínum út í fjárhættuspil sem
efnum mínum var ofvaxið. Jeg var svo vit-
laus að taka boðinu Mjer er ómögulegt að
greiða yður 3100 pund innan 48 tíma ....
Jeg býð yður aleiguna, 1500 pund ....
Ilann lagði einglyrnið undir hina loðnu
augnabrún og liorfði glottandi á mig:
— He, lie! .. Þjer liafið einkennilega
hugmynd um heiður yðar, kapteinn ! Helm-
mærunum. Jeg fæ með jiví helmingi hærra
kaup, svo jeg get fvr losnað við skuldina,
en hinsvegar neyðist jeg til að dvelja einn
á meðal fimm hundruð fylgismanna af
Afridis-kynflokknum norður við landa-
mæri Afganistans.
Þetta er þá, kæri vinur, útkoman lijá
mjer eftir leyfið: jeg er orðinn dauðlega
ástfanginn í hinni yndislegu konu, og við
Iiöfum orðið að skilja í þrjú ár; jeg kem
aftur til Indlands, ekki aðeins eignalaus,
Iieldur og skuldum hlaðinn. Þetta hef jeg
orðið að segja yður áður eu jeg bæði yður
um þann smágreiða, sem jog vænti af yður.
Jeg hef nú verið einangraður i virki mínu
í næstum því tvo mánuði. Jeg lief oft skrif-
að frú Nogales, en ekkert svar fengið. Þessi
þögn er mjer óbærileg. Jeg get engan veg-
inn ráðið, af hverju hún stafar. Því vil jeg
spyrja yður, hvort þjer kanske vissuð hvar
frú Nogales er niður komin, og ef þjer vit-
ið það ekki, gætuð jijer ef til vill spurst
fyrir um jiað hjá vinum okkar beggja.
Skyldi hún vera veik? befur hún skift um
bústað? Jeg væri yður mjög þakklátur ef
þjer gætuð lijálpað mjer að grafast fyrir
orsökina til þéssarar þagnar.
Jeg bíð svars vðar með óþolinmæði, kæri
Seylignac. Ef þjer eruð af tilviljun á eftir-
litsferð með Arabaflokk yðar í landi óvina,
þegar þér fáið þetta langa bréf, sendið þá
hlý hugskeyti til yðar enska samherja, sem
brátt mun kynnast eins og þér hinni djúpu
einveru öræfanna og hefur enga aðra hugg-
un en mynd ástmeyjar sinnar i vasanum
á hervoðarstakk sínum. Yðar
Edward Roheris.
inginn af skuldinni? Ilafið þjer kanske
rænt mig helming konu minnar?
Ósvífni spurningarinnar var svo bersýni-
leg að injer lá við að ráðast á hann og gera
upp reikningin við hann með hnefunum.
En skynsemin fjekk yfirhöndina nógu
snemma. Ofbeldi liefði aðeins orðið til að
gera aðstöðu mína ennþá verri.
Hjer er ekki um frú Nogales að ræða,
heldur skuldina mína. Jeg læt yður hafa all
sem jeg á, það er að segja 1500 pund, strax
á morgun. Með afganginn verðið þjer að
hiða. ' „
Gott og vel. Þjer greiðið mjer þessa
afborgun eins og vera ber, innan 48 tíma.
Jeg gef yður viku greiðslufrest á eftirstöðv-
unum.
Hvernig ætti jeg að ná i þá uppliæð á
einni viku?
Með því að taka lán. Þjer fáið kaup,
ekki satt? Jeg get bætt því við, að verðið
þjer ekki orðinn .skuldlaus á mánudaginn
kemur, neyðisl jeg til að láta innrás yðar í
hjónabandslíf mitt hafa þær afleiðingar
fyrir dómstólunum, sem lög lands yðar
mæla fyrir. Þjer verðið dæmdur til að
greiða mjer jafnháar skaðabætur og auk
þess verður hneykslið, sem af þvi rís, tæp-
lega lil að flýta fyrir hækkun yðar í hern-
um ....
Skiljið þjer ekki, kæri Seylignac, í hvað
óefni málum mínum var koinið? Mín biðu
málaferli, jeg yrði áreiðanlega dæmdur og
þar með strikaður út úr tölu liðsforingja.
Svo jeg lók upphæðina að láni gegn trygg-
ingu í kaupi mínu framvegis. Jeg verð þrjú
ár að vinna það upp. En hvað mikið kem-
ur það ekki til að kosla mig!
Jeg vildi náttúrlega ekki særa tilfinning-
ar ástmeyjar minnar með þessari sögu og
jeg sagði henni aðeins, að jcg liefði gelað
greitt spilaskuldina eftir óskum mannsins
liennar. Seinustu stundir okkar voru bæði
dapurlegar og innilegar. Burtfarardagur
minn nálgaðist og kossar okkar höfðu
beiskjusmekk skilnaðarstundarinnar. Sein-
asta miðaftanstundin, sem við vorum sam-
an, var sú fegursta og sárasta, sem jeg lief
lifað. Daginn eftir sigldi jeg með farþega-
skipi „P. and 0“. línunnar. Þegar jeg kom
til bækistöðva herstjórnarinnar i Nowshera,
bað jeg um að vera settur undir stjórn yf-
irerindrekans og sendur í skátaliðið á landa-
IV.
Roberts gekk frám og aftur um herbergi
silt, sem lýst var illa upp með einum
lampa, er logaði á borði úr svörtum viði.
Ilann hafði beðið með vaxandi ókyrð konnt
hinnar hálfsmánaðarlegu lestar, sem flytja
átti vistir og póst. Hann hafði grandskoð-
að þau fáu bréf, sem tekin voru upp úr
pokanum. Embættisbrjef, tvö eða þrjú
brjefspjöld frá starfsbræðrum einhvers-
staðar i Indlandi, verðlisti l'rá hermanna-
klæðskera i Lundúnum, og það var alt og
sumt. Umslagið, sem liann hafði nú heðið
í þrjá mánuði, vantaði ennþá. Ennþá kom
ekkeri svar frá Ölbu. Seylignac hafði að