Fálkinn - 05.12.1931, Qupperneq 5

F Á L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Textinn: Lúkas ti, 20—20.
Sælir eruð þjer fátækir, seg-
ir Jesús í hinum tilvitnaða
texta, sælir þeir hungruðu,
grátaudi og hötuðu. Jesús telur
þá sæla, sem aðrir einmitt
mundu telja vansæla, því að
hann telur upp þá, sem heims-
hölið hrjáir, en minnist ekki á
tiina, sem njóta flestra lífsins
gæða.
En þegar Jitið er á alla kenn-
ing Jesú, verður þetta auðskilið.
Hans ríki var ekki af þessum
heimi og hann leitaðist ávalt
við að brýna fyrir mönnum, að
vera þeirra tijer á jörð er ekki
néma augnahlik í tilveru þeirra.
Hann hafði rekið sig á, að ein-
mitt þeir irienn, sem ekkert am-
aði að og alt ljek í lyndi við,
voru tregastir allra til þess að
hugsa um eilíft Jíf og búa sig
undir það, en að hinir, sem
hrjáðir voru af andstreymi
hugguðu sig við sæluvist ann-
ars Íieims lijá Guði og áttu hæg-
ara með að finna hann, í hæn
og trúnaðartrausti.
Jésús vill láta oss finna til fá-
tæktar vorrar og smæðar, vegna
þess að það eru þeir fátæku og
smáu, sem þrá að fá. Náð Guðs
er ríkidæmi hinna fátæku. Fá-
tæka hjartað finnur engan
grundvöll, nema náð Guðs. Það
lijarta opnar sig fyrir Jesú
Kristi, honum sem kemur með
gjafirnar rikulegu frá krossin-
um: fyrirgefningu syndanna,
lrelsi og frið. Hann færir á-
vöxt sigursins frá opinni gröf
sinni öllum þeim sem trúa:
máttinn til upprisunnar og ei-
lífa lífsins. Þetta eru gjafir Jiær,
sem ekki eru komnar af jörðu
neðan heldur af kærleika Guðs
til mannanna.
Sælir aru þeir, segir Jesús,
sem éru fátækir í anda, því að
þeirra er himnaríki. Já, sæll er
hver sá, sem orðinn er lítillátur,
látækur og auðmjúkur. Sæll
verður sá, sem liafnaði fjár-
rriunum, áliti og völdum en öðl-
aðist gjöf frelsarans og vel-
þóknun guðs. Þá eignaðist hann
hlutdeild í ríki liinmanna og
hina undursamlegu sælutil-
finning, sem lieimurinn livorki
skilur nje getur gefið.
Reynum að gleyma öllu Jrinu
illa, dimma og sára Jrjer á jörð-
inni en beinuni augum vorum
að „hinum mikla flokki" nreð
l>álmagreinar sigursins. Og
liugsum með gleði til þeirrar
stundar, að við fáum að fylla
þann flokk. Opnum augu vor
fyrir köllun Guðs, geruni oss
ljósa fátækt vora i andanum,
lát oss Jiungra eftir samvistun-
um við Guð, og þá mun dýpstu
þrá sálar vorrar verða fullnægt,
því að Jesús segir um þá liungr-
uðu, að þeir munu saddir
verða. Þá mun lifið annars
lieims verða fögnuður og gleði,
j sælla engla sveit.
Grafirnar í Etrúríu.
Hjer ev stivkkuö mynd af andlitinu á litla liknesk-
inu, sem grafrœningjar höfðu sett undir kistulokiö,
eins og sjest hjer á einni myndinni. Áletrun sýnir,
aö jietta sjeu leifar manns, sem lmfi heitaö Sentin-
ate Cœsa
Eitt af öskiikerunum, sem fundust í grafhýsinu. A
lokinu er sérstæö mannsmynd, en á kerinu hóp-
mynd, sem aö líkindum á aö segja frá sigri hjá
Etrúskum.
Þegar saga Rómverja lrófst
voru fyrir í Ítalíu ýmsir þjóð-
flokkar. Sá þeirra, sem að
flestu leyti var best mentur, en
jafnframt einna ólíkastur Róm-
verjum að máli og siðum var
kendur við hjeraðið Etrúríu,
sem er um miðbik Ítalíu vest-
anvert, og nefndist Etrúskar.
Að norðan náði hjerað þetta
að ánni Macra en að sunnan-
Mussolini vav að láta leggja veg
um Etrúríu, til þess aö gera ferða-
mönnum greiðari leið til forns
bæjarþorps í Etrúríu. Myndin sýn-
ir land, þar sem vegagérðarmenn'
fóru um — en er þeir grófu fyr-
ir veginum rákust þeir á hina nýjn
gröf á PeUegrinahœðinni.
verðu að hinu sögufræga fljóti
Tíber.
Etruskar bygðu eigi aðeins
Etrúriu lreldur voru þeir jafn-
l'ramt fjölmennir i Latium,
Ivampaníu og á Pósljettunni.Þeir
hafa áður en saga Italíu hófst,
iðkað fagrar listir, kunnað vel
til byggingalistar og rekið versl-
un við erlendar þjóðir. M. a.
hafa þeir' haft viðskifti við
Grikki og' orðið fvrir áhrilum
frá þeim, bæði í listum og eins
í trúarbrögðum. Að Etrúskar
hafi verið miklir siglingamenn
iná marka af því, að vísinda-
menn telja sannað, að þeir hafi
komist alla leið til norðurlanda
og verslað þar. Hafa Etrúskar
tvímælalaust verið fremstir
allra ítaliuhúa í þann tíð í iðn-
aði og verslun um það leyti,
sem sögur hefjast þar, á 7.—5.
öld f. Kr. Á þeim tíma voru
ýmsir merkir hæir í Etrúríu,
svo sem Cortona, Veji, Falerii,
Tarquinii, Vulci, Cære og Vola-
terræ, en nú eru flestir þeirra
rústir einar.
Það voru etrúskir nrenn, senr
höfðu veg og vauda af ýmsum
mestu stórvirkjum Rómverja
framan af frægðaröld þeárra.
Þeir bygðu I. d. ýnrs goðahof
Rómverja, svo sem nrusteri
Jupiters, Juno og Minervu á
Capitolium i Róm og afbrigði
þau, senr koma fram i þessum
byggingunr, frá hinunr grísku
fyrirmyndum, eru fyrir áhrif
Etrúska. En þrátt fyrir það
komust þeir aldrei í hávegu i
rómverska ríkinu heldur hurfu
þeir undir Rómverja senr sigr-
uð þjóð -— innlimuð þjóð. Hafa
þeir að líkindunr verið konrnir
a hnignunarstig og búnir að lifa
sitt fegursta, þegar Rómverjar
tóku að færast í aukana. Að
nrinsta kosti bera lýsingar Róm-
verja það með sjer, að Etrúskar
lrafi verið latir og værukærir.
Þeir lutu líka i lægra haldi þeg-
ar þeinr lenti saman við hina
upprennandi Rómverja, sem þá
voru úr stæltu stáli, þó að þeir
ættu fyrir sjer að lenda í sönru
Hjer sjest grafhýsið að utan, eftir
að mokað hafði verið frá dyrunum.
tnngönguhliðið er nýtt, en þegar
inn er komið sjást aöeins gjörðir
manna, sem lifðu fyrir 2400 árum.
fírafopiö fanst þegar vegargerðar-
mennirnir voru að leggja veginn.